Liraz Assulin. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Liraz Assulin, 38, uit Kiryat Malachi, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen toen zij probeerde het Supernova-muziekfestival te ontvluchten.
Die ochtend zond Liraz een bericht naar de WhatsApp-groep van haar familie, waarin ze schreef: "Mijn familie, ik hou van jullie, ze schieten op mij." Liraz werd een aantal dagen als vermist beschouwd, waarna haar familie te horen kreeg dat ze waarschijnlijk gegijzeld was in Gaza – nadat er foto’s waren opgedoken van haar bezittingen die daar waren ontdekt – voordat ze te horen kregen dat ze was vermoord en dat haar lichaam was geïdentificeerd.
Ze werd op 18 oktober begraven in Kiryat Malachi. Ze laat haar ouders, Rivka en Meir, en haar broers en zussen Yossi, Mazi, Liz, Or en Tamir achter.
Liz, een accountant, werkte voor het financiële planningsbedrijf Neto en was tevens bestuurslid bij het waterbedrijf Tamar, dat de steden Ramle, Gedera en Kiryat Malachi bedient. Bij een gedenkteken waarbij een plaquette bij het waterbedrijf werd onthuld, zei directeur Yossi Ben Hemo dat “Liraz met wijsheid, zorg en grote loyaliteit aan het waterbedrijf Tamar opereerde. Als ze een probleem tegenkwam waar ze last van had, belde ze me zelfs laat in de nacht, en dan losten we het probleem samen op.”
Ze werd ook herinnerd vanwege haar culinaire vaardigheden, vooral bij het bereiden van traditionele Marokkaanse desserts, maar ook vanwege haar nauwe band met haar familie en haar vele neven en nichten.
Haar zus, Liz, vertelde Ynet dat “we haar verhaal willen vertellen. Ze verdient het dat iedereen weet hoe goed en bijzonder ze was.”
“Ze had zoveel ambities en motivatie om te slagen, om haar carrière te ontwikkelen”, vertelden haar broers en zussen aan de nieuwssite. “Dit jaar zou alles voor haar opengaan, en het werd allemaal afgebroken… ze hield van haar nichtjes en neefjes en bracht tijd met hen door, was hun wiskundeleraar. Ze was een en al hart, iedereen die haar kende kon zeggen waar ze in hun hart zat. Mensen voelden dat een deel van hun hart bij haar achterbleef.”
Haar broer, Yossi, vertelde Ynet dat “als ik over haar blijf praten, het altijd als een cliché zal klinken. Maar in mijn ervaring is een cliché een waarheid die vele malen wordt herhaald.” Liraz “verdient het dat haar verhaal gehoord wordt.”
Haar zus, Mazi Assulin, vertelde de publieke omroep KAN dat Liraz “de ruggengraat van de familie was, ze was een ongelooflijke dochter, een geweldige zus, een perfecte tante, ze was er altijd om te helpen, te steunen, te adviseren – ze was altijd glimlachend, liefdevol, bescheiden, nederig.”
Mazi zei: “Liraz wordt zo gemist door ons… ze hield van feesten, van het leven op elk moment, ze hield van muziek, vrienden, concerten… ze was op het hoogtepunt van haar leven, op een fase waarin de deuren opengingen, ze was zo blij en vreugdevol, en het werd zo gevoeld”, zei ze.
“Lirazi, we houden eindeloos van je, we missen je bij elke ademhaling die we nemen, je bent bij ons bij elke activiteit die we doen en bij elke gedachte.”
