Foto IDF-woordvoerderseenheid
"Spaceport" klinkt misschien als een fictieve naam, maar het beschrijft iets heel echts - van waaruit schepen de ruimte in worden gelanceerd. Van satellieten tot geavanceerde raketten, ondanks de beperkingen, bewijst Israël dat het in staat is om de grenzen van de atmosfeer te doorbreken. Dus hoe kom je in de ruimte?
Welke associaties roept de naam "ruimtehaven" bij u op? Sommigen van ons hebben misschien dramatische beelden rechtstreeks uit sciencefictionfilms, van futuristische gebouwen met daarin geparkeerde ruimteschepen die wachten om gelanceerd te worden in de ruimte en verre sterren. Maar in de praktijk is een "ruimtehaven" een locatie van waaruit gereedschappen de ruimte in worden gelanceerd voor een "orbitale" baan, een pad dat rond de aarde cirkelt. Er zijn maar een paar landen in de wereld die een ruimtehaven hebben - en Israël is daar een van, en het is niets anders dan een Palmachim basis.
Als een land dat onafhankelijk veel wapensystemen ontwikkelt, had Israël een locatie nodig waar ook lanceermogelijkheden konden worden getest. Daartoe werd in 1967 een testeenheid voor raketten opgericht op de Palmahim basis, en de basis werd een ruimtehaven. "De eenheid heeft drie belangrijke en zeer unieke rollen", legt luitenant-kolonel uit, die alle tests van de luchtverdedigingssystemen en tests van verschillende soorten bewapening - voor de luchtmacht en voor de andere wapens.
Arrow" raketwerpers. Foto: Shay Shalov via IDF-woordvoerderseenheid
"De staat Israël onderhoudt de hele keten van toegang tot de ruimte - van het bouwen van een satelliet, via de constructie van een satellietlanceerinrichting tot de lancering van de satelliet en de draagraket, waarvoor de ITN en de Palmahim-basis verantwoordelijk zijn", zei luitenant Kolonel B. vervolgt: "Het vermogen om lanceringen buiten de atmosfeer uit te voeren is eigenlijk wat ons onderscheidt van een experimenteel veld dat schepen in de atmosfeer lanceert of een luchthaven van waaruit standaardvliegtuigen opstijgen, waardoor we een ruimtehaven worden."
Als je naar de kaart kijkt, zie je een aanzienlijk verschil tussen Palmachim en de andere ruimtehavens in de wereld - deze bevinden zich meestal naast uitgestrekte oceanen of woestijnen die de grote veiligheidsmarges mogelijk maken die rakettesten vereisen. "In de geografie van de staat Israël is dit niet mogelijk", legt luitenant-kolonel B. uit.
De eenheid bestaat uit luchtvaartingenieurs wiens rol het is om de experimenten te beheren en de veiligheidsconcepten te bouwen waarmee ze kunnen worden geïmplementeerd. Daarnaast omvat de eenheid ook ingenieurs en technici uit verschillende vakgebieden die de technische teams vormen die verantwoordelijk zijn voor het onderhoud, de upgrade en de bediening van de verschillende experimentele apparaten. Er is ook een interne controletak die bestaat uit toegewijde vluchtleiders voor de eenheid, die voor deze rol een speciale opleiding volgen. Aan elk experiment doen honderden mensen mee: vaste klanten, reservisten en zelfs burgers. De eenheid is de afgelopen jaren uitbesteed en wordt gedeeltelijk beheerd door Rafal (Military Development Authority).
Het lanceren van een "Arrow" raket. Foto: Avichai Tshorer via IDF-woordvoerderseenheid
Een andere eenheid die de ruimte deelt, is de "Defensive Sword"-eenheid van het luchtverdedigingssysteem dat het "Arrow"-wapensysteem bedient en zich ook op de Palmahim-basis bevindt. Het doel van de Arrow-raketten is het onderscheppen van ballistische langeafstandsraketten, en de eenheid biedt de hoogste verdedigingslaag in het luchtruimverdedigingssysteem. Vijandelijke ballistische raketten die van verre plaatsen komen, verlaten onvermijdelijk de atmosfeer, en dit is het zwakke punt in hun traject, aangezien ze in deze ruimte minder dynamisch zijn. Pijlraketten bereiken dit punt in de ruimte gericht en onderscheppen daar de doelen.
Lancering van een Israëlische "Ofek 11"-satelliet. Foto: Ministerie van Defensie
Het apparaat werkt niet vaak - en dat is maar goed ook - maar dat geldt niet voor training. De eenheid traint regelmatig met al haar personeel en reservepersoneel. "In onze systemen kunnen we een trainingsmodus introduceren die verschillende operationele scenario's simuleert, en we trainen, onderwijzen elkaar en vergelijken, en worden zo professioneel mogelijk", merkt Lt. Y. op, een batterijtrainingsofficier in de eenheid. Luitenant E., officier experiment en ontwikkeling bij de eenheid, omschrijft zijn rol: “Ik ben verantwoordelijk voor de relatie met de defensie-industrie, ik ben de verbindende factor bij experimenten van toekomstige ontwikkelingen en systeemupdates. De vijand ontwikkelt zich en zo ook wij ermee, we rukken op en zullen de best beschikbare verdediging bieden - op elk moment. Het is een feit dat de staat Israël wordt beschermd door een Arrow-systeem."
Foto IDF-woordvoerderseenheid.
Hoewel de staat Israël klein is en veel uitdagingen heeft, maakt de ruimtehaven hem veel groter dan zijn grenzen, en stelt hij hem in staat om de bedreigingen waarmee hij wordt geconfronteerd op de best mogelijke manier aan te pakken. Luitenant-kolonel B voorziet de toekomst van de eenheid: "De toekomst leidt ons naar steeds complexer werk. Aan de andere kant neemt het aantal beperkingen toe, dus we hebben behoefte aan nauwkeurigere en scherpere oplossingen, en dat is waar we naartoe gaan - complexe technische capaciteiten die het mogelijk maken om complexe experimenten uit te voeren in de beperkte sector van de Middellandse Zee. ."
