Mariya en Iftah Yahangilov. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Mariya (Maniya) Yahangilov, 61, en haar man Iftah Yahangilov, 66, werden op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen naast hun huis in Ofakim.
Op de ochtend van de Hamas-aanval waren Mariya en Iftah thuis met twee van hun kinderen en hun kleinzoon. Zonder te beseffen dat terroristen Ofakim waren binnengedrongen, ging Iftah naar het trappenhuis om een sigaret te roken en werd hij doodgeschoten door Hamas-schutters. Mariya, die het lawaai hoorde, ging achter hem aan en werd ook doodgeschoten.
De rest van de familie deed de deur op slot en barricadeerde zichzelf binnen en kon de aanval overleven.
Iftah werd op 12 oktober begraven in Ofakim, en Mariya werd vier dagen later, op 16 oktober, naast hem begraven. Ze worden overleefd door hun drie kinderen, Sara, Edgar en Elinor, een kleinzoon en hun broers en zussen. Een ander kleinkind was onderweg toen ze werden vermoord.
Het stel werd beiden geboren in Derbent, in het zuiden van Rusland. Volgens een lofrede van de gemeente Ofakim diende Iftah als chauffeur in het Sovjetleger en werkte later als burgervrachtwagenchauffeur. Mariya studeerde boekhouding en was verantwoordelijk voor de salarisadministratie in een fabriek.
Het stel trouwde in 1980 en hun drie kinderen werden geboren in Derbent. Ze maakten in 1993 aliyah naar Israël en vestigden zich eerst in Beersheba en daarna in Ofakim. Iftah werkte in een verpakkingsfabriek in Netivot, waar Mariya ook een tijdje werkte. In 2021 opende ze een winkel in Beersheba genaamd Elinor, vernoemd naar hun jongste dochter.
Het stel hield van reizen, ook terug naar hun geboorteland Rusland. Mariya las graag Russische literatuur en Iftah hield ervan om te voet door de stad te lopen en uren op het strand door te brengen.
De nicht van het echtpaar, Tamara Halele Rubinov, zei: "Mijn hart brandt van de pijn... rust in vrede. Waak over ons van boven, nu ben je op een betere en zuiverdere plek." Ze richtte zich tot haar tante Mariya en voegde eraan toe: "Ik smeek je om me kracht te sturen om het leven zonder jou voort te zetten. Vanaf nu ben ik alleen, je hebt beloofd me te helpen, nu weet ik dat je me zult leiden vanaf de zuivere plek waar je bent geweest."
Hun nichtje, Dina Avramov, zei dat ze het nieuws niet kon geloven: "Ik wil wakker worden uit deze nachtmerrie, de telefoon pakken en je bellen en zeggen: 'Manyonina, je zult niet geloven dat ik over jullie heb gedroomd', en jij zou antwoorden wat je altijd zei, dat iemand die in een droom sterft, een lang leven zal hebben."
Hun zoon Edgar vertelde de gemeentelijke site van Ofakim dat hij en zijn vader “alles samen deden, hij was als mijn beste vriend. Overal waar mijn vader heen ging, nam hij mij mee, niet per se om mij te helpen, maar gewoon voor elk klein dingetje… Hij vertelde mij alles, ik voelde mij heel vrij bij hem. Mijn vader was een rolmodel voor mij, ik kon op hem vertrouwen en een band met hem opbouwen. Hij was echt als een vriend voor mij, heel relaxed en relaxed, ik had altijd het gevoel dat hij mijn gelijke en mijn vriend was.”
Over zijn moeder zei Edgar dat Mariya “alles zou doen om ons te geven wat we nodig hadden en wilden. Mijn moeder zou heerlijk en uniek Kavkazi- eten koken. We zouden elke feestdag en gebeurtenis vieren met een groot feest, met de hele familie. Alle neven en nichten, grootmoeders, broers en zussen zouden komen, het zou altijd vrolijk zijn, met veel heerlijk eten en familietijd.”
Comments