Via Instagram / Times of Israel
Opnieuw een artikel uit de Times of Israel serie Those Who We Have Lost.
Maya Haim, 22, uit Petah Tikva, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen op het muziekfestival Supernova.
Ze laat haar ouders, Oshri en Graza achter. Haar familie koos ervoor om haar in het buitenland te begraven.
Ze werd samen met haar goede vriendin en collega Karina Pritika vermoord. Ze werkten samen in het Mena-restaurant in Tel Aviv en spaarden zodat ze in november samen voor een aantal maanden naar Zuid-Amerika konden reizen, met kaartjes om slechts een paar weken nadat ze werden vermoord te vertrekken.
Haar baas in het restaurant, Omri Kauftheil, schreef in Israel Hayom dat Maya “een volwassen en veeleisende kijk op het leven had, een ongelooflijke glimlach en de wil en het vermogen om mensen vriendelijk te dienen… Onze harten zijn gebroken, en zolang we Als we hier zijn, zullen we eraan werken om ze op alle mogelijke manieren te herdenken.”
Haar goede vriend, Sean Bar Shlomo, schreef op sociale media dat Maya “mijn beste vriendin, mijn zielsverwant, mijn tweede zus” was.
“Hoeveel we samen hebben gedroomd, om gezinnen te hebben, de wereld te zien en te leven, en op een gegeven moment werd die droom afgebroken”, schreef ze. “Mijn Maya, mijn mooie engel, hoe puur – ik zal de hele wereld vertellen wat voor soort vriend je was, welk hart je had, hoeveel liefde. Ik weet dat je daar ergens bent en iedereen aan het lachen en gelukkig maakt, omdat je de gelukkigste bent die er was.
Haar tante, Salyit Hershkovich, schreef op Facebook dat terwijl ze begraven lag ‘zo ver weg, onze geliefde Maya voor altijd in ons hart zal zijn, in onze huid gegrift, en dichtbij, zo dichtbij, bij onze ziel. Net zoals elke dag de zon opnieuw opkomt, zo zul jij ons elke dag vergezellen; je prachtige, aanstekelijke glimlach, de levensvreugde die je had, zullen een licht voor ons zijn in donkere, droevige dagen.
Maya's neef, Mor Haim, herinnerde zich dat Maya 'een magisch kind was, gelukkig, vrolijk en aardig', en merkte op dat ze precies dezelfde tatoeage had als zij: 'een rode chilipeper op mijn arm, op dezelfde plek waar jij heb het een paar maanden geleden getatoeëerd - vanaf nu ben je niet alleen bij mij in mijn hart en gedachten, maar echt in mijn lichaam geëtst. Ik hou van je en ik zal je voor altijd herinneren met je boeiende glimlach en je vriendelijke ogen.”
Bij haar graf beschreef haar moeder, Graza, haar als ‘onze persoonlijke zonnestraal die elke dag op ons scheen, de betekenis in ons leven.’
“Ik ben er trots op dat jij mijn dochter bent. Ik ben dankbaar dat je mij de kans hebt gegeven om je moeder te zijn. Het was het mooiste geschenk waar ik van kon dromen”, zei ze. “Je was in elk opzicht perfect… Een mooie en slimme jonge vrouw die op zoek was naar haar levenspad. Je had een enorm hart, klaar om iedereen te helpen die het nodig had.
‘Je wist hoe je elk moment moest leven’, voegde haar moeder eraan toe. “Je genoot tot het einde van het leven alsof je wist dat het kort zou zijn.”
