Moeder van ex-gijzelaar Nimrod Cohen: "Hij begon meteen veranderingen aan te brengen in zijn kamer en nam de controle over zijn leven terug, nadat hij thuis was gekomen"

Nimrod Cohen en zijn familie in het ziekenhuis. Foto IDF

Negen dagen nadat soldaat Nimrod Cohen terugkeerde uit gevangenschap, vertelt zijn moeder Vicky Cohen aan N12News in haar eerste interview over het moment waarop ze hem eindelijk omhelsde, over de mishandelingen die hij in gevangenschap moest doorstaan, waar hij het eerst naar uitkeek en ook over de lasterlijke opmerkingen tegen haar familie op sociale media.

Vicki, het is zo leuk om je te zien lachen.

Gelukkig ontmoeten we elkaar in omstandigheden waarin we kunnen glimlachen. We kregen het prachtige waar we twee jaar op hebben gewacht: ik kreeg mijn zoon terug. Hij had nooit meer terug kunnen komen, Nimrod, maar hij deed het wel, en ik ben waanzinnig dankbaar dat hij terugkwam, dat hij gered werd, dat hij deze hel heeft overleefd. Hoe hij me vertelde: 'Ik had een rol om mezelf in leven te houden, om dit te overleven.'

Wist hij van jouw strijd hier?

Nee, hij was geschokt toen we hem de foto's lieten zien van de demonstraties en marsen, en alles wat hier gebeurde. Zelfs toen we zijn verjaardag vierden. Want een deel van de psychologische oorlogsvoering van Hamas-terroristen is om hen te vertellen: 'Ze hebben jullie in het land opgegeven. Niemand vecht voor jullie', dus hij was geschokt. Hij wist niet dat er zoveel gebeurde, hij wist niet dat een hele gemeenschap voor hen vocht.

Waren er momenten dat hij dacht dat hij niet meer terug zou komen?

Er waren momenten van angst, van angst, dat je niet wist wat er met je gebeurde. Ze namen je mee, blinddoeken je en boeiden je aan de deur, en je wist niet wat er ging gebeuren. Wat er met je gedaan zou worden. Elke uitspraak van Ben Gvir over de terroristen, en ze namen er aanstoot aan, zowel wat betreft de verslechterende omstandigheden, als het misbruik, of het feit dat ze geen eten kregen. We zien al die teruggekeerde gevangenen op de foto, en er zijn veel glimlachen, en sommigen zien er echt goed uit. Ik kan wel zeggen dat het een heel lang revalidatieproces is.

Ik kan het niet laten om te vragen naar de berichten en het gif op sociale media. Ben jij hier ook mee in aanraking gekomen?

Het maakt me erg verdrietig dat Nimrod hieraan moet worden blootgesteld, want een deel van de terugkeer naar het leven bestaat ook uit het blootstellen aan wat er op internet wordt gepubliceerd, en dat is niet iets wat hem zal helpen bij zijn revalidatie en hem op dit moment helpt. Hij is een soldaat die ten strijde is getrokken voor het land en ook voor die aanstichters en lasteraars. We hebben er alles aan gedaan om hem terug naar huis te halen, en dat is wat belangrijk is, en dat is ook wat mensen moeten begrijpen. We hebben alles gedaan wat we konden en misschien hadden ze in onze situatie hetzelfde gedaan. Wij zouden hetzelfde opnieuw hebben gedaan.

Heeft iemand van de overheid hem ontmoet? Heeft iemand met je gesproken?

Nee, niemand. We haastten ons terug naar huis. Het was belangrijk voor Nimrod om zijn kamer te zien, om op de veilige plek te zijn die thuis is, om de hond te zien. Het was een heel spannend moment toen hij zijn kamer binnenkwam en op het bed ging zitten, zo opgewonden was hij. Hij had een soort verlangen om dingen in de kamer te gaan veranderen, om allerlei dingen weg te gooien die hem onnodig leken. Om de controle over zijn leven te nemen. Om het in te richten zoals hij wil en prettig vindt.

"Ik loop langs zijn kamer en hoor de muziek en de geluiden die uit de kamer komen. Omdat hij graag naar muziek luistert, is dat het eerste wat hij deed. Als hij de muziek uit zijn kamer hoort, betekent dat dat hij alleen thuis is.