Moshe Barsheshet met zijn familie in Kibbutz Holit. Foto: Yael Buhbut / Ynet
"Toen ik hoorde over de chaos in het zuiden, wist ik meteen dat het iets groots was," herinnert Moshe Barsheshet zich in gesprek met Ynet, terugblikkend op de dag die de loop van de geschiedenis van Israël veranderde — en zijn eigen leven. "Ik was een IDF-compagniecommandant toen een soldaat genaamd Rafael Hayun ons in contact bracht met twee mensen van Kibbutz Holit."
"Ze vertelden ons dat de kibboets geen militaire aanwezigheid had en geïnfiltreerd was door Hamas-terroristen . Hoewel mij was opgedragen om er niet heen te gaan, besloot ik toch te gaan. Onderweg zagen we afschuwelijke taferelen", vertelt hij.
Toen Barsheshet en zijn team in Holit aankwamen , was de situatie nijpend. “We ontdekten ongeveer 60 terroristen in de kibboets,” zegt hij. “Huizen brandden en er waren veel gewonden. We raakten verwikkeld in een hevige strijd, waarbij enkele van onze kameraden gewond raakten. Maar tegen zonsopgang herwonnen we de controle over de kibboets met de hulp van extra militaire troepen.”
Foto: Yael Buhbut / Ynet
Barsheshet en zijn eenheid werkten onvermoeibaar om de gewonden naar de kibboetspoort te evacueren, huizen te ontruimen en overlevenden te redden. De ervaring liet een diepe indruk op hem achter. "Ik voel een diepe verbondenheid met de kibboets, de mensen en de plek zelf," zegt hij.
“Iemand die een gevecht of een belangrijke gebeurtenis meemaakt, raakt afgestoten door de locatie of raakt er diep aan gehecht. Mijn leven had daar kunnen eindigen en terroristen hebben wreed het leven van zovelen genomen. Maar voor mij was het essentieel om terug te keren naar die plek, afsluiting te vinden en een nieuwe generatie op te voeden waar ooit zoveel verdriet en bloed was.”
Afgelopen vrijdag keerden Barsheshet en zijn vrouw Renana terug naar Holit, maar voor de brit milah (Joodse besnijdenisceremonie) van hun zoon, een symbolische daad van vernieuwing.
De besnijdenis. Foto: Yael Buhbut / Ynet
Holit blijft een gesloten militaire zone, grotendeels onbewoond, behalve voor soldaten en een paar kibboetsleden die de site onderhouden. Ondanks dit, wist Barsheshet de benodigde vergunningen te verkrijgen van zowel het leger als de kibboets.
“We brachten catering, nodigden de soldaten uit die die dag bij me waren, kibboetsleden en veiligheidspersoneel,” vertelt hij. “Het was een ongelooflijk emotioneel en vreugdevol moment — om nieuw licht te brengen op een plek die ooit in duisternis was gehuld. Het voelde echt alsof we een cirkel rondden.”
Foto: Yael Buhbut / Ynet
Barsheshet deelde een zeer persoonlijke boodschap. "Ik ben een kolonist uit Kiryat Arba en zij zijn kibboetsbewoners uit Holit. Voor 7 oktober 2023 kruisten onze paden elkaar zelden. Maar de kogels van de terroristen maakten geen onderscheid tussen ons."
“We moeten onze verdeeldheid opzijzetten,” zegt hij. “We weten allemaal hoe verdeeld de natie vroeger was. Ik wil mijn kinderen opvoeden met bepaalde waarden en het houden van de Brit milah tijdens Holit is daar onderdeel van. Het is een bewijs van onze gedeelde menselijkheid en veerkracht.”
コメント