Moshe Ben Porat. Foto Times of Israel
Een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Moshe Ben Porat, 58, uit Tiberias, werd op 7 oktober in Ofakim vermoord door Hamas-terroristen.
Ben Porat was naar de stad gereisd om de brit mila (besnijdenis) van zijn kleinzoon bij te wonen. Hij werd die ochtend door terroristen gedood toen hij op weg was naar de synagoge.
Hoewel zijn familie wist dat hij die dag was vermoord, werd zijn lichaam samen met vele anderen verzameld en naar de militaire faciliteit van Shura gebracht, waar het al meer dan een week niet werd geïdentificeerd.
Ben Porat werd op 16 oktober in Tiberias begraven. Hij laat zijn vrouw Avital, hun drie dochters en verschillende kleinkinderen achter.
Hij werkte als kok en koosjere supervisor in een woonzorgcentrum in Tiberias. Volgens Army Radio hield hij er ook van om buiten de klok te koken en bakken, en specialiseerde hij zich in Perzisch eten.
Op een herdenkingspagina schreef zijn vriend Erez dat het ‘moeilijk is om in de verleden tijd over jou te schrijven, Moshe, de rechtvaardige en de nederige. Een godvrezende man, vol vrijgevigheid voor anderen, die zijn hele leven heeft besteed aan het helpen bij het grootbrengen van een geweldig gezin. Een groot en pijnlijk verlies.”
Zijn vriend Sivan Moshe schreef op Facebook dat hij “altijd een glimlach op je gezicht had, een prettige en rechtvaardige man, liefdevol en geliefd bij iedereen.”
'Het is moeilijk te bevatten dat je niet meer bij ons bent,' voegde ze eraan toe. "Ik vraag je om kracht te sturen naar je vrouw Avital, je was alles voor haar."
Zijn vriend Haim Vaknin vertelde een lokale nieuwssite dat Ben Porat ‘me leerde hoe ik zelfs in moeilijke tijden gelukkig kon zijn. Nu is mijn hart gebroken en huil ik, en toen ik hoorde dat Moshe stierf, is mijn verdriet nog groter.”
Vaknin zei dat ze al sinds hun kindertijd vrienden waren en dezelfde synagoge bezochten: 'Zijn vreugde onderscheidde hem. Ook al wist ik dat hij veel niet gemakkelijke dingen in zijn leven had meegemaakt, hij glimlachte altijd en lachte. We hebben allemaal van hem geleerd wat het was om gelukkig te zijn.”
Vaknin zei dat Ben Porat altijd verantwoordelijk was voor de verspreiding van de kiddush na het gebed in de synagoge op Sjabbat, “en hij zorgde er altijd voor dat er genoeg was voor iedereen en dat er niets zou ontbreken.”
