Nadat niemand geloofde dat hij het zou overleven, gaat Shay op weg naar onafhankelijkheid

Shai Dadon. Foto Screenshot YouTube

Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Hila Gad, of Ephraim, Inbal Yom Tov en Shahar Graor.

Vier maanden geleden raakte Shai Dadon gewond tijdens een gevecht in de Gazastrook en werd in kritieke toestand met spoed naar het ziekenhuis gebracht. In tegenstelling tot alle sombere voorspellingen opende hij zijn ogen en het was voor iedereen duidelijk dat hij een echte vechter was, zelfs buiten het slagveld.

Sindsdien hebben we hem gedocumenteerd en begeleid op de momenten tussen wanhoop en hoop, en hebben we samen met zijn familie de verwachting vastgehouden aan de dag waarop hij zijn dochtertjes zou kunnen ophalen.

Niemand kan je voorbereiden op een gesprek zoals dat wat Liron ontving. Het gebeurde vier maanden geleden, maar ze herinnert zich de exacte tijd en elk woord dat de slachtofferagent tegen haar zei. Het onvoorstelbare moment waarop ze te horen kreeg dat haar man Shai dodelijk gewond was aan zijn scheenbeen, dat hij verdoofd en beademd op de intensive care lag - en de nacht waarschijnlijk niet zou overleven.

In plaats van te huilen of afscheid te nemen, en te midden van alle moeilijkheden die ze ervoer, koos ze ervoor iets ongewoons te doen en ging ze kleren voor hem kopen - om zich te concentreren op de kleine kans op een gelukkige afloop. "Ik besloot dat ik hem riep om wakker te worden", vertelt ze. "Ik zei tegen mezelf dat ik hem niet in de steek zou laten." Shai overleefde de eerste nacht, gevolgd door de tweede en de derde, en ondertussen hoopte Liron alleen maar dat hij zijn twee kleine dochtertjes zou kunnen ophalen, van wie de jongste werd geboren kort voordat hij gewond raakte.

Shay, die dient in het 8173 Reserve Battalion, was met zijn team in de buurt van een Hamas-terreurtunnel, toen plotseling een gruwelijke explosie werd gehoord, en in één moment: duisternis. "We waren er zo dichtbij dat er bijna geen mogelijkheid was om te overleven", herinnert hij zich. "Ik werd over mijn hele lichaam getroffen door granaatscherven, en toen ik in het ziekenhuis aankwam, vertelden ze mijn vrouw dat ik het waarschijnlijk niet zou overleven - en dat ze afscheid moest komen nemen."

Toen zijn vrienden hoorden van de moeilijke situatie, stuurden ze Liron onmiddellijk een hartverwarmende opname. "We vertelden hem hoeveel we van hem houden en hem steunen, en dat hij onze held is", vertelt zijn teamgenoot, "op dat moment was hij nog steeds in kritieke toestand, en we vroegen Liron om het in zijn oor te stoppen. Het gaf hem zowel als ons energie."

Drie dagen later werd Shay wakker - en zo begon het wankele proces richting de langverwachte rehabilitatie. In de maanden die sindsdien zijn verstreken, hebben we hem vergezeld bij verschillende bijeenkomsten, tijdens de moeilijke momenten van de behandeling, bij ontmoetingen met zijn familie en vrienden in het leger en de eerste keer dat hij de mensen zag die hem hadden gered. Op de grens tussen wanhoop en hoop sloten we ons aan bij Xi's reis naar onafhankelijkheid.