Ofek Rousso, 21: marine commando en muzikant. Gedood tijdens de strijd tegen Hamas-terroristen in Kibbutz Be'eri op 8 oktober

Ofek Rousso. Foto IDF woordvoerder

Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.

Ofek Rousso, 21, een soldaat van Shayetet 13, de commando's van de Israëlische marine, afkomstig uit Kadima Zoran, werd op 8 oktober gedood tijdens een gevecht tegen Hamas-terroristen in Kibbutz Be'eri.

Ofek was op zijn basis in Atlit op de ochtend van 7 oktober en werd, net als vele anderen, door het leger naar het zuiden gestuurd om de Hamas-invasie tegen te gaan. Hij en zijn eenheid arriveerden die middag in Kibbutz Be'eri, nadat ze eerst in Ofakim waren gestopt en een aantal gewonden hadden geholpen.

In Be'eri gingen hij en zijn kameraden huis voor huis op zoek naar overlevenden en de gewonde en moordende Hamas-terroristen die zich daar hadden verschanst. Rond 02:15 uur de volgende dag werden twee soldaten neergeschoten en ernstig gewond in de kibboets en Ofek rende om ze te behandelen. Hij werd ter plekke neergeschoten en gedood toen hij een van de gewonden met zijn lichaam beschermde. Die soldaat werd later gered en overleefde, aldus Ofeks familie.

Ofek laat zijn ouders, Faye en Yaniv, en zijn oudere zus Inbar achter. Hij werd op 12 oktober begraven in Kadima.

Hij groeide op in Kfar Netter in centraal Israël en verdiepte zich in een aantal hobby's, waaronder karate, skateboarden en muziekinstrumenten.

Volgens een herdenkingswebsite leerde hij in de loop der jaren saxofoon, gitaar en drums spelen . Hij ging zelfs een keer in de zomer naar een skateboardkamp in de VS en was een vaste gast in de Israëlische skateboardscene. Hij hield van muziek van veel verschillende genres en leerde zijn favorieten op de gitaar spelen. Hij hield van eten, vooral van rood vlees, en genoot van steaks en de spaghetti bolognese van zijn moeder.

Na het afronden van de middelbare school ging Ofek naar de militaire academie van HaEmek om zich voor te bereiden op een elitepositie in het leger. Vlak voor zijn 19e verjaardag meldde hij zich aan, volgde een opleiding tot paramedicus en begon hij aan de uitdagende Shayetet 13-cursus, die hij met grote trots afrondde, een paar maanden voordat hij sneuvelde.

Na zijn dood vond Ofeks familie in zijn telefoon een aantal aantekeningen die hij aan zichzelf had geschreven, waaronder een met de tekst: "We kunnen ons verleden niet vergeten, de mensen dankzij wie we hier zijn, mijn broeders die op dit land zijn gedood. Gedurende 2000 jaar hebben ze ons vervolgd, en nu zijn we hier in ons eigen land, als strijders. We gaan hier niet weg. Nu is het onze beurt om de natie te beschermen."

In een blogpost van Times of Israel schreef Ofeks oom, Dotan Rousso, dat zijn familie wil dat Ofek weet “hoeveel je voor ons betekende. Hoeveel we je waarderen. Hoeveel we van je hielden.”

"Hoezeer was je een bron van bewondering — een rolmodel. Je had een innerlijke rust, veerkracht, nederigheid en bescheidenheid die ongeëvenaard waren. Zelfdiscipline. IJzeren wil. Volwassenheid. Vriendelijkheid. Tederheid en onschuld," schreef hij. "Je leven was zo kort maar betekenisvol en meer verdienstelijk dan de lange levens van velen. Je vervulde je dromen, leefde een betekenisvol leven, was een rolmodel voor anderen en gaf uiteindelijk je leven om anderen te redden."

Zijn vriendin, Roni Ben Hur, schreef online dat "Ofek, jij was het beste wat me ooit is overkomen, hoe kan het zo eindigen? Je bent de meest unieke en ongelooflijke persoon die er is," voegde ze toe. "Je bent zo sterk, en toch zo zachtaardig, je bent zo dapper, en toch zo gevoelig."

De laatste keer dat ze elkaar zagen, schreef ze, was op zijn 21e verjaardag, op 2 oktober, toen ze op het strand zaten te kijken naar de zonsondergang, en "we spraken over het afgelopen anderhalf jaar, we lachten ook. We spraken over je reis, je ervaringen met je familie en vrienden, onze ervaringen samen, je dienst als gevechtssoldaat op een plek waar je zo van hield, en je verwachtingen voor de toekomst. Je verjaardag was ook de laatste keer dat ik je knuffelde, en ik kan niet geloven dat het de laatste keer was voor altijd."

Ofeks moeder, Faye, schreef online dat hij zichzelf altijd doelen stelde, “zich niet liet tegenhouden door angsten en de obstakels op zijn pad zag als uitdagingen.”

“Je bent elk moment bij me,” schreef ze. “Ik stel me voor dat je naar me lacht, ik heb gesprekken met je. Ik vraag je wat je denkt en je antwoordt me altijd: 'Mam, ik ben bij je, de hele tijd. Kijk om je heen. Zoek naar een teken, ik ben bij je, bij papa, bij Inbar, bij oma en opa, bij de hele familie, bij mijn vrienden. Ik waak over je van bovenaf.'”