Om de planeet te redden moeten we proberen te stoppen met het bang maken van mensen

Ter illustratie. Screenshot YouTube

Tammie Ronen geeft het toe: “Jarenlang heeft de hele kwestie van duurzaamheid me echt afgeschrikt. Want ik ga niet met stoffen schoenen rondlopen, met de bus reizen of mijn wasmachine opgeven”.

“Maar ieder van ons kan kiezen wat en hoeveel ze willen doen. Als ik eenmaal absoluut niet alles hoef te doen, betekent dit dat ik geen vreemd wezen hoef te worden dat bomen knuffelt. In plaats daarvan ben ik erg actief. Ik gooi geen afval zomaar weg, ik recycle, ik gebruik geen plastic voor eenmalig gebruik en ik probeer producten te gebruiken die milieuvriendelijker zijn”, vertelt ze aan ISRAEL21c.

“Iedereen kan zijn deel bijdragen. Op het moment dat je niet naar mensen toekomt om ze te vertellen wat ze niet moeten doen, maar hen aanmoedigt om te kiezen wat ze wel kunnen doen om bij te dragen aan het milieu op een manier die hun leven niet verpest maar wel bijdraagt ​​aan het milieu, kan er veel gebeuren.”

Universiteit van Tel Aviv Prof. Tammie Ronen. Foto met dank aan Tammie Ronen

Dit is in een notendop de basis van het opkomende gebied van positieve duurzaamheid. Ronen, senior professor aan de Universiteit van Tel Aviv, doet hier samen met haar collega Dorit Kerret onderzoek naar.

Ronen komt uit de positieve psychologie en was tot voor kort hoofd van de faculteit sociale wetenschappen van de TAU.

Kerret komt uit de openbare orde, waar ze gespecialiseerd is in rechten, milieustudies en volksgezondheid. De twee bundelden hun krachten toen ze zich realiseerden dat hun respectieve vakgebieden een innovatieve benadering van positieve duurzaamheid naar voren konden brengen.

Goed voor ons en de aarde

"In de kern gaat positieve duurzaamheid niet over wat we niet mogen doen omdat we het milieu schaden, maar over wat ieder van ons kan doen om goed te doen voor zowel ons als het milieu", legt Kerret uit. .

Dit komt omdat ons persoonlijk welzijn vaak correleert met het welzijn van de omgeving.

"Het deel dat overlapt tussen wat goed voor ons is en wat goed is voor het milieu, is veel groter dan wat we vaak denken", zegt ze.

“Laten we zeggen dat ik kleren wil kopen. Ik denk misschien dat ik veel beter af ben met het kopen van heel veel kleding en het vullen van mijn kledingkast, maar er zijn ook veel nadelen aan mijn welzijn. Het zorgt wel voor een piek in geluk, maar brengt me vervolgens naar beneden, omdat het geld, tijd, kastruimte en een heleboel andere dingen kost die minder goed voor me zijn”, legt ze uit.

Een alternatieve en groenere manier van handelen zou kunnen zijn om een ​​kledingruilfeestje bij te wonen.

"Iedereen brengt zijn eigen kleding mee - die mooi en in goede staat is - en je ontmoet elkaar op een sociaal evenement en ruilt dingen. Het is goed voor het milieu, en het is goed voor jou, want in termen van positieve psychologie zijn sociale netwerken een van de belangrijkste dingen voor persoonlijk welzijn.”

Creëer betekenis, creëer geluk

Een andere manier waarop de zorg voor het milieu bijdraagt ​​aan het persoonlijk welzijn, is de mogelijkheid om betekenis te creëren.

“Tegenwoordig willen we niet alleen bestaan, maar ook gezond zijn en voldoening en voldoening voelen en gelukkig zijn”, zegt Ronen.

“We hebben onderzocht in hoeverre het leerplan op groene scholen het milieugedrag van kinderen verandert”, legt ze uit. “We zagen dat kinderen die ergens in investeren en zich betrokken voelen – door bijvoorbeeld mee te helpen hun omgeving schoon te maken of door voor dieren te zorgen – gelukkiger zijn.”

Zingeving gaat ook over iets met maatschappelijke waarde doen, zegt Ronen.

“Het thema duurzaamheid wordt over de hele wereld steeds meer maatschappelijk waardevol. We zien dat mensen die zich bezighouden met dingen waar de samenleving om geeft, gelukkiger zijn.”

Nog een ander verband, merken de onderzoekers op, is dat dicht bij de natuur zijn ons gewoon goed doet.

"Sinds de uitbraak van Covid sta ik 's ochtends op, zet ik koffie voor mezelf en ga ik naar de tuin", zegt Ronen. “Ik zit om 5 uur 's ochtends in de tuin en luister naar de vogels terwijl ik omringd ben door mijn prachtige planten. Ik begin de dag met een veel beter gevoel dan wanneer ik in de file sta.”

"Mensen die een goede en sterke band met de natuur hebben, handelen op een meer milieuvriendelijke manier", merkt Kerret op. "Hoe jonger de leeftijd die verbinding is opgebouwd, hoe sterker het is en hoe langer het duurt."

Een positieve spiraal

Kerret beschrijft een positieve spiraal: “Iedereen begint met dat kleine ding dat ze willen doen, en langzaamaan begint het te groeien. Je ziet dat je erin slaagt om verandering te creëren en dat is een goed gevoel. Je creëert er ook een sociale norm omheen en zo maak je impact. Als consument heb je invloed. Het bouwt je omgevingsidentiteit op en zorgt ervoor dat je steeds meer wilt doen.”

En hoe zit het met de 'dag des oordeels headlines' die we de laatste tijd allemaal hebben gelezen?

“Allereerst denk ik dat we hebben gezien dat mensen bang maken niet werkt”, merkt Ronen op. “Jarenlang hoorde ik over het ozongat, en het deed me niets. Door de media-aandacht over duurzaamheid kreeg ik het gevoel dat ik niets meer te doen heb, dat ik klein ben, dat de wereld wordt vernietigd en dat ik vernietigd zal worden.

“Ik denk dat het de sleutel is om mensen de macht terug te geven. Mensen willen controle voelen, weten dat ze dingen kunnen beïnvloeden en weten dat hun kleinste acties waardevol zijn”, voegt ze eraan toe.

Als voorbeeld merkt ze op hoe Israëli's de kraan niet open laten staan ​​tijdens het tandenpoetsen. Van kinds af aan is het ons ingeprent dat we geen druppel mogen verspillen om kostbare waterbronnen te behouden.

Hoop als strategie

De onderzoekers merken op dat er veel onderzoek is gedaan naar strategieën voor het omgaan met klimaatverandering, en dat hoop een dergelijke strategie is.

“Niet hoop in de zin van het gevoel, maar in de zin van de acties die je kunt ondernemen om de situatie te verbeteren”, legt Kerret uit.

“Er is altijd een middenweg. Het is goed dat iemand een beetje bezorgd en angstig is. Lage angst moedigt actie aan. Als je onverschillig bent, maakt het je niet uit wat je doet. Maar hier kun je zeggen: 'Het kan me schelen, ik maak me zorgen, maar ik ga mijn angst omzetten in actie',' voegt Ronen toe.

Tieners, die vatbaar zijn voor angst, op zoek zijn naar zingeving en over het algemeen meer om het milieu geven, kunnen ook worden aangemoedigd om te handelen om hun angsten te verminderen.

"Ik denk dat de juiste richting is om de catastrofes die plaatsvinden in evenwicht te brengen en hen te vertellen dat ze het vermogen hebben om dingen te beïnvloeden, en dat zelfs de kleinste manier van handelen hen een gevoel van betekenis zal geven", zegt Ronen.

“Het is altijd de vraag hoeveel we ze overspoelen met informatie en hoeveel we ze het gevoel geven dat er ook nog iets aan te doen is”, besluit ze.