Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder in de Hebreeuwse pagina van de IDF en is geschreven door Avital Pashhor.
De hoogste berg van Israël is al van kilometers afstand te zien, maar de alpinisten, die Hermon kennen als hun broekzak, weten niet zeker of je hen zult opmerken. Met witte uniformen voor camouflage, wapens en ski’s – dat is een opsomming van 50 jaar voor een eenheid die weet hoe te vechten tegen een noordelijke vijand – en tegen extreem weer
De Hermon is een vreemde vogel in het Israëlische landschap. Hoewel sneeuw in het grootste deel van het land zeldzaam is, is de bergtop een aanzienlijk deel van het jaar versierd met vlokken. Behalve dat het een toeristische trekpleister is, is het in de eerste plaats een strategisch gebied dat van het allergrootste belang is voor de veiligheid van het land, en daarmee ook voor de verantwoordelijkheid om het te beschermen.
50 jaar geleden, als onderdeel van de lessen die zijn geleerd uit de Jom Kipoeroorlog, en in het licht van de uitdagende route op de berg, realiseerden ze zich dat degenen die op de berg Hermon vechten een speciale training moesten hebben - en zo werd de alpinisteneenheid opgericht , althans in zijn eerste incarnatie.
Foto IDF woordvoerder
“Ze namen teams van een algemene patrouille en Magoz, en stuurden ze naar de top van de Hermon”, zegt luitenant-kolonel (res.) Mendi, commandant van de oude eenheid, “omdat die jagers na ongeveer een jaar in reguliere dienst waren. Het jaar waarin ze werden vrijgelaten, werd de eenheid met hen gesloten." Pas in 1980 werd het opnieuw opgericht, maar dit keer als speciale reserve-eenheid.
Foto IDF woordvoerder
Aanvankelijk werden er instructeurs uit de Verenigde Staten en Europa binnengehaald om de binnenkomende jagers te leren omgaan met de sneeuw en de uitdagingen die deze met zich meebrengt, waaronder slecht zicht, zware mist, beperkte bewegingsvrijheid en vrieskou.
In tegenstelling tot de besneeuwde bergen van Europa heeft Hermon nog een ander probleem: het weer is daar niet voldoende voorspelbaar en constant. "De ene dag kan het stormen, de volgende dag is er alleen nog maar ijs en een week later is er geen spoor meer van sneeuw", legt de gepensioneerde eenheidscommandant uit.
Foto IDF woordvoerder
Zo heeft het van de jaren tachtig tot 2020 talloze incarnaties en reorganisaties ondergaan, met als doel het doel ervan te verduidelijken en het zo goed mogelijk aan het terrein aan te passen. Aan het einde van hetzelfde jaar werd het, in plaats van deel uit te maken van Pelsar, gedefinieerd als een eigen eenheid met een onafhankelijke school, die gebaseerd is op de ervaring en kennis die door de jaren heen is opgebouwd en die zich regelmatig ontwikkelt.
Foto IDF woordvoerder
Tegenwoordig zijn de alpinistenvechters Golani-veteranen, en verrassend genoeg is er helemaal geen voorkennis van hen vereist. In feite hebben ze, voordat ze het reservaat binnengingen, misschien hun hele leven geen contact gehad met sneeuw.
"We trainen ze van A tot Z, op alles wat ze moeten weten", verduidelijkt luitenant-kolonel (res.) Mandi. De training zelf duurt maanden, totdat er een nieuwe alpinist "geboren" wordt, en elk jaar oefenen ze in de winter - ja, ook in de zomer
Alpinisten in de zomer. Foto IDF woordvoerder
"Elke jager draagt te allen tijde een grote tas met meer dan 100 uitrustingsstukken en kleding op zijn rug die verband houden met bewegingen in de berg", beschrijft hij. Met zo’n tas kan een soldaat meerdere dagen aaneengesloten alleen overleven op de Hermon en zelfs meer, dus de reservisten moeten de uitrusting en het werk ‘vanuit de slaap’ kennen en kennen: ‘Eigenlijk duurt het een soldaat zo’n zes jaar om volledig professioneel te worden in de positie en op de berg."
Nadat ze officieel bij de eenheid zijn gekomen, nemen ze posities in de sector in en nemen ze indien nodig deel aan operationele activiteiten. Dit gebeurde ook op Black Sabbath, toen ze zes maanden lang non-stop werden betrapt en betrapt. ‘Wij behoren tot deze berg,’ zegt de commandant van de eenheid op nostalgische toon, ‘ze zeggen dat de berg krijgers bescheidenheid leert, en dat is ook zo. Als we nodig zijn, zullen we er zijn om zoveel mogelijk vrede mogelijk te maken voor de inwoners van het noorden."
