Ezra Yakhin houdt zijn achterkleinzoon vast. Foto met dank aan Hadassah Medisch Centrum via ISRAEL21C
Israël heeft aan het begin van de oorlog tegen Hamas na de aanval van 7 oktober ongeveer 300.000 reserves opgeroepen. Onder degenen die gehoor gaven aan de noodoproep van het land bevonden zich een flink aantal buitengewone persoonlijkheden, van Fauda-sterren tot nationale nieuwslezers.
Maar er is één reservist die de rest verslaat, tenminste als het gaat om hoe ongebruikelijk zijn inzet is. Het gaat om de 85-jarige Ezra Yakhin – de oudste reserve IDF-soldaat in Israël.
De echte vrijheidsstrijder
Yakhin, geboren in 1938 in het Mandaat Palestina, sloot zich in 1944 op 16-jarige leeftijd aan bij de ondergrondse paramilitaire Lehi-organisatie. Yakhins vader werd ook geboren in het Mandaat Palestina, terwijl zijn moeder uit Egypte emigreerde.
“Ik hoorde van de wreedheden die de Britten begingen [tegen de Joden] en ik wilde tegen ze vechten. Toen ik over Lehi hoorde, besloot ik me aan te sluiten”, vertelt Yakhin aan ISRAEL21c.
Lehi is een afkorting van ‘Lohamei Herut Yisrael’, wat zich vertaalt als ‘Vrijheidsstrijders van Israël’. Het voornaamste doel was het bestrijden van de Britse autoriteiten die tijdens de Tweede Wereldoorlog de Joodse immigratie naar het Mandaat Palestina met geweld beperkten.
“Het rijk, dat destijds over een derde van de wereld regeerde, bracht meer dan 100.000 soldaten binnen om ons in bedwang te houden. Ze stopten de volwassen mannen in de gevangenis, dus veel leden van de ondergrondse beweging waren kinderen van 15 en 16 jaar oud.
Hij raakte verschillende keren gewond. Door de ernstigste verwonding werd Yakhin blind aan zijn rechteroog nadat hij door twee mortiergranaten in zijn hoofd werd geraakt.
Yakhin groeide op in Jeruzalem en bedroog ook de dood tijdens de Arabische rellen van augustus 1929. ‘Er vond een groot bloedbad plaats toen ik nog een baby was’, herinnert hij zich.
Van 23 tot 29 augustus werden 133 Joden gedood door Arabieren, en 339 raakten gewond. Yakhins familie werd geëvacueerd uit de wijk Oude Stad waar ze woonden.
Van ondergrondse strijder tot spreker in het openbaar
Hij vocht met Lehi gedurende de hele Onafhankelijkheidsoorlog, die in 1949 eindigde met een Israëlische overwinning. Yakhin maakte geen deel uit van de IDF, die zich pas in 1948 begon te vormen, en kwam daarom niet in aanmerking voor de officiële status van reserve.
Dat veranderde echter allemaal nadat hij eind jaren zeventig zijn eerste boek, ‘ Elnakam : Verhaal van een strijder voor de vrijheid van Israël’, publiceerde.
De omslag van Ezra Yakhins boek ‘Elkanam’. Foto: schermafdruk via ISRAEL21c
Het boek herinnert aan Yakhins tijd in de ondergrondse beweging. Het is vernoemd naar de nom de guerre die aan Yakhin werd gegeven na de moord op zijn mede-Lehi-lid Alexander (Hayim) Rubowitz, die in 1947 werd ontvoerd en doodgemarteld door de Britse legerkapitein Roy Farran .
Na de publicatie van het boek begon Yakhin lezingen te geven in het hele land, ook op onderwijsinstellingen en IDF-bases. (Je kunt hier een van zijn lezingen in het Engels bekijken.)
Uiteindelijk veranderde dit streven in een reguliere reserveplicht voor de schrijver, waaraan hij zich sindsdien heeft verbonden.
In oktober 2023 meldde hij zich opnieuw aan om de troepen te verzamelen die de oorlog in Gaza vochten.
“Mijn doel is om de waarde van ons land en onze natie aan de soldaten over te brengen, zodat ze weten waarvoor ze vechten”, legt hij uit.
“Af en toe vraagt iemand mij of ik wil stoppen, maar daar teken ik keer op keer voor. Ik heb zelfs een doktersverklaring dat ik mag blijven dienen”, lacht hij.
De volgende generatie
Yakhin heeft vier kinderen, dertien kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. Zijn vrouw, Haya, overleed in 1991 en daarna trouwde hij met een vrouw die ook kinderen en kleinkinderen had, waardoor zijn gezin nog verder werd uitgebreid.
“Ze scheppen op”, zegt de veteraan bij het beschrijven van de reactie van zijn familieleden op zijn aanhoudende militaire dienst.
Yakhins 55-jarige zoon, Michael, raakte ernstig gewond tijdens een gevecht in Gaza en heeft al verschillende operaties ondergaan.
“Hij was een van de eersten die op 7 oktober op de plaats van de wreedheden arriveerde. Hij was toen een van de eersten die Gaza binnenkwamen en raakte een paar weken geleden gewond.”
Twee van zijn kleinzonen zitten momenteel ook in het leger, terwijl de oudste in Gaza vecht.
Yakhin zegt dat, om een welvarende volgende generatie te hebben, Joden in het buitenland moeten emigreren en zich in Israël moeten vestigen.
“Toen we voor dit land vochten, hoopten we dat alle Joden hierheen zouden komen. Ik ben teleurgesteld dat miljoenen Joden nog steeds in ballingschap leven. Er zijn hier geen Britten meer die je tegenhouden om te komen. Wat doen jullie daar allemaal?” vraagt hij.
“We mogen geen enkele Jood opgeven.” hij gaat door. “Het hele volk Israël is één familie.”
Op de vraag wat hij denkt over Joden die Israël niet steunen, zegt hij: “Het is een luidruchtig handjevol. Ze moeten de geschiedenis leren. Ze hebben geen Joods bewustzijn en ik heb niets tegen ze te zeggen.”
