top of page
  • Foto van schrijverJoop Soesan

Orly en David Schvartzman, beiden 67: op 7 oktober vermoord in het huis waar ze van hielden

Orly en David Schvartzman. Foto Facebook via Times of Israel.


Opnieuw een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost


Orly Pinko Schvartzman, 67, en David Schvartzman, 67, werden op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen in kibboets Kfar Aza.


Hun geliefde hond Jason kwam ook om bij de aanval.


Ze werden op 20 oktober begraven in kibboets Shefayim, waar de meeste inwoners van Kfar Aza na de aanval werden geëvacueerd.


Ze laten hun kinderen Roy, Yonatan, Danielle en Ilai achter, en tien kleinkinderen, en er komt er nog een – evenals verschillende broers en zussen en ouders.


David, geboren in Paraguay, was een agritechactivist en investeerder die als landbouwexpert voor Honduras en Guatemala werkte voor MASHAV, de internationale ontwikkelingsorganisatie van het ministerie van Buitenlandse Zaken.


Orly, geboren in de nabijgelegen kibboets Ein Hashlosha, was een verpleegster die in de zuidelijke divisie van Clalit werkte, meest recentelijk als verpleegkundig directeur in een Assaf Harofeh-kliniek in Ashkelon.


David emigreerde naar Israël toen hij 17 was en arriveerde in Ein Hashlosha, waar hij Orly ontmoette. Het echtpaar trouwde en vestigde zich uiteindelijk in Kfar Aza, waar ze hun gezin grootbrachten.


De hele familie was grote fans van Maccabi Haifa, en het team bracht op de sociale mediapagina's hulde aan het stel.


Hun dochter, Danielle Schvartzman Orbach, schreef op Facebook over haar herinneringen aan het huis dat ze bouwden, vol liefde en familie, totdat het op 7 oktober werd geplunderd en vernietigd.


“Een prachtige tuin, heel veel bloemen, de geur van jasmijn, de deurbel – al als je binnenloopt de geur van soep en couscous. Jason staat al bij de deur en kwispelt met zijn angstaanjagende staart”, beschrijft ze, gevangen tussen herinnering en verbeelding.

“Mijn moeder is de eerste die arriveert, met een schort voor en een grote glimlach, terwijl ze haar hand uitsteekt voor een warme knuffel. Papa zit op de bank, staat langzaam op, een kus op het voorhoofd en dan een knuffel. Ze nemen de kleinkinderen in hun armen”, schrijft ze.

“Sjabbat na Sjabbat is er tot het einde van de straat een enorm rollend gelach te horen. Onze ouders vergezellen ons tot aan de deur terwijl we allemaal naar huis gaan. Nog een kus en nog een knuffel en nog een laatste zorg”, schreef Danielle. ‘Terwijl de auto wegrijdt, kun je door het achterraam zien hoe moeder buiten staat en de planten water geeft, terwijl vader nog een wandeling gaat maken met Jason.


“En iedereen wacht op de volgende Shabbat. Maar dit soort Sjabbats komt nooit meer terug. En de bloemen zullen samen met het hart verdorren. Wij hoeven alleen nog maar met alle macht te proberen nieuwe zaailingen te planten.”


De zoon van het echtpaar, Ilai Schvartzman, schreef op Facebook dat het “zo moeilijk is zonder jou.”


Hij vertelde alle dingen die ze niet meer zullen kunnen doen: “We gaan niet naar je zolder om dingen op te ruimen vóór de bevalling. We zullen je niet elke vrijdag zien. Papa wil niet met Oren spelen, en mama, ik zal geen koffie voor je zetten.


'Mam, je vraagt ​​me niet wat ik wil eten voor mijn verjaardag. Pa, ik hoor je niet meer over werk praten terwijl ik als een kind eindeloze vragen stel. Een kind. Er is een maand verstreken en ik mis je met elke ademhaling.



210 weergaven0 opmerkingen
bottom of page