Yehoshua Grossman. Foto: Dana Kopel / Ynet
Yehoshua Grossman is niet het soort persoon dat zijn huis zou verlaten tenzij het absoluut noodzakelijk is. Toen hij op 7 oktober gedwongen werd binnen te blijven in zijn huis in Kibboets Nir Am uit angst voor terroristische infiltratie, zegt hij dat hij nergens bang voor was, behalve voor de zorg dat hij de kibboets zou moeten verlaten. Helaas moest hij na 24 uur thuis zonder elektriciteit vertrekken en verhuizen naar een veiliger plek, zo begint het artikel in Ynet.
De kibboets was Grossmans hele leven al, en zijn ogen gloeien van opwinding als hij erover spreekt. Met tegenzin verhuisde hij, samen met zijn mede-kibboetsniks, naar het Herods Hotel in Tel Aviv - de eerste keer dat hij de kibboets verliet sinds de oprichting ervan. Zelfs tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, zo vertelt hij, werden de vrouwen en kinderen na de eerste granaat voor hun veiligheid uit de kibboets geëvacueerd, terwijl Grossman achterbleef om te vechten en de kibboets te verdedigen.
De kibboets was Grossmans hele leven al, en zijn ogen gloeien van opwinding als hij erover spreekt. Met tegenzin verhuisde hij, samen met zijn mede-kibboetsniks, naar het Herods Hotel in Tel Aviv - de eerste keer dat hij de kibboets verliet sinds de oprichting ervan. Zelfs tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog, zo vertelt hij, werden de vrouwen en kinderen na de eerste granaat voor hun veiligheid uit de kibboets geëvacueerd, terwijl Grossman achterbleef om te vechten en de kibboets te verdedigen.
"Toen ze me kwamen vertellen dat ik mijn huis moest verlaten, was het verschrikkelijk. Hoe kon ik ineens mijn huis verlaten?! We zijn nu drie en een halve maand in dit hotel en elke dag voelt als een eeuwigheid. Ik hoop dat we snel naar huis kunnen terugkeren.'
Deze week ontving Grossman een certificaat van waardering van minister van Welzijn Yaakov Margi bij het bereiken van de 100-jarige leeftijd. "Ik had het voorrecht om tot de eerste kolonisten te behoren en mijn droom waar te maken. Wat wil je nog meer?" zei hij tegen de minister, ondanks zijn intense verlangen naar huis. "Ik ben erg ontroerd, mijn vrienden en ik hebben geschiedenis geschreven."
Minister van Welzijn Yaakov Margi overhandigt Grossman een certificaat van waardering bij het bereiken van de 100-jarige leeftijd. Foto: GPO
“De jonge generatie die in Gaza strijdt, put nu haar kracht uit de generatie van de grondleggers, de generatie van Yehoshua Grossman”, zei minister Margi terwijl hij Grossman het certificaat overhandigde. "Het is een grote eer om hier vandaag te staan en getuige te zijn van de reeks generaties voor mijn ogen."
Grossman is geboren en getogen in de historische regio Bessarabië in Roemenië en begon zijn immigratieproces naar Israël in 1940, maar kreeg onderweg te maken met veel moeilijkheden toen de grenzen sloten vanwege de Tweede Wereldoorlog. Dapper koos Grossman ervoor om zijn inspanningen om naar Israël te emigreren voort te zetten, een beslissing die zijn leven redde, aangezien iedereen die naar zijn stad terugkeerde werd gedood tijdens de Holocaust, inclusief zijn hele familie.
Hij ging aan boord van een immigrantenschip naar Israël, een reis die vier maanden duurde. Toen de Britten echter uiteindelijk de kust van Israël bereikten, namen ze het schip in beslag en hielden hem en de andere immigranten ongeveer twee jaar gevangen in detentiekampen in Acre en Atlit.
In 1943 werd Grossman vrijgelaten uit de gevangenis en besloot hij een belangrijke rol te spelen bij het vestigen van vele nederzettingen in de westelijke Negev, waaronder kibboets Nir Am en Hatzerim. Grossman en zijn vrienden schreven een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van de staat Israël en namen deel aan de grote nederzettingenoperatie in de Negev. Hij was een van de eerste kolonisten van kibboets Nir Am, waar hij tot 7 oktober woonde.
Yehoshua spreekt over zijn intense verlangen naar de kibboets, naar de tuin bij zijn huis, die hij dagelijks verzorgde, en over zijn hoop om snel naar de kibboets terug te keren en deze opnieuw te helpen bloeien.
Naast zijn bijdragen aan de staat is Grossman een trotse vader, grootvader en overgrootvader en heeft hij onlangs nog een achterkleindochter gekregen, die veel licht in de duisternis brengt.
"Als ik vandaag terugkijk op alles wat ik in mijn leven heb gedaan, is dat ongelooflijk. Ik heb mijn dromen waargemaakt en alles bereikt wat ik wilde, en als ik kijk naar alles wat hier is, zie ik dat onze inspanningen niet tevergeefs zijn geweest." ," zei hij.
