Noam Gershony, Israëlische paralympische rolstoeltennisser. Foto door Raz Livnat via ISRAEL21c
Nu Israël verwikkeld is in een van de meest uitdagende veiligheidscrises sinds zijn oprichting, hebben niet veel mensen in het land de tijd om na te denken over de staat van de nationale sport.
Maar degenen in de sportindustrie in het land denken wel aan de slachtoffers, vooral degenen die ernstige verwondingen hebben opgelopen.
Ernstige wonden zijn misschien niet altijd levensbedreigend, maar het verliezen van een ledemaat of het vermogen om alledaagse taken uit te voeren is beslist levensveranderend, schrijft ISRAEL21c.
Een nieuw initiatief, opgezet door de Israëlische Sportvereniging voor Gehandicapten en het Israëlische Paralympische Comité, heeft tot doel de gewonden te helpen zich aan te passen aan hun nieuwe realiteit, zowel fysiek als mentaal.
Geen vervanging voor sport
“Het doel is om hen te begeleiden vanaf het moment dat ze aankomen in de revalidatiecentra van ziekenhuizen en tijdens het hele herstelproces thuis”, vertelt de Israëlische paralympische zwemkampioen Ron Bolotin, die nu lid is van het Israëlische Paralympische Comité, aan ISRAEL21c.
Paralympisch zwemmer Ron Bolotin juicht het Israëlische paralympische team toe. Foto door Keren Isaacson via ISRAEL21c
Het initiatief is vrijwillig. Alle huidige of voormalige paralympische atleten, of gehandicapte atleten in het algemeen, die geïnteresseerd zijn in deelname aan het project, kunnen zich eenvoudigweg aanmelden om deel te nemen, net als personal trainers, coaches, fysiotherapeuten en sportpsychologen.
Tot nu toe hebben ruim twintig atleten hun deelname aan het project bevestigd, waaronder Asael Shabo, een paralympische rolstoelbasketbalspeler.
Shabo verloor zijn been bij een terreuraanslag in 2002, toen een terrorist inbrak in zijn ouderlijk huis in Itamar en zijn moeder en drie broers neerschoot.
Asael Shabo, een paralympische rolstoelbasketbalspeler. Foto door Keren Isaacson via ISRAEL21c
“We hebben atleten met een persoonlijke ervaring met handicaps die kunnen getuigen van de voordelen van sport”, zegt hij. “Hetzelfde geldt voor onze professionele medewerkers, die ruime ervaring hebben met de behandeling van mensen met een beperking.”
Bolotin zegt dat de vrijwilligers van plan zijn met elke patiënt samen te werken om de juiste sport te vinden waarop ze zich tijdens het revalidatieproces kunnen concentreren.
Het project creëert ook de mogelijkheid om het volgende Israëlische paralympische talent te scouten voorafgaand aan de Paralympische Spelen van Los Angeles in 2028 en de Paralympische Spelen in Brisbane in 2032 .
“Er schuilt een kans in deze hele tragedie”, zegt Bolotin.
Een leven voorbij de handicap
Bolotin is de professionele regisseur van het project. Hij verloor zijn been bij een landmijnongeval in 1975, toen hij een 20-jarige IDF-soldaat was gestationeerd op het Sinaï-schiereiland.
Een jaar later won hij het nationaal kampioenschap zwemmen voor gehandicapte zwemmers. In 1979 won hij het Europees kampioenschap. Tussen 1980 en 2000 nam hij deel aan zes Paralympische Spelen en won hij elf medailles.
Zelfs als je bedenkt dat Bolotin als tiener jarenlange ervaring had als wedstrijdzwemmer, was zijn revalidatie en overstap naar paralympisch zwemmen geen vanzelfsprekendheid.
“Ik had het gevoel dat dit het einde van de wereld was, ik dacht dat ik de rest van mijn leven in een rolstoel zou doorbrengen.”
Hij geeft toe dat de psychologische strijd om in het reine te komen met de realiteit van het verliezen van een ledemaat net zo uitdagend is als de fysieke. Volgens hem brengt het een periode van rouw met zich mee, die voor sommige mensen jaren duurt.
“In zekere zin is het zelfs nog moeilijker voor degenen die vóór de blessure atleten waren. Je kunt je niet voorstellen dat je bijvoorbeeld basketbal speelt in een rolstoel.”
Bolotin zegt dat je lichaamsbeeld en je zelfbeeld een dieptepunt bereiken als je een levensveranderende blessure oploopt.
“Toen ik in het ziekenhuis lag, stuurde het leger een geamputeerde om mij te bezoeken; Toen besefte ik dat er leven was buiten de handicap.”
Die bijeenkomst vormde deels een inspiratie voor het huidige project. “Er waren altijd particuliere initiatieven, maar niets op deze schaal”, merkt hij op.
“Sport is een geweldig hulpmiddel om [gehandicapten] weer in de samenleving te integreren. Voor mensen met een lichamelijke beperking is er geen vervanging voor sport als het om revalidatie gaat.”
Voor meer informatie klik hier.
