Foto GPO
In een toespraak op alle tv-kanalen, vergelijk premier Netanyahu de rellen in Tel Aviv met de brandstichting door kolonisten in het Palestijnse stadje Huwara. Het eigenlijke probleem, de gerechtelijke hervormingen, noemde hij echter niet. Onderstaand een uittreksel van zijn toespraak.
"Burgers van Israël, het recht om te demonstreren is een fundamentele democratische waarde; de vrijheid om te demonstreren is echter niet de vrijheid om het land tot stilstand te brengen. De persoon die dit 20 jaar geleden zei, was de voormalige president van het Hooggerechtshof, Aharon Barak "Het was toen correct en het is ook vandaag correct. De vrijheid om te demonstreren is geen vrijbrief om het land in anarchie, chaos te drijven, want een soeverein land kan geen anarchie tolereren.
Ik weet dat er onder u veel burgers zijn die van het land houden en die de hervorming van het gerecht vurig steunen. Ik weet ook dat er veel andere burgers zijn die ook van het land houden, die zich met hetzelfde vuur tegen de hervorming verzetten. Maar in een democratie zijn er duidelijke regels hoe je een debat voert. Er zijn rode lijnen die niet overschreden kunnen worden en het maakt niet uit hoe diep, stormachtig en emotioneel het debat is.
De scherpe en duidelijke rode lijn is dat geweld en anarchie absoluut verboden zijn.
Gisteren in Hawara, na de vreselijke moord op twee fantastische broers, zei ik tegen de wetsovertreders: we tolereren geen situatie waarin iedereen doet wat hij of zij nodig acht.
We kunnen geweld niet tolereren. We kunnen niet tolereren dat politieagenten worden aangevallen. We kunnen niet tolereren dat snelwegen worden geblokkeerd. We kunnen het bedreigen van publieke figuren en hun families niet tolereren. We zullen nergens wetsovertredingen en geweld toestaan.
Twintig jaar geleden was het debat onder ons niet minder stormachtig, niet minder hartverscheurend en niet minder alomvattend. Een heel publiek dat diep tegen het beleid van de regering was gekant, voelde dat haar wereld vernietigd werd. Twintig jaar geleden, tijdens de terugtrekking, besloot de regering van Israël om meer dan 8.000 Israëli's uit hun huizen te verdrijven, lichamen op te graven en hun gemeenschappen te vernietigen.
Degenen die tegen het beleid van de regering waren, zagen hun levenswerk afbrokkelen en velen van hen geloofden met heel hun hart dat dit het begin was van de vernietiging van de Derde Tempel. Ze begonnen aan een scherpe en vastberaden strijd, een scherpe en krachtige openbare strijd die veel mensen in het land omvatte.
Maar ik zal ook iets anders zeggen; Ik weet dat dit niet iedereen is.
Ik zou ons allemaal willen oproepen om te luisteren naar Esti Yaniv, de moeder van de jongens, die uit Gush Katif werd gezet en maandag haar twee jongens verloor, op het moeilijkste moment van haar leven, ze riep op tot eenheid en ze heeft gelijk.
Ik roep opnieuw op tot kalmte. Ik roep op om het geweld een halt toe te roepen en ik geloof en hoop dat we snel een weg naar dialoog zullen vinden. Niemand zal een hand naar zijn kameraad opsteken, want we zijn broeders. We hebben geen ander land. 'Ze hielpen ieder zijn naaste; en iedereen zei tegen zijn broer: 'Hou goede moed.' [Jesaja 41:6]."
