President Herzog en de Duitse president Steinmeier. Foto Amos Ben-Gershom / GPO
President Isaac Herzog bezocht dinsdag de locatie van het concentratiekamp Bergen-Belsen, vergezeld van de Duitse president Frank-Walter Steinmeier en de minister-president van Saksen, Michael Kretschmer.
Aan het begin van hun bezoek legden president Herzog en president Steinmeier een krans bij het monument, waarna de presidenten naar het joodse monument liepen, dat oorspronkelijk door de overlevenden van het kamp na de oorlog was opgericht. President Herzog reciteerde het Kaddisj gebed ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Holocaust, net als zijn vader, de zesde president van Israël, Chaim Herzog, deed toen die Bergen-Belsen bezocht tijdens zijn staatsbezoek aan Duitsland in 1987.
Op 15 april 1945, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog, bevrijdden Britse troepen het concentratiekamp Bergen-Belsen van de nazi's. Chaim Herzog, toen een Britse legerofficier, nam deel aan de bevrijdingsinspanningen.
Het joodse gebed El Malei Rachamim werd opgezegd door dezelfde rabbijn die deelnam aan de herdenkingsceremonie in het kamp tijdens het staatsbezoek van president Chaim Herzog in 1987. Later lazen lokale jongeren, zowel Duitsers als joden, gedeelten voor uit het dagboek van Anne Frank, die stierf in het kamp in 1945.
President Herzog en president Steinmeier maakten opmerkingen en brachten hulde aan de nagedachtenis van de zes miljoen Joden die in de Holocaust zijn omgekomen, naast de gedenksteen die op de plaats was geplaatst tijdens het bezoek van president Chaim Herzog, bij het geluid van Hatikvah dat werd gezongen door Holocaustoverlevenden in 1945. Deze huiveringwekkende vertolking werd vastgelegd door een journalist die het kamp bezocht na de bevrijding.
Foto Amos Ben-Gershom / GPO
President Isaac Herzog: “Toen het kamp werd bevrijd, rolde een militair konvooi het terrein binnen onder leiding van een officier, die op een houten kist stond en in het Jiddisch, in het bijzijn van honderden mensen, honderden menselijke skeletten, riep: 'Yidden! Yidden! Es leben noch Yidden!' Vertaald: 'Joden! Joden! Er zijn nog levende Joden!' Er zijn nog steeds Joden in de wereld! Die Joodse officier was mijn vader, Chaim Herzog, gezegende herinnering, later president van Israël.
“Vier decennia later keerde mijn vader hier terug als de zesde president van de onafhankelijke, sterke en democratische Joodse staat Israël. Mijn vader koos ervoor om zijn bezoek hier te beginnen, op dezelfde plaats waar ik mijn bezoek afsluit. Hier sprak hij de slachtoffers van de Holocaust toe en zei: 'In naam van het Joodse volk, en in naam van de staat Israël, herhaal ik onze eed om u nooit te vergeten en voor altijd trouw te zijn aan uw legaat: de imperatief van het leven.' Zo zei mijn vader, en zo zeg ik vandaag als president van de staat Israël, de staat van het Joodse volk. Hier, op deze verschrikkelijke plek, herinneren we ons de imperatief die ons allemaal bindt: de imperatief van het leven, de imperatief van de eeuwigheid van Israël, en van de plicht om in elke generatie voor haar te werken.
“We moeten samenwerken, Israël en Duitsland, om het nationale huis van het Joodse volk te verdedigen: zijn toekomst, zijn veiligheid en zijn welvaart. Om compromisloos te strijden tegen antisemitisme en racisme. Dat is onze plicht. Namens het verleden en in het belang van de toekomst.
“Geliefde overlevenden van de Holocaust, het verstrijken van de tijd heeft de herinnering aan de gruweldaden hier niet afgestompt. Evenmin kan iets ter wereld uw heldhaftigheid en standvastigheid verdoezelen, uw vermogen om uit stof en as te verrijzen, te herbouwen en opnieuw te worden opgebouwd. Aan de jongeren die hier vandaag bij ons zijn, benadruk ik: onze belangrijkste plicht is jegens de martelaren en overlevenden van de Holocaust. Het is een plicht om mensen van generatie op generatie te herdenken en te herinneren aan de Holocaust en het verzet.
Foto Amos Ben-Gershom / GPO
“Toen de overlevenden werden bevrijd, 'brandmerken uit het vuur gerukt' (Jesaja 7:4), had mijn vader het voorrecht om de eerste gebedsdienst in het kamp na de bevrijding te organiseren. Aan het einde van de dienst reciteerden alle weeskinderen Kaddisj, het gebed dat ik enkele ogenblikken geleden had mogen opzeggen. Met uw toestemming wil ik mijn opmerkingen hier en mijn bezoek aan Duitsland besluiten met de laatste woorden in het Kaddisj gebed: 'Moge Hij die vrede schept in Zijn hemelse hoogten vrede scheppen voor ons en voor heel Israël; en zeg: Amen.'”
President Steinmeier van Duitsland: “In mijn hoedanigheid als president van Duitsland benadruk ik nogmaals, hier en nu: de Holocaust is een pijnlijk onderdeel van de Duitse geschiedenis, dat van ons is, en dat we niet mogen ontkennen, noch willen we ooit vergeten. Dat wat zich nooit mag herhalen, mag niet worden vergeten.
"President, beste Isaac Herzog, ik ben ontroerd en zo dankbaar dat we vandaag zij aan zij staan. De vriendschap tussen onze landen, tussen Duitsland en Israël, is voor mij een groot geschenk. Het verleden is voor ons een engagement en we willen samen de toekomst vormgeven. Ik beloof je: wij Duitsers zijn ons bewust van onze verantwoordelijkheid.
“Voor de graven van de doden in Bergen-Belsen en van de miljoenen mensen die in de Holocaust zijn vermoord, is elke vorm van antisemitisme, die helaas nog steeds bestaat in Duitsland, een waarschuwingssignaal voor ons land. Antisemitisme mag geen plaats hebben in onze samenleving. Overal waar het duidelijk wordt, moeten we ons er krachtig tegen verzetten.”
President Herzog en president Steinmeier ontmoetten vervolgens Holocaustoverlevenden, die speciaal voor deze ontroerende ontmoeting waren gearriveerd: Albrecht Weinberg, Jovan Rajs, Naomi Rinat, Menachem Z. Rosensaft en Jochevet Ritz-Olewski. Bij de bijeenkomst waren ook jongeren uit de buurt aanwezig. De overlevenden vertelden hun verhalen vanuit het kamp tijdens en na de Tweede Wereldoorlog en spraken over het belang van herdenken en het leren van lessen uit de geschiedenis. De jonge deelnemers vertelden de presidenten hoe ze naar de toekomst kijken vanuit de grote duisternis waarover ze als kinderen hadden geleerd.
Comments