Rabbijn Yaakov Mosbacher sterft een maand nadat zijn zoon in Gaza sneuvelde: 'De dood verzwakte hem in zijn eigen strijd'

Rabbijn Yaakov Mosbacher en zijn gevallen zoon, Betzalel. Foto: Alex Kolomoisky / Ynet

Rabbi Yaakov Mosbacher uit Avnei Eitan, een moshav op de Golanhoogten, werd woensdag begraven op de begraafplaats van Hispin, slechts een maand nadat zijn zoon Betzalel in Gaza was gedood, meldt Ynet.

"Elke keer als de naam van Betzalel op de een of andere manier opdook, begon hij onmiddellijk te huilen", herinnerde zijn zoon Shmuel zich, in een korte en hartverscheurende beschrijving van de laatste weken van zijn vader.

Op 27 juli stond Ja'akov, ziek en lijdend, bij het verse graf van zijn zoon, sergeant-majoor Betzalel Yehoshua, die bezweek aan verwondingen opgelopen in de strijd in Gaza nadat hij ernstig gewond was geraakt toen een IDF-voertuig een explosief raakte in Khan Younis.

Dinsdag stierf de vader op 69-jarige leeftijd na een korte strijd tegen kanker die slechts enkele weken voor de dood van zijn zoon was ontdekt.

De afgelopen maanden waren een wervelwind van pijn, angst en vage hoop voor de familie Mosbacher, een groot en hecht huishouden van 10 broers en zussen. "Ongeveer drie maanden geleden werd bij vader kanker in een vergevorderd stadium vastgesteld", vertelde zijn zoon Shmuel aan Ynet. "En toen kwam alles in één keer, in één keer."

De afgelopen twee jaar had Ja'akov niet gesproken over pijn of verontrustende symptomen, maar zich in plaats daarvan gericht op zijn bezorgdheid om zijn zoon, een reservist gevechtsingenieur in het 749e Technische Bataljon, in de 828e Infanteriebrigade.

Hij was diep bezorgd dat Betzalel zou worden gedood. "De hele tijd dat Betzalel in Gaza was, bleef papa denken dat dat met hem zou gebeuren," herinnerde Shmuel zich. "Hij was erg bang en sprak voortdurend over zijn bezorgdheid over het leven van zijn zoon."

De ergste angst van de familie kwam uit. Betzalel Mosbacher, een 32-jarige gevechtsingenieur, echtgenoot van Maayan en vader van Yael, raakte dodelijk gewond toen zijn voertuig een explosief raakte in Khan Younis. Hij bezweek ongeveer een week later aan zijn verwondingen en werd begraven op de militaire begraafplaats Mount Herzl in Jeruzalem. Voor zijn vader Ja'akov was het een verpletterende klap.

"Nadat Betzalel was gevallen, bleef papa zeggen dat het leven een enorm geschenk is en dat we nu als gezin voor Maayan en Yael moeten zorgen", zei Shmuel. "Je kon voelen dat de dood van Betzalel papa enorm verzwakte in zijn eigen strijd om het leven."

Bij de begrafenis van zijn zoon slaagde Ja'akov erin om te staan, ondersteund door een rolstoel. Tegen de 30e dag na de dood van Betzalel was hij al in het ziekenhuis opgenomen en kon hij de begraafplaats niet bereiken. "Hij nam deel via een videogesprek vanuit zijn ziekenhuisbed", herinnert Shmuel zich. "Een week later hadden we een gesprek met de artsen, die hem en ons uitlegden dat dit zijn laatste week was. Het werd een week van afscheid. Vrienden en familie kwamen allemaal op bezoek."

Familieleden beschreven Yaakov Mosbacher als een opmerkelijke figuur. "Hij was persoonlijk adviseur en werkte met risicojongeren. Hij emigreerde uit de Verenigde Staten, waar de familie een grote therapeutische boerderij runde voor Joodse jongeren die gevaar liepen. Zelfs nadat hij naar Israël was verhuisd, bleef hij werken met jongeren in Israël, de VS en Europa, waarbij hij altijd heen en weer reisde", zei Shmuel.

Bij de begrafenis van Betzalel Yehoshua Mosbacher op de militaire begraafplaats Mount Herzl in Jeruzalem. Foto: Alex Kolomoisky / Ynet

In Israël, sinds de familie drie decennia geleden emigreerde, was hun huis altijd open. "Toen ik opgroeide, kwamen er altijd meer kinderen bij ons, zoals kinderen die geen huis hadden. Vader zorgde voor hen en vandaag maken ze deel uit van de familie", zei hij.

Ja'akov wordt overleefd door zijn vrouw, Channah, negen kinderen en vele "geadopteerde" kinderen die hij in hun jeugd ondersteunde. "Dankzij papa zijn deze mensen hier vandaag, ze hebben hun eigen gezin en ze gaan vooruit. Hij zag het als een ongelooflijke missie", zei Shmuel. Ja'akov dacht nooit aan zijn pensioen: "Hij zou zeggen: 'Zolang ik de energie en het vermogen heb, zal ik blijven helpen.'"

Zijn zoon Betzalel deelde dezelfde geest. Hij was een man van geloof en werk, toegewijd aan het land Israël, vastbesloten om te dienen in een betekenisvolle gevechtsrol. Hij aarzelde niet om zich op 7 oktober te melden voor reservedienst en vocht door de lange maanden van oorlog die volgden.

Met de weinige kracht die hij nog had, prees Ja'akov zijn zoon op de begrafenis en herinnerde hij zich zijn laatste week: "In die week ging hij stilletjes uit elkaar. G'd en hij hadden de zaken een week eerder geregeld en G'd gaf hem de tijd. Zijn levensplan is uitgevoerd", zei hij pijnlijk.

Later, toen Ja'akov besefte dat zijn kracht aan het afnemen was, vroeg hij zijn zoon Benny om zijn laatste woorden bij zijn graf voor te lezen. Het was geen lofzang op rouw, maar een wil om te leven.

"Geniet van elke seconde van je leven; het is een geweldig geschenk", las Benny voor uit de brief van zijn vader. "Concentreer je op dit punt: het menselijk lichaam heeft 37 biljoen cellen.

We kregen ze cadeau, volledig gratis - 37 biljoen levende, functionerende, gezonde cellen op elk moment van het leven. Dit symboliseert het ongelooflijke geschenk dat we van G'd hebben ontvangen. Met dat begrip moeten we leven. Geniet en waardeer elke seconde van je leven."

De begrafenisstoet begon bij het huis van de familie in hun agrarische moshav en eindigde op de begraafplaats in Hispin. Toen keerden zijn negen kinderen en zijn schoondochter Maayan, de jonge weduwe, terug naar huis en begonnen weer shiva te zitten, slechts een maand nadat ze dat voor het laatst hadden gedaan.

Te midden van het dubbele sterfgeval put de grote familie troost uit elkaar. "Aan de ene kant is het heel versterkend om een groot gezin te hebben; we zitten hier samen in," zei Shmuel. "Maar het is de afgelopen maanden ook een wervelwind geweest, een waarin de familie is meegesleurd. We zitten hier echt samen in, en dat geeft ons veel kracht."