Rivka Bohbot, de vrouw van gegijzelde Elkana, die naar Gaza werd ontvoerd zegt: 'Mijn kind wacht op zijn vader'

Rivka en zoon Re'em, wachtend op hun vader. Foto Alon Gilboa / Ynet

Over precies een maand viert Re'em David zijn vijfde verjaardag zonder zijn vader, Elkana Bohbot, die op 7 oktober 2023 naar Gaza werd ontvoerd. Na meer dan anderhalf jaar slopende wachttijd heeft Rivka, zijn vrouw, voor het eerst besloten hun zoon publiekelijk te betrekken bij de campagne om de gijzelaars terug te halen, schrijft Ynet.

Onlangs werden drie video's vrijgegeven die tekenen van leven van Elkana lieten zien, waarvan de laatste een boodschap aan zijn zoon bevatte waarin hij hem vroeg "voor mama te zorgen" – een uitspraak die haar hart brak. Ondanks de pijn blijft Rivka geloven in het goede en roept ze het publiek op zich te verenigen en de straat op te gaan in een uiting van liefde: "Ik heb de eenheid van de hele natie nodig om de hoop die we verloren hebben te herstellen."

Rivka beschrijft haar leven sinds 7 oktober als een "achtbaan": "De ene dag zit ik in het donker; de volgende word ik wakker, kijk ik naar mijn slapende zoon, zie ik zijn schoonheid en zeg ik tegen mezelf: als jij er niet was geweest, waar zou ik dan zijn? Hij is de reden dat ik 's ochtends wakker word. Het is moeilijk voor hem en het doet hem pijn, maar als hij me sterk en glimlachend ziet, is dat een voorbeeld voor hem. Hij neemt dat in zich op. Ondanks alles ben ik dankbaar dat hij gezond is. We hebben een routine, want er is geen andere keuze. Ik kan niet in bed blijven liggen, ook al is het de makkelijkste weg. Vandaag kan ik zeggen dat alleenstaande moeders helden zijn."

Na meer dan anderhalf jaar besloot Rivka haar zoon te betrekken bij de campagne om Elkana thuis te brengen. "Ik besloot dat ik hem aan de wereld wilde laten zien, zodat mensen hem zouden kennen. Het is triest om het een campagne te noemen, want het is zijn recht om zijn vader te zien, het is mijn recht om mijn man te zien, en het is ons recht als gezin. Na hem zo lang te hebben beschermd, vond ik het nodig.

Om mensen te bereiken die zappen, het nieuws overslaan of van radiozender wisselen. Ik klop op elke deur, al is het maar om een ​​raam open te doen. Mijn zoon is mijn puurste en belangrijkste visitekaartje, en ik wil dat mensen hem in de ogen kijken. Mijn kind wacht elke dag en elke nacht op zijn vader."

"Er zijn ook mensen die gewoon verdergaan, die het niets kan schelen, en ik zeg tegen hen: dit kan jullie ook overkomen. We kunnen ze daar niet achterlaten. We moeten er alles aan doen om ze terug te brengen, om echt ons best te doen." Rivka hoopt dat haar zoon zijn aanstaande verjaardag met zijn vader kan vieren. "Ik hoop dat zijn geschenk de ontmoeting met zijn vader zal zijn, dat er een wonder zal gebeuren. Ik geloof dat iedereen zal terugkeren, zowel de levenden als de gevallenen. Dat er eindelijk hoop zal zijn in dit land, en onvoorwaardelijke liefde."

Elkana en zijn zoon in gelukkigere dagen. Foto Alon Gilboa / Ynet

Rivka herinnerde zich dat ze vorig jaar Re'ems verjaardag niet vierden, behalve op de kleuterschool. "Hij kreeg een puppy, Tofi, om hem wat meer liefde en vreugde te brengen. Ohad Ben Ami vertelde ons in een van de getuigenissen dat Elkana een stuk chocolade had weten te bemachtigen en het wekenlang had bewaard tot Re'ems verjaardag op 7 juni. Zo vierde hij het voor hem, in de Hamastunnels. Hij zei: 'Ik hoop dat ze een leuke en gelukkige verjaardag voor hem hebben gevierd, God verhoede dat ze niets voor hem hebben gedaan.' Dus dit jaar, ondanks de moeilijkheden, geven we een groot, mooi verjaardagsfeestje voor hem, met al zijn vrienden, misschien met opblaasbaar water, zoals hij wil."

Rivka sprak voor het eerst over de drie onlangs vrijgegeven video's met tekenen van leven uit Elkana en zei: "Het was moeilijk voor ons, en moeilijk voor de hele natie. Natuurlijk heb ik ze niet aan Re'em laten zien, maar ik wilde ze zo graag. Om hem te vertellen: 'Papa leeft nog, er is een video, en hij heeft je een bericht gestuurd.' Ik vertelde hem alleen dat papa leeft, dat hij het volhoudt, dat hij een held is.

De derde video was het moeilijkst, waarin Elkana het kind rechtstreeks aansprak. Hij zei tegen hem: 'Je moet je zo mooi aangekleed hebben voor de feestdagen; opa en oma zijn trots op je. Zorg goed voor mama, jij bent de man in huis.' Die laatste zin voelde als een soort afscheid, en ik barstte in tranen uit. Ik hoop echt dat ze hem dat hebben verteld en dat het niet uit zijn hart kwam, want Re'em zou zich geen zorgen om mij moeten maken – ik ben degene die zich zorgen om hem zou moeten maken. Hij is de man, maar ik ben de moeder, en ik moet voor mijn zoon zorgen. Het moeilijkste was dat zijn vader hem vroeg om voor mij te zorgen. Het brak me.

Maar toen sprak Elkana tegen me en zei dat hij me in zijn dromen zag. Dat van hem horen – het is wauw. Ik ben dankbaar dat ze me een teken van leven hebben gegeven, dat ik hem tenminste heel zie. Gefrustreerd, in een gevaarlijke mentale toestand, maar heel. Professionals die de video's bekeken, identificeerden zijn emotionele toestand, en daar ben ik bang voor, maar ik weet ook dat uiteindelijk liefde alles heelt. Er zal een lang herstelproces zijn – daar denk ik ook aan – maar ik ben er klaar voor en beloof sterk te zijn. Ik zal het met grote liefde aanvaarden. Ik wil gewoon dat hij thuiskomt. Ik wil ook vreugde voelen, zoals de families die hun dierbaren terugkregen bij de laatste deal.

Ik doe een oproep aan de burgers, misschien zelfs meer dan aan de regering: ik heb de eenheid van het hele land nodig. Ik wil dat mensen de straat op gaan en demonstreren voor vrede en liefde. Ik heb herstel van hoop nodig. Op dit moment is die verdwenen.