Ronit en Roland Sultan. Foto Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Roland Joseph Charles Sultan, 68, en zijn vrouw, Ronit Tal (Rudman) Sultan, 55, werden op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen in hun huis in kibboets Holit.
Ze laten hun kinderen Adam en Tom achter, en twee kleinkinderen, evenals Ronit's moeder, Sara, Roland's zus, Nathalie, en andere familieleden.
Hun schoondochter, Nir Caspi Sultan, vertelde aan het tijdschrift La'Isha dat Ronit hen om 07.56 uur een sms stuurde met de woorden: “Zorg goed voor jezelf” en een minuut later voegde hij eraan toe: “Ik hou van je.” Tien minuten later sms'te ze een vriendin dat de terroristen 'bij de ingang van het huis stonden en probeerden binnen te komen'. Dat was het laatste waar ze iets van hoorden.
Het echtpaar behoorde tot de vijftien mensen die in de kibboets woonden en die dag door Hamas werden vermoord. Ze werden op 19 oktober in Asdod begraven.
Roland, geboren in Tunesië, verhuisde als tiener naar Frankrijk en een paar jaar later begaf hij zich naar Israël. Ronit werd in Israël geboren uit immigranten uit Argentinië, die daarheen gingen toen ze nog een kind was, en volgens La'Isha keerde ze zelf op 18-jarige leeftijd terug. Het echtpaar ontmoette elkaar in kibboets Kerem Shalom, trouwde en kreeg hun twee kinderen. Ze brachten later vier jaar door in Argentinië en keerden daarna terug naar Israël en vestigden zich in kibboets Holit.
De familie zei dat het echtpaar, ondanks hun moedertalen Frans en Spaans, hun kinderen in de kibboets in het Hebreeuws opvoedde.
Roland werkte vele jaren als gemeenschapsmanager van Holit, voordat hij minder dan een jaar voordat hij werd vermoord met pensioen ging. Yoav Boukay, de man die zijn plaats in de rol innam, merkte op dat Roland “alles wist in Holit.”
Toen hij de baan in december 2022 overnam, zei Yoav dat hij Roland vroeg of hij meer tijd wilde om de zaken af te ronden: “Roland keek me ondoorgrondelijk aan en zei dat hij heeft gewacht op het moment om met pensioen te gaan. Dat hij veel te doen heeft en wat rust nodig heeft van zijn vele activiteiten in de kibboets. Daarom ging hij met pensioen en begon zijn huis te renoveren.”
Ronit werkte het grootste deel van haar leven in het voor- en vroegschoolse onderwijs, en in haar latere jaren besloot ze terug te keren naar de academische wereld, waar ze op 40-jarige leeftijd begon aan haar bacheloropleiding aan het Sapir College in Sderot. Op het moment van haar overlijden werkte ze al vijf jaar aan een doctoraat aan de Ben Gurion Universiteit in Beersheba, waarin de rol van kunst als protest werd onderzocht tijdens de militaire junta die Argentinië regeerde van 1976-1983.
Prof. Ronit Milano, haar scriptieadviseur, vertelde Globes dat Ronit “haar studie vanuit het niets begon totdat ze een gewaardeerd onderzoeker werd. Iedereen zocht haar advies. Op haar begrafenis en shiva zeiden haar zoons hoeveel haar onderzoek haar gelukkig maakte, hoeveel vreugde het bij hen thuis bracht.
Tegelijkertijd was ze ook instructeur aan het Sapir College. Dr. Inbal Ben-Asher Gitler beschreef haar tegenover La'Isha als een “supergetalenteerde en toegewijde docent, die ervoor zorgde dat ze al haar studenten zag. In de zomer zou ze haar eerste cursus met doctoraat geven op de afdeling communicatie, over ethiek en beeldcultuur. Ze had er zo veel zin in.”
Hun schoondochter Nir omschreef Roland als ‘een beetje ondeugend, en hij wist altijd iets te zeggen om het ijs te breken. Hij gaf heel veel om mensen en het was moeilijk om niet van hem te houden.”
Ronit, zei ze, ‘was praktisch, maar ze probeerde altijd de zaken luchtig te houden en te zeggen dat alles goed zou komen.’
Het echtpaar “zorgde altijd voor elkaar en vulde elkaar aan – ik zag ze nooit vechten of ruzie maken. Ze hielden echt van hun kinderen en hun kleinkinderen. Als ik ooit een probleem noemde, sprongen ze onmiddellijk in om te helpen.”
Comments