Sergeant Eersteklas Sharon Rahmani. Foto via Times of Israel
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those Who We Have Lost.
Sergeant First Class Sharon Rahmani, 34, een rechercheur in het Negev-district van de Israëlische politie, werd op 7 oktober gedood tijdens een gevecht met Hamas terroristen op het Supernova-muziekfestival.
Rahmani werkte als beveiliging bij de rave toen de Hamas-aanval begon. Haar dienst begon om 06.30 uur en ze was net ter plaatse aangekomen toen het raketvuur begon. Haar familie zei dat ze hen een bericht had gestuurd dat er van alle kanten geweervuur kwam, en dat ze zich probeerde te verstoppen in koelkasten op de plek van de rave.
Haar vriend en collega, Master Sgt. May Cohen vertelde Ynet dat toen Rahmani besefte dat ze het niet levend zou redden, ze afscheidsberichten naar haar dierbaren stuurde: “Om 9.24 uur schreef ze ons haar laatste bericht: ‘Ik zit vol bloed’, en heeft haar locatie gestuurd.'
Cohen zei dat Rahmani een “strijder voor gerechtigheid was, in haar leven en haar werk. Ik ben er zeker van dat ze met alle kracht die ze had, probeerde te vechten. Ze was een sterke meid, onafhankelijk, altijd opstaan en doen.”
Ze laat haar ouders, Naomi en Yehuda, en haar broeren zus Ofir en Keren achter. Ze werd op 12 oktober begraven in Mabu'im.
Tijdens haar verplichte militaire dienst diende ze als gevangenisbewaker, voordat ze een diploma rechten behaalde aan het Ono Academic College en vervolgens bij de Israëlische politie ging werken. Haar familie zei dat ze van karaoke hield, een grote fan was van Maccabi Tel Aviv en graag feestte met haar vrienden en familie.
Zes weken voordat ze werd vermoord, vierde haar familie haar verjaardag met een groot zwembadfeest, wat achteraf gezien uitgroeide tot een afscheidsfeest.
Haar zus, Keren Dery, schreef op Instagram dat “Sharon een echte strijder voor gerechtigheid was. Ze vocht tegen ieders strijd en was een toegewijde werker en de eerste voor elke taak. Ze maakte zich altijd zorgen over het welzijn van anderen.”
Toen ze opgroeide, zei Keren, was Sharon 'het verwende kind van de familie, het 'kleine meisje' van mama en papa. Ze hield ervan om te lachen en gek te doen met haar nichtjes en neefjes, en zorgde er altijd voor dat ze momenten en ontmoetingen vastlegde.”
Tijdens een door Ynet georganiseerde herdenkingsuitzending zei haar moeder, Naomi, dat de familie pas na haar dood op de hoogte was van enkele van haar vele onderscheidingen en prestaties.
'Ik was verrast door al haar succes, ze heeft het ons niet verteld', zei Naomi, en merkte op dat ze in haar kantoor allerlei certificaten hadden gevonden waarvan ze niets wisten. “In de korte periode van haar leven heeft ze zoveel dingen gedaan. Ze bereikte wat ze wilde, ze was assertief en vastberaden.”
Comments