Sergeant Karin Shwarcman. Foto IDF woordvoerder
Dit is een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Sergeant Karin Shwarcman, 20, een luchtmachttechnicus uit Holon, werd op 7 oktober gedood terwijl ze buiten dienst was op het Supernova-muziekfestival.
Ze werd gedood tijdens de rave, samen met haar vriend, Amit Ben Avida, die aanwezig was, samen met zijn tante, Ziv Abud, die het overleefde, en haar vriend, Eliya Cohen , die naar Gaza werd ontvoerd.
Karin werd op 13 oktober begraven in Holon. Ze laat haar ouders, Asya en Ivgeni, en haar zus Maya achter.
Slechts een paar maanden voordat ze werd vermoord, had ze zich bij het leger aangemeld. Karin ging naar een gespecialiseerde middelbare school in Tel Aviv die bedoeld was om haar voor te bereiden op een carrière bij de luchtmacht. In een video enkele jaren voordat ze werd vermoord, grapte ze dat ze over tien jaar de eerste ‘vrouwelijke IDF-stafchef’ zou willen zijn.
Toen ze op de middelbare school zat, deed ze vrijwilligerswerk bij een dierenasiel en bij de non-profitorganisatie Krembo Wings, die kinderen met speciale behoeften in het hele land bedient. In een bericht op Facebook merkte Krembo Wings op dat Karin “een centrale figuur in de [Holon] branche was dankzij haar grote en brede glimlach, prettige uitstraling, openheid en professionaliteit… ze drong in ieders hart terecht.”
Lishay Esh, die op Karins middelbare school werkte, omschreef haar als “zuiver van hart, allemaal één groot hart. Ik had het voorrecht dat jij deel uitmaakte van mijn leven, ik had het voorrecht dat jij van mij hield en ik van jou. Ik had het voorrecht je jarenlang elke dag te zien, lieve meid, we hebben zoveel over je toekomst gesproken” en haar beslissing om nog twee jaar te studeren voordat ze zich aanmeldde. ‘Je vertelde me dat het leven lang was… ze hebben jullie van mij afgepakt, die monsters, voordat jullie je dromen konden waarmaken.’
Karin was een bekende dierenliefhebber, vooral katten, en haar familie en vrienden hebben geprobeerd haar op die manier te herdenken. Op de basisschool waar ze naar toe ging, maakten leerlingen van dozen kattenvoer en plaatsten deze ter nagedachtenis rond Holon.
“Van jongs af aan hield Karin van dieren, katten en honden, en wilde ze ze bij elke gelegenheid te eten geven”, vertelde haar moeder, Asya, aan Ynet. “Als we naar het buitenland vlogen, liep ze altijd rond met een zak droogvoer voor het geval ze een hongerige kat tegenkwam.”
Asya merkte op dat Karin twee kleine katten tekende in een liefdesbrief die ze aan Amit schreef, en die tekening is sindsdien ter nagedachtenis van het stel op een aantal familie en vrienden getatoeëerd.
"Karin hield er altijd van om te tekenen, tijdens lessen en lezingen, dit was hoe ze zich concentreerde", zei Asya, en merkte op dat zowel haar man als Amit's moeder de afbeelding van de katten tatoeëerden, "en ik een andere tekening van haar tatoeëerde . Karin zou zeggen dat katten haar engelen waren.”
