Avigayil Edan met een familielid in het Schneider Children's Medical Center. Foto: Woordvoerder van het Schneider Children's Medical Center
De CEO van het belangrijkste kinderziekenhuis van Israël, dat 19 vrijgelaten kind gijzelaars verzorgde, zegt dat de jongeren na bijna twee maanden van bijna hongersnood zwak zijn, maar dat het hun psychologische littekens zijn die het moeilijkst te genezen zullen zijn, meldt Ynet.
De kinderen die tijdens het staakt-het-vuren van vorige maand uit Hamas-gevangenschap werden vrijgelaten, leken op het eerste gezicht misschien relatief ongedeerd, maar “ze zagen eruit als schaduwen van kinderen” en lijden aan psychologische littekens die moeilijk te genezen zullen zijn, zegt Dr. Efrat Harlev, CEO van het Israëlische Schneider Children’s Medical Center.
Schneider Children’s Medical Center, het belangrijkste kinderziekenhuis van Israël, verzorgde 19 kinderen in de leeftijd van 3 tot 18 jaar, zes moeders en een grootmoeder die tijdens de moorddadige actie op 7 oktober door Hamas-terroristen was ontvoerd en bijna twee maanden als gijzelaars in de Gazastrook had doorgebracht.
Harlev zei maandag dat alle kinderen in gevangenschap 15% of meer van hun gewicht waren kwijtgeraakt als gevolg van het eten van bijna-uithongeringsdiëten, en velen vertoonden tekenen van spieratrofie. “Sommigen hadden alleen al hulp nodig om uit een stoel op te staan”, zei Harlev.
Zelfs als ze eten kregen, raakten de kinderen het nauwelijks aan. “Ze aten zulke kleine hapjes,” zei Harlev. “En toen hun ouders vroegen: ‘Waarom eet je niet’, zeiden ze: ‘We moeten het bewaren voor later.’”
Hij zei dat de psychologische littekens het moeilijkst te genezen zullen zijn. In het begin spraken de kinderen alleen fluisterend, of helemaal niet.
‘Ze leerden vooral dat ze de hele tijd stil moesten zijn. Ze konden niet lachen, huilen of praten”, zei Harlev. Ze vroegen ook angstig toestemming voor alles, van het douchen tot naar de badkamer gaan, uit het raam kijken of zelfs een la openen.
Hamas kwelde hen elke dag psychologisch, zei Harlev.
“We hoorden van ieder van hen dat ze niet geloofden dat ze zouden overleven, of dat iemand naar hen op zoek was, dat er geen Israël meer was om naar terug te keren, en dat ze allemaal samen in de tunnels zouden sterven,” ze zei.
Zelfs nu ze thuis zijn, zal het enige tijd duren voordat de kinderen geloven dat ze veilig zijn, zei Harlev.
