Shahaf Krief, Foto via Times of Israel
Een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Shahaf Krief, 17, van Moshav Gilat, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen op het Zikim-strand.
Hij was op het strand met zijn nieuwe vriendin, Alina Vaisberg , 17, die die dag ook werd vermoord.
Toen de raketten begonnen te vliegen, verstopte het echtpaar zich samen met andere tieners – waaronder Or Tasa – in een openbare badkamer op het strand voordat ze zich realiseerden dat Hamas-terroristen het strand infiltreerden en burgers neerschoten. Krief slaagde erin vanuit de badkamer een korte video naar zijn vrienden te sturen, waarin net buiten luid geweervuur te horen is.
Zijn vader probeerde naar het strand te gaan om hem te vinden, maar werd door de veiligheidstroepen teruggestuurd. Tegen de tijd dat hij ter plaatse kwam, was het enige wat hij daar aantrof de verlaten auto van zijn zoon.
Het lichaam van Shahaf werd slechts enkele dagen later gevonden en geïdentificeerd, en hij werd op 12 oktober in Gilat begraven.
Hij laat zijn ouders, Shlomi en Rita, en zijn drie oudere broers en zussen Inbar, Shai en Shontal achter.
Shahaf zat in de laatste klas van de Rabin High School in Beersheba toen hij werd vermoord. Hij groeide op op de paardenboerderij van de familie en was een fervent paardenliefhebber en zeer actief op stal. Hij bracht ook veel tijd door op Zikim Beach en bleef daar graag tot in de vroege ochtenduren rondhangen met vrienden.
“Hij was mijn rechterhand in de stallen”, vertelde zijn vader, Shlomi, enkele maanden na zijn dood aan Channel 14 in een interview. "Dat was zijn droom, dat hij zijn eigen stallen zou hebben en paarden kon fokken."
Sinds hij werd vermoord, is de plek een gedenkteken voor hun geliefde zoon geworden.
“Dit is waar hij van hield”, vertelde zijn moeder, Rita, aan de tv-zender. “Iemand moet verder gaan op zijn pad.”
Shlomi vertelde een lokale Beersheba- nieuwssite dat op wat zijn 18e verjaardag in januari zou zijn geweest, honderden van zijn dierbaren naar zijn graf gingen en vervolgens samen naar de stallen marcheerden ter nagedachtenis aan hem.
Sinds zijn dood, zeggen zijn ouders, zijn ze niet in staat geweest hun leven weer op te pakken en te herstellen van het schokkende verlies.
“Ook al was ik degene die zijn lichaam identificeerde en degene die hem begroef, ik verwacht nog steeds dat hij op de deur klopt en binnenkomt”, zei zijn vader. "Ik hoop dat hij zelfs maar in mijn dromen zal verschijnen, want hij is gewoon verdwenen."
Shlomi zei dat Shahaf altijd voor anderen zorgde, en herinnerde zich hoe hij ooit een jongen langs het strand ontmoette en aanbood hem daar een bar mitswa-feestje te geven met paarden en motorfietsen om hem gelukkig te maken, en hoe hij onrustige jongeren naar de stallen zou brengen. om te proberen hen structuur en verantwoordelijkheid te geven.
Shahaf was dol op zijn nichtjes en neefjes, zei hij, ‘en bracht ze af en haalde ze op van school en zorgde voor ze. Nu kan ik niet stoppen ze te verwennen, omdat ik weet hoeveel hij van ze hield.
“Dit is een jongen die mij een opleiding heeft gegeven en mij heeft geleerd hoe ik me moet gedragen”, zei Shlomi over zijn zoon. “Ik kon nooit nee tegen hem zeggen. Toen hij tien was, schreef hij een hele post [online] over hoe je andere kinderen niet moet buitensluiten en dat je altijd kinderen in de problemen moet helpen. Hij was pas tien en het kon hem zoveel schelen.”
