Foto GPO
President Isaac Herzog stuurde maandagavond, maandag, een boodschap die op de vooravond van Tisja Be'Av zou worden uitgezonden tijdens een speciale bijeenkomst op het Gijzelingsplein in Tel Aviv, met de titel 'Verenigd voor hun terugkeer'.
In zijn toespraak zei de president:
“‘O Sion, ween bitter om uw kinderen,’ deze prachtige en droevige klaagzang reciteren wij elk jaar als onderdeel van de Tisha B’Av-dienst.
Maar dit jaar, aan de vooravond van Tisja Be'Av 5784, terwijl we samen duizenden jaren sinds de verwoesting van de Tempel herdenken, herdenken we ook tien maanden van pijn sinds die vreselijke wond die ons door onze vijanden met monsterlijke wreedheid werd toegebracht - op de ochtend van Simchat Torah - het lijkt erop dat zelfs de klaagzangen plotseling een andere betekenis krijgen. Alsof ze zijn geschreven vanuit het hart van de huidige Israëlische realiteit, vanuit onze pijnlijke, bezorgde, hunkerende en angstige harten voor onze zusters en broeders - vrouwen en mannen, kinderen en ouderen, ouders en baby's - die nog steeds in de tunnels van Hamas zitten. Hun kreten moeten in elke uithoek van de wereld worden gehoord.
'Al het licht is allang weg, ga jij ook niet weg. Kom, moeder, kom even bij me zitten.' Deze woorden werden meer dan vijftig jaar geleden geschreven door Leah Naor, een van de oprichters van Kibbutz Nahal Oz, wiens geliefde, dierbare en dappere mensen 'hun huis bouwden aan de poorten van Gaza, om een muur voor ons te zijn', zoals het werd gezegd. Woorden die je tegenwoordig niet kunt lezen zonder dat ze ons schudden en naar ons roepen, over families die nog steeds in stukken zijn gescheurd, over gemeenschappen die gefragmenteerd en verdeeld zijn, over een hele natie met een gapend gat in haar hart.
Laatste Tisha B'Av, de winden van verdeeldheid en scheiding waaiden overal, en dreigden een oorlog tussen ons te ontketenen, binnen ons eigen huis. De winden van ophitsing, geweld en uitbarstingen brachten bijna de ondergang van dit geliefde huis, zetten bijna broeder tegen broeder op.
Ik kijk met grote bezorgdheid toe hoe deze gevaarlijke winden van verdeeldheid zelfs nu weer op ons afkomen en onze eenheid en ons bestaan als één volk in één staat bedreigen.
Daarom waardeer ik deze bijeenkomst, die in zijn geheel een oproep is voor broederschap en het helen van de tranen - we staan hier samen. We betreuren de vreselijke breuken: de breuken van het verleden - van vernietiging en ballingschap, en de breuken van het heden - van de vele gevallenen en de gijzelaars.
We rouwen samen, omhelzen elkaar en roepen samen om de onmiddellijke bevrijding van onze broeders en zusters uit de duisternis van gevangenschap, uit de verschrikkingen in Gaza, uit de handen van een wrede vijand. Vanavond roepen we samen om: breng ze thuis!
Ik zegen jullie gezamenlijke oproep - mijn zusters en broeders - om de inspanningen te bevorderen en vastberaden, verenigd en dapper actie te ondernemen om de gijzelaars te bevrijden; en onze gedeelde hoop - dat de komende top deze donderdag goed nieuws zal brengen dat onze zusters en broeders zal doen terugkeren. Het zal niet gemakkelijk zijn, en het zal niet eenvoudig zijn. Maar de stemmen van het bloed van onze broeders roepen tot ons vanuit de kerkers van Gaza - de levenden en de doden, burgers en soldaten. We mogen de meest heilige band tussen ons niet verbreken - om ieder van hen terug te brengen naar ons thuisland.
De plicht van een staat jegens haar burgers is allereerst om hen van de vijand thuis te brengen. Met creativiteit, vastberadenheid, moed, initiatief en met alles wat volledig toegewijd is.
Ik herhaal: ik zal elke deal steunen die onze gevangenen thuisbrengt en onze veiligheidsbelangen in stand houdt. Ik beloof namens ons allemaal dat we zullen blijven schreeuwen, vechten en geen steen onberoerd laten: totdat al onze geliefden thuiskomen, totdat we genezen en repareren, herbouwen en vernieuwen wat in ons en voor ons is gebroken.
Tot slot wil ik ingaan op de gespannen en complexe dagen waarin we ons bevinden, nadat Iran en al onze vijanden in de as van het kwaad hun intentie hebben uitgesproken om ons binnenkort met grote kracht aan te vallen. Ik benadruk: de staat Israël is voorbereid om deze multi-front dreiging het hoofd te bieden. We hebben militaire capaciteiten van topklasse. We hebben een luchtmacht en geavanceerde multi-dimensionale verdedigingssystemen die in staat van paraatheid zijn en klaar staan. We hebben grondige inlichtingen. We hebben nood- en reddingssystemen en een thuisfront dat beter is voorbereid dan ooit tevoren. We hebben diplomatieke en veiligheidsallianties en partnerschappen die zich inzetten om elke vijandelijke actie te dwarsbomen. De belangrijkste daarvan is de sterkste macht ter wereld, de Verenigde Staten, die zich inzet voor onze veiligheid.
Deze verdedigingsmogelijkheden garanderen echter geen absolute bescherming. Daarom speelt het thuisfront ook een belangrijke rol bij het handhaven van de nationale veerkracht. We moeten verantwoordelijk handelen, instructies opvolgen, kalm blijven en natuurlijk niet aarzelen om steun te zoeken, zelfs emotionele. Het is belangrijk en gepast.
Als natie bevinden we ons allemaal in moeilijke tijden, en het is belangrijk dat we samen opstaan en slagen, in partnerschap, in broederschap en uit liefde voor Israël. In de woorden van Rabbi Abraham Isaac HaCohen Kook: 'Als wij vernietigd werden en de wereld met ons door ongegronde haat, zullen we toch herbouwd worden en de wereld met ons door ongegronde liefde.'
Later op maandagavond nam president Isaac Herzog op de avond van Tisja Be'Av, deel aan de traditionele lezing uit het boek Klaagliederen in de Ohel Nechama-synagoge in Jeruzalem.
Het boek Klaagliederen beschrijft de catastrofe van de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem en wordt traditioneel zittend op de grond gereciteerd als teken van rouw.
Comments