Staf sergeant. Ofir Shoshani. Foto via IDF
Een artikel uit de Times of Israel serie Those We Have Lost.
Staf sergeant. Ofir Shoshani, 20, commandant op de Mifrasit-basis van het inlichtingenkorps, werd op 7 oktober in haar huis in kibboets Kfar Aza gedood door Hamas-terroristen.
Ze laat haar ouders, Mira en Shai, en haar broers Omri en Amit achter. Ze werd op 15 oktober begraven op de militaire begraafplaats van Beersheba.
Haar broer Omri vertelde Ynet dat Ofir in haar appartement in de jeugdafdeling van de kibboets was toen Hamas-terroristen binnenvielen. Hij zei dat ze met haar ouders aan de telefoon was “toen ze terroristen haar appartement hoorden binnenkomen en haar neerschoten.” Ze vertelde hen dat ze in de arm was geschoten en dat haar vader zijn wapen pakte en naar haar appartement reed, terwijl terroristen herhaaldelijk het vuur op hem openden terwijl hij reed.
Omri zei dat zijn vader het geweervuur bleef ontwijken, en toen hij dichterbij kwam, zag hij veel leden van het lokale veiligheidsteam van de kibboets dood op de grond liggen, en nam een van hun wapens mee. Hij probeerde opnieuw naar haar appartement te gaan, maar werd in de arm geschoten en werd gedwongen urenlang weg te kruipen en zich te verstoppen totdat hij werd gered. Tegen de tijd dat hij bij Ofirs appartement aankwam, was het te laat en vonden ze haar dood in haar bed.
“Mijn zus was het mooiste meisje ter wereld”, zei Omri. “Ze glimlachte altijd en beïnvloedde iedereen om haar heen. We waren vrienden, maar niet zoals ik wilde.”
Shoshani was goede vrienden met Yam Goldstein , die op 7 oktober samen met haar vader werd vermoord terwijl de rest van haar familie werd gegijzeld. Hun vrienden van de middelbare school lieten tatoeages van twee feeën zetten om de twee jonge vrouwen te vereeuwigen, die zich samen verkleedden als Tinkerbell op Purim in de 10e klas.
Hun vriend Gaya vertelde Ynet dat “Yam en Ofir het hart van onze klas waren, twee meisjes met gezond verstand. Als ik wilde weten wat ik moest doen, hoe ik het moest doen, waar ik heen moest, gaven ze mij aanwijzingen. Ofir lachte altijd dat ze Yam nooit kwijt kon raken, ze waren de beste vriendinnen… Nu zegt Ofir waarschijnlijk tegen Yam: 'Wat, ben je mij hier ook gevolgd?'
Liat Eti Peretz schreef op Instagram dat Ofir een “mooi en perfect meisje was met een boeiende glimlach, die ik het voorrecht had te kennen. Bij elke ontmoeting met Ofir werd ik overweldigd door haar intelligentie. Ik heb altijd gezegd dat we nog veel meer over dit meisje zouden horen.”
Haar grootmoeder, Jenny Hampel, schreef op Facebook dat deze ‘afschuwelijke oorlog mij mijn oudste en dierbaarste kleindochter heeft ontnomen. Ik heb geen idee hoe ik getroost moet worden. Een 20 jaar oude knop die nooit de tijd heeft gehad om zich tot bloem te ontwikkelen. Ik hou zoveel van je, mijn hart brandt.”
Omri merkte op dat ook hij een tatoeage kreeg ter nagedachtenis aan zijn zus – een dansende vrouw die ze ook op haar had getatoeëerd – waaraan hij vleugels en een halo toevoegde: “Het was voor mij duidelijk dat ik deze tatoeage zou krijgen, dat er iets zou gebeuren. van haar zou bij mij blijven”, zei hij. “Als ze dat hoorde, zou ze me uitlachen en zeggen dat ik haar kopieerde.”
Als moeders bloemen waren ben jij het die ik plukken zou.
Sterkte!