Stafsergeant Rotem Dushi. Foto IDF woordvoerder
Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost.
Stafsergeant Rotem Dushi, 20, een strijder in de Parachutistenbrigade uit Shimshit, werd op 7 oktober gedood in de strijd tegen Hamas in kibboets Kfar Aza.
Zijn familie zei dat hij dat weekend thuis was en naar de frontlinie werd geroepen toen de aanval begon. Zijn vader zette hem af bij een ophaalpunt in de buurt van hun huis in het noorden, zodat hij naar het zuiden kon gaan. Zijn vader zei dat Rotem hem een sms stuurde "om voor zijn vriendin Adi te zorgen en haar niet te vertellen dat hij naar het zuiden ging." Dat was het laatste wat ze van hem hoorden.
Zijn eenheid arriveerde eerst bij Netiv Ha'asara, voordat hij werd opgeroepen naar Kfar Aza, de plek waar enkele van de ergste wreedheden plaatsvonden. Daar werd Rotem doodgeschoten terwijl hij vocht tegen de Hamas-terroristen die de kibboets waren binnengedrongen.
Hij werd begraven op 12 oktober in Kibbutz Hanaton. Hij wordt overleefd door zijn ouders, Yaron en Dovrat, en zijn broer Itai, zus Hadar en vriendin Adi Zada.
Volgens zijn dierbaren was hij erg gehecht aan het Maccabi Tel Aviv-team en had hij een speciale liefde voor malabi. Na zijn dood werd hij zelfs aangetroffen met een onafgemaakte stempelkaart voor het iconische dessert uit het Midden-Oosten op zijn lichaam.
Een vrijwilliger bij de Magen David Adom ambulance service, MDA zei dat Rotem “graag levens redde. Zijn vrienden zeiden dat hij altijd de eerste was die zich aanmeldde als vrijwilliger.”
In een artikel in Israel Hayom schreef zijn familie: “Rotem was de ziel van de familie, de ondeugende jongen met het grootste hart, de grappigste, als je bij hem was was er geen ruimte voor verdriet.”
“Rotem hield van het leven, hield van Maccabi Tel Aviv, hield van muziek,” zeiden ze. “Waar hij ook ging, hij kwam met de meest perfecte glimlach in de harten van iedereen. Rotem was het kloppende hart van elke groep, het hart van ons allemaal.”
Zijn vriendin Adi schreef in Ynet : "Rotem, jij bent de sterkste, dapperste en vriendelijkste persoon die ik ooit heb ontmoet... je persoonlijke charme, je gratie, je schoonheid, je vreugde zullen mij voor altijd vergezellen! Je vriendelijke ogen en de meest betoverende glimlach ter wereld zijn in mijn geheugen gegrift."
Rotems vader, Yaron, vertelde aan een lokale nieuwssite: “Rotem was de vreugde van het huis, hij was bekend in de hele Jizreël vallei, overal waar hij kwam raakte hij mensen aan.”
Yaron vertelde dat Rotem zo dol was op Maccabi Tel Aviv dat hij altijd probeerde zijn pauzes zo te plannen dat hij de wedstrijden kon bijwonen.
“Zijn levensvreugde was aanstekelijk, hij had binnen een minuut contact met mensen. Hij werd door iedereen aardig gevonden en je kon nooit boos op hem zijn. Hij was grappig, ondeugend en haalde grappen uit… hij had een glimlach die iedereen deed smelten,” voegde zijn vader toe. Rotem “was zo trots om een soldaat te zijn, hij was altijd de eerste voor alles. De eerste die vooruitging, de eerste voor alles in zijn vriendengroep.”
Zijn plan na het leger, zei Yaron, "was om van het leven te genieten. Dat is wat hij zijn vrienden zou vertellen... 20 jaar lang genoot hij van het leven, maar het was niet genoeg, en 20 jaar lang genoten wij van hem en dat was ook niet genoeg."
R.I.P. 🙏