Foto Facebook
Een nieuw artikel uit de Times of Israel serie Those Who We Have Lost
Tal Maman, 38, uit kibboets Mivtahim, was op 7 oktober bezig met het afweren van een Hamas-invasie van de kibboets.
Hij laat zijn vrouw Anat, hun kinderen Yonatan, Yuval en Maya achter, evenals zijn ouders, Orli en Menachem en broers en zussen Mor en Yaniv. Hij werd op 12 oktober begraven in Moshav Tzohar.
Omdat hij lid was van het lokale veiligheidsteam van de kibboets, werd hij met terugwerkende kracht door de IDF erkend als een gevallen soldaat met de rang van sergeant-majoor in de reserves. Zijn vrouw zei dat hij die ochtend vroeg vertrok na berichten over een terroristische invasie en nooit thuiskwam. Hij werd voor het laatst gezien op WhatsApp om 07.12 uur, zei ze.
“Voor zover ik het begrijp hebben ze gevochten tot hun laatste kogel”, vertelde Anat aan de publieke omroep KAN.
Maman, een derde generatie boer van beroep, had zijn eigen velden in de kibboets, die sinds 7 oktober worden onderhouden door vrienden, familie en vrijwilligers.
Zijn vrouw zei dat ze op de middelbare school begonnen met daten en sindsdien samen waren.
“Tal was een verwende, liefdevolle en ondersteunende vader,” vertelde Anat aan Kan. “Hij keek zo uit naar de periode, deze periode, waarin de kinderen wat ouder zijn en we leuke dingen met ze kunnen doen en met ze kunnen vliegen en om met hen uit te gaan, [ik kijk uit naar] de bar mitswa en de bat mitswot.”
Zijn vriend Baruch Rachamim beschreef hem op Facebook als een “superboer – alle marketeers wilden jouw producten ontvangen, alles was van kwaliteit, met liefde.” Hij zei: ‘Elke feestdag die je samen met je vader zou doneren aan behoeftige gezinnen, doe er alles aan zodat niemand tekort komt.’
Hij beschreef hoeveel Tal voor zijn gezin zorgde: 'Je maakte je veel zorgen over Yonatan, wilde zijn bar mitswa vieren, we praatten erover, je nam hem mee naar de Hapoel Beersheba-spelen. Je keek met veel liefde naar Yuval: 'Kijk eens hoeveel ze gegroeid is, hoe slim ze is en hoeveel trots ze ons brengt.' En kleine Maya, die al 7 was, je bleef haar knuffelen, oppakken en kracht geven, haar naar voren duwen. En Anat, je vrouw, waar je altijd met waardering naar keek, hoeveel ze voor jou, de kinderen zorgde, hoeveel rust ze je gaf, waardoor je je kon ontwikkelen en bloeien.”
Anat vertelde Kan dat “mijn hele leven bij hem was en hem omringde. Mijn leven heeft geen zin zonder hem… Ik leef nu alleen voor mijn kinderen.”
