Tami Arad. Screenshot YouTube
Tami Arad, de vrouw van de sinds 1986 vermiste Israëlisch navigator Ron Arad, heeft zich voor het eerst uitgesproken over berichten in de Israëlische media "dat mossad agenten gevaar zouden lopen bij de zoektocht naar Ron Arad."
De vrouw van Ron Arad hekelde Alper, de Haaretz auteur die in een opiniestuk Ron Arad "geen belangrijke soldaat" noemde, en zei dat ze uit die ene zin leerde dat "als Alper in het leger had gediend, hij zich nooit in een levensbedreigende activiteit had gevonden omdat het voor mij moeilijk te geloven is dat dit zou zijn geschreven als hij was opgeleid om een vechter te zijn."
Arad benadrukte dat haar familie door de jaren heen heeft gevraagd dat elke activiteit die in het geval van Ron wordt uitgevoerd het leven van de agenten niet in gevaar brengt en dat, als Ron niet in leven blijkt te zijn, er geen prijs wordt betaald om hem terug te brengen.
"Ik heb deze dingen voor en na de operatie met de hoogste functionarissen van de Mossad gecontroleerd en was ervan overtuigd dat ze de waarheid spraken", schreef Arad, eraan toevoegend dat "Bovendien is dit een gelegenheid om op te merken dat gedurende de jaren dat ze naar Ron, bij de verschillende operaties die werden uitgevoerd, werden geen soldaten of Mossad agenten gedood."
Ron en Tami Arad. Screenshot YouTube
"Niet omdat het voor ons niet belangrijk is om hem naar huis te brengen, maar omdat we geloven dat deze boodschap in de toekomst het leven van gevangenen zal redden", schreef Arad. "Maar we vroegen en vragen nog steeds dat ze zo lang mogelijk naar Ron blijven zoeken met de voorwaarde om geen leven te riskeren."
"'De beste manier', schreef Alper in Haaretz, 'om zijn nagedachtenis te eren, is om hem ver van de schijnwerpers te laten waarnaar hij niet op zoek was, ver van de politieke PR-oefeningen die hem cynisch uitbuiten en vernederen.'" citeerde Tami Arad in het Facebookbericht.
Ik zeg ook dat ik geen empathie van de kant van Alper verwacht, maar ik zou verwachten dat iemand die van schrijven leeft, verder denkt dan provocatie en zijn alter ego. Rons verhaal betreft elke soldaat die vandaag in dienst treedt bij de IDF. Het vond 35 jaar geleden plaats, maar is vandaag de dag nog steeds aanwezig, niet om Rons naam te verheerlijken, maar ook om 'de onbelangrijke soldaten', zoals Alper ze noemt, te laten weten dat de staat die hen stuurt om te vechten hen niet in de steek zal laten.
"Wat de media-aandacht betreft, heeft Alper gelijk. Ron was nooit geïnteresseerd in de schijnwerpers. Zijn droom was om naar het Weizmann Instituut te gaan, en wij, zijn familie, hebben de interesse van de media niet nodig en leven beter in de tijd dat Ron dat wel doet. geen 'ster' in de krantenkoppen, maar Alper verdient zelf zijn brood met de media, ook met de columns die hij over Ron schreef, en veracht op zijn cynische manier Ron en exploiteert hem voor zijn behoeften niet minder, zo niet meer, dan journalisten of andere publicisten."
