Unit 669. Foto IDF woordvoerder
“Ik ben betrokken geweest bij talloze reddingsoperaties. Ik was altijd voorbereid op de potentiële gevaren, maar ik was nog nooit een situatie tegengekomen waarin ik zeker wist dat ik onder vuur extracties zou uitvoeren”, vertelt kapitein D, squadleider van eenheid 669. , een heliborne gevechtszoek- en reddingseenheid die een cruciale rol speelde in de ingewikkelde operatie om Hamas-gevangenen uit het hart van Rafah te redden, in een interview met Ynet.
Kapitein D opereerde als onderdeel van het eerste aanvalsteam. Dit betekende dat bij eventuele complicaties zijn team als eerste zou arriveren en de gewonden zou evacueren. “Bij onze voorbereidingen voor dergelijke operaties begrijpen we de vereisten van de missie grondig en gaan we vervolgens verder met een nauwgezette planning. We concentreren ons op het opbouwen van de noodzakelijke capaciteiten en het samenstellen van de juiste uitrusting”, legt kapitein D uit. “Onze rol is om in te grijpen en te redden. zowel op de grond als vanuit de lucht. Mijn missie was specifiek gericht op grondoperaties."
Kapitein D vergezelde de marinecommando's en werd een integraal onderdeel van hun missies. "Toen we in het gebied aankwamen, bundelden we onze krachten met de marinecommando's en de Shin Bet. Interessant genoeg had hun hospik eerder in onze eenheid gediend, waardoor er een sterke persoonlijke band ontstond die verder ging dan de gedeelde toewijding aan onze zeer professionele missie", vertelt hij.
Unit 669 in actie. Foto IDF woordvoerder
“We kregen te horen dat er één lichtgewond was in onze strijdmacht. Mijn rol was destijds het verzorgen van de gevangenen, het verzekeren van hun welzijn, en ze overdragen aan de IDF-troepen van de National Counter Terrorist Unit. Ik bood ze iets aan. Warm, sprak in het Hebreeuws met hen en stelde hen gerust. Tegelijkertijd zorgde ik ervoor dat er een hospik beschikbaar was om de gewonden bij te staan. Toen de helikopter landde, begeleidde ik hen en faciliteerde ik hun verbinding met de commandant van de eenheid die aan boord was. Ik schreeuwde in zijn oor dat alles in orde was en adviseerde hen om oordopjes in te doen en hun oren te bedekken."
Kapitein D benadrukte de effectiviteit van de samenwerking tussen de strijdkrachten tijdens de missie. “We hebben vooraf enkele uren met de strijders doorgebracht. Er zijn gesprekken gevoerd, waardoor er een verbinding tot stand is gekomen. Ik weet dat er mensen zijn die op mij vertrouwen, want als ze mij niet nodig hadden, zouden ze niet hebben gebeld”, vertelde hij. "Ik voelde een gevoel van nervositeit toen ik dacht dat ik in de frontlinie van deze missie stond. Als ik zou falen, zouden er levens verloren kunnen gaan."
Hij sprak zijn onwankelbare vertrouwen uit en noemde hun vertrouwen in de Nationale Counter Terrorist Unit: “We hadden een uitzonderlijk hoog niveau van vertrouwen. We waren er zeker van dat zij voor de gevangenen zouden zorgen, en indien nodig zouden zij degenen zijn die zichzelf in gevaar zouden brengen. Ik wist dat als de gevangenen eenmaal in hechtenis waren genomen, ze uit de situatie zouden komen zoals ze uit het gebouw waren gekomen. Ik geloofde er echt in. Er was een diep verlangen om de gijzelaars naar huis te brengen, om ze te herenigen met hun families in leven. Ik ben opgelucht dat de gebeurtenis zo is afgelopen.'
