Israëlische tanks in Metula, vlakbij de grens met Libanon, Noord-Israël, 11 oktober 2023. Foto door Tomer Neuberg/Flash90 via ISRAEL21c
Terwijl Israël oorlog voert tegen Hamas in de Gazastrook, na de aanval op het zuiden van het land op 7 oktober, houdt het ook het noorden nauwlettend in de gaten.
De terroristische organisatie Hezbollah opereert vanuit Libanon aan de noordgrens van Israël. Hoewel het de afgelopen twee maanden op Israëlische strijdkrachten heeft geschoten, soms met dodelijke gevolgen, heeft het zich nog niet op grotere schaal bij het geweld aangesloten.
Maar wat heeft Hezbollah in Libanon te maken met de Palestijnse groepering Hamas in Gaza?
Waarom biedt het land steun en wat is de connectie met het verre Iran? Misschien wel het allerbelangrijkste: waar zal dit ons naartoe brengen?
ISRAEL21c wendde zich tot Israëlische experts die gespecialiseerd zijn in Hezbollah om meer informatie te krijgen.
Iran versus Israël
“We moeten allereerst uitleggen dat Israël de afgelopen jaren te maken heeft gehad met een verzetsfront onder leiding van Iran, dat alle elementen omvat van de sjiitische [moslim] as onder leiding van Hezbollah”, legt Orna Mizrahi uit, een senior onderzoeker bij het Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies in Tel Aviv en voormalig plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur voor buitenlands beleid bij de Israëlische Nationale Veiligheidsraad.
“In deze Iraanse, sjiitische as omvatten we Hezbollah, Assad in Syrië, de sjiitische milities in Irak en Syrië en de Houthi’s in Jemen”, voegt ze eraan toe.
“De afgelopen jaren werd het vergezeld door extremistische Palestijnse elementen, Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad, die training, financiële steun en wapens uit Iran hebben ontvangen. Ondanks dat ze soennitisch zijn [in plaats van sjiitisch], heeft Iran ze aan deze samenstelling toegevoegd, die wat haar betreft de belangen van zijn strijd tegen Israël dient.”
De huidige oorlog heeft de twee tegengestelde assen in de regio steeds meer blootgelegd: de door Iran geleide as, waar Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad deel van uitmaken, en de as van Israël, de Verenigde Staten en de gematigde landen van de wereld, zegt ze.
Een angstcampagne met lage intensiteit
“Hezbollah werd geboren na de Israëlische invasie van Libanon in 1982”, merkt prof. Asher Kaufman op, directeur van het Kroc Institute for International Peace Studies aan de in Indiana gevestigde Universiteit van Notre Dame. Hij is gespecialiseerd in de betrekkingen tussen Israël, Syrië en Libanon.
“Tot het jaar 2000 was hun voornaamste bezigheid het bestrijden van het Israëlische leger in Libanon, en ondanks de Israëlische terugtrekking uit Libanon in 2000 blijft het land Israël als zijn bestaansreden behandelen”, voegt hij eraan toe.
“Het is deel blijven uitmaken van de pro-Iraanse as in het Midden-Oosten, in de strijd tegen Israël om de hegemonie en politieke macht in het Midden-Oosten, en ziet zichzelf als zodanig als onderdeel van dit verzetsfront in het Midden-Oosten tegen de ‘zionistische entiteit’. ’, zoals het Israël noemt.”
Na de terroristische aanslagen van Hamas in het zuiden van 7 oktober “bood Hezbollah onmiddellijk zijn steun aan, en kondigde de volgende dag al aan dat het zich zou aansluiten bij de strijd met Hamas, maar deed dit in beperkte mate”, zegt Kaufman.
“De tactiek die ze op dit moment gebruiken is om ongeveer de helft van de IDF bezig te houden in het noorden en het daar te grondvesten, terwijl ze een campagne van lage intensiteit tegen Israël voeren, waarbij duizenden Israëliërs zijn geëvacueerd die niet kunnen leven. in het noorden op dit moment uit angst voor het uitbreken van een totale oorlog en een herhaling van wat er in de regio bij Gaza is gebeurd – dat de Radwan-troepen van Hezbollah gemeenschappen in het noorden zullen binnenvallen en inhalen.”
Er kunnen dingen veranderen
“Hezbollah is heel klein geweest in wat het heeft gedaan”, beaamt prof. Eyal Zisser, vice-rector van de Universiteit van Tel Aviv en een expert op het gebied van Syrië en Libanon.
“Het wordt op een zeer beperkte manier afgevuurd op militaire doelen in het grensgebied, en heeft op deze manier gesignaleerd en gezegd: ‘We willen geen totale, totale oorlog, maar we identificeren ons met Hamas en willen de Israëlische druk verlichten. maar we wensen geen totale oorlog zoals die in Gaza.’”
Brigadegeneraal (ret.) Shimon Shapira, auteur van het boek Hezbollah: Between Iran and Lebanon , waarschuwt dat deze situatie kan veranderen.
“Als Israël bijvoorbeeld een uitgebreide operatie uitvoert gericht op het verdrijven van deze strijdkrachten, zou dit de zaken in de richting van een massalere oorlog kunnen doen ontbranden”, zegt hij.
“Tot nu toe is dat niet gebeurd, onder andere omdat Hezbollah begrijpt dat de strategische doelstellingen van Iran niet het bereiken van een confrontatie tussen Iran en de Verenigde Staten omvatten”, legt hij uit. “Zowel Hezbollah als Iran willen deze mogelijkheid vermijden.”
Dit, zo merkt Zisser op, onderstreept een groot verschil tussen Hamas en Hezbollah.
“Iran voorziet Hamas van wapens en ondersteunt het financieel, maar Hamas is geen proxy of verlengstuk van Iran dat alles wat het heeft te danken heeft aan de Iraniërs, zoals Hezbollah – daarom zijn ze onafhankelijker in hun operaties,” zegt hij.
Een winnende kaart
“Noch Iran, noch Hezbollah zijn geïnteresseerd in een wijdverbreide oorlog”, beaamt Mizrahi van de INSS.
“Allereerst heeft Iran Hezbollah nog steeds nodig als winnende kaart, bijvoorbeeld voor het geval Iran zelf wordt aangevallen. Ten tweede maakt Hezbollah zich zorgen over wat er zou kunnen gebeuren met Libanon, dat hoe dan ook in een moeilijke situatie verkeert, en over zijn eigen status binnen Libanon.”
Een poster van Hezbollah-leider Hassan Nasrallah, de Libanese vlag en Palestijnse leiders, tentoongesteld in een winkel in Gaza-stad in 2008. Foto door Wissam Nassar/Flash90 via ISRAEL21c
“Ten derde is er de kwestie dat de Verenigde Staten ons ondubbelzinnig steunen. Er is een enorme Amerikaanse militaire aanwezigheid in ons gebied, anders dan ooit tevoren. Al in het begin liet president Biden Iran en Hezbollah doorschemeren dat ze zich niet bij de oorlog moesten aansluiten. Deze verwachte Amerikaanse interventie is een beperkende factor”, zegt ze.
“En ten vierde heeft Hezbollah het verrassingselement enigszins verloren. De IDF is verspreid over de noordelijke grens, en Hezbollah zou het moeilijk hebben om een prestatie te bereiken zoals Hamas op 7 oktober deed.”
Hoewel Israël nog steeds betrokken zou kunnen zijn bij een oorlog aan de noordgrens, zegt ze: “Hezbollah is meer geïnteresseerd in Iran dan in Hamas – wat het wil, wat het denkt. Als Hezbollah moet kiezen tussen wat belangrijk is voor Iran en wat belangrijk is voor Hamas, is het duidelijk dat zij voor Iran zullen kiezen.
“Een overwinning voor Hamas is echter belangrijk voor hen beiden, omdat het de belangen van het hele front zal dienen. Ze zijn nu allemaal verbonden op één front. Maar dit is altijd de strategie van Iran geweest: buiten het spel blijven en anderen aansturen, terwijl ze zeggen dat laatstgenoemden voor eigen rekening handelen.”
Ze voegt eraan toe dat de Iraniërs ook hebben geprobeerd andere elementen erbij te betrekken, met name de Houthi’s in Jemen, die langeafstandsraketten op Eilat hebben afgevuurd en twee zeeschepen hebben gekaapt waarvan zij beweren dat ze Israëlische connecties hebben.
“Er zijn ook schietpartijen geweest door de Iraakse sjiitische milities op Amerikaanse bases, voornamelijk in Syrië.”
Wat gebeurt er nu?
Alle experts aarzelden om te voorspellen wat Hezbollah vervolgens zal doen.
“Zoals ik de zaken op dit moment zie, denk ik dat het in het belang van Hezbollah is om de strijd tegen Israël op een lage intensiteit te houden”, zegt Kaufman.
“Het laat zien dat ze Hamas helpen, en het houdt in werkelijkheid de helft van de IDF in het noorden aan de grond. Niet minder belangrijk is dat het ertoe heeft geleid dat honderdduizenden Israëliërs uit het noorden nu in de huiskamers van hun grootmoeders in Tel Aviv of in hotels slapen”, benadrukt hij.
“Het hangt in de eerste plaats af van hoe het in Gaza gaat”, zegt Zisser.
“En dan moeten we kijken of we in het noorden zullen opereren, nadat we hebben besloten dat de gecreëerde realiteit voor ons onmogelijk is, en dat er een wens bestaat om de dreiging van Hezbollah aan te pakken. We moeten dus afwachten.”
