Foto Amos Ben-Gershom / GPO
Premier Benjamin Netanyahu heeft zaterdagavind in de Kirya in Tel Aviv een persconferentie gegeven samen met minister van Defensie Yoav Gallant en minister Benny Gantz. [vertaald uit het Hebreeuws].
Aan het eind van de persconferentie konden journalisten vragen stellen, waar Netanyahu, in antwoord op een vraag, zei "trots te zijn een Palestijnse staat te hebben geblokkeerd".
‘Burgers van Israël,
We zijn verwikkeld in een oorlog om ons bestaan, waarin we moeten doorgaan tot aan de overwinning, ondanks de internationale druk en ondanks de ondraaglijke kosten die de oorlog van ons eist van onze gevallen zonen en dochters. De staat Israël rouwt om de tragische dood van drie van onze gijzelaars: Alon Shamriz, Samar Talalka en Yotam Haim.
Toen ik op de hoogte werd gebracht van de verschrikkelijke tragedie, trof het mij hard. Alon, Samar en Yotam overleefden de hel 72 dagen lang, ze waren bijna één stap verwijderd van de vrijheid, ze hadden de verlossing aangeraakt en toen sloeg het noodlot toe. Het brak mijn hart. Het brak het hart van het hele land. Ons hart gaat uit naar de families in hun tijd van diepe rouw.
In deze moeilijke tijd is het belangrijk voor mij om onze soldaten bij te staan. Ze geven hun leven om een verpletterende overwinning op onze vijanden te behalen en onze gijzelaars terug te sturen. We doen – en zullen alles doen – om de levens van onze soldaten, stuk voor stuk, te beschermen, en we zullen alle middelen gebruiken zodat ze niet gewond raken.
Sinds de tragedie van gisteren is één gedachte mij achtervolgd: 'Wat zou er gebeurd zijn als er iets anders was geweest?' Ik ben er zeker van dat we deze gedachte allemaal delen. We waren nu zo dichtbij om ze te omarmen. Maar ik betreur het dat we de klok niet kunnen terugdraaien. Iedereen die op het slagveld heeft gevochten, weet dat de afstand tussen overwinning en ramp een haarbreedte is. Uit de immense pijn zullen we de lessen leren en implementeren, en we zullen niet toegeven aan de militaire en diplomatieke inspanningen om al onze gijzelaars veilig naar huis terug te brengen.
Ondanks al het diepe verdriet zou ik het volgende willen verduidelijken: de militaire druk is essentieel voor zowel het terugsturen van de gijzelaars als het behalen van de overwinning op onze vijanden. Zonder de militaire druk zouden we er niet in zijn geslaagd een schets te creëren die leidde tot de vrijlating van 110 gijzelaars. En alleen aanhoudende militaire druk zal leiden tot de vrijlating van al onze gijzelaars. Mijn richtlijn aan het onderhandelingsteam is gebaseerd op deze druk, zonder welke we niets zouden hebben.
Burgers van Israël,
Donderdagavond staken we de laatste kaars van Chanoeka aan. In die tijd vielen in de strijd om ons bestaan vier van de vijf Hasmoneeën en zorgden voor de overwinning van Israël op een vijand die ons volk wilde uitroeien. Tegenwoordig zijn de Makkabeeën van onze tijd tijdens hevige gevechten in Jebalya, Sajaiya, Khan Yunis en andere plaatsen gevallen in de strijd tegen een vijand die ons wil vernietigen. We hebben dierbare helden, soldaten en commandanten met een ongeëvenaarde moed en toewijding verloren, helden die in de strijd zijn gesneuveld zodat we in ons land kunnen blijven leven, zodat de draad van ons leven niet zal worden doorgesneden.
Samen met jullie, burgers van Israël, sta ik achter de nabestaanden. Ik huil met ze mee. Omdat ik uit een rouwende familie kom, weet ik dat ze tot hun laatste dag hun dierbaren zullen blijven missen en zullen huilen om wat en wie ze hebben verloren. Ik sprak met de weduwe en ouders van luitenant-kolonel. Tomer Greenberg, de commandant van het 13e bataljon van de Golani Brigade, die deze week samen met zijn soldaten en degenen onder zijn bevel heldhaftig sneuvelde. Ik vertelde hen wat ik tegen al mijn broeders en zusters uit nabestaanden zeg: ik weet dat de pijn die je hart verscheurt nooit zal verdwijnen. Maar er is één troost: ervoor zorgen dat onze helden niet tevergeefs zijn gevallen, om ervoor te zorgen dat we zullen blijven vechten totdat de absolute overwinning is behaald.
Ik heb deze vastberadenheid ook duidelijk gemaakt aan de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan, die ik donderdag ontmoette. Ik waardeer de Amerikaanse steun aan Israël enorm – in de hulp bij het terugsturen van onze gijzelaars, in de levering van munitie voor de IDF, in het blokkeren van de pogingen van de VN om de gevechten te stoppen, en in andere dingen. Ik herhaal tegen onze vrienden: we zijn vastbeslotener dan ooit om door te gaan tot het einde – totdat we Hamas hebben geëlimineerd, al onze gijzelaars hebben teruggegeven en ervoor hebben gezorgd dat, met de hulp van God, er geen enkel element zal zijn dat onderwijst voor terrorisme, financiert terrorisme en verzendt terrorisme.
Ik zeg dit tegen de hele wereld; Velen over de hele wereld begrijpen dit en ik herhaal het vanavond ook. Dit is geen 'politiek' maar beleid. Dit is mijn beleid en vandaag kan ik zeggen: dit is de wens van de overgrote meerderheid van het land. Ik zal niet toestaan dat we Hamastan vervangen door Fatahstan, dat we Khan Yunis vervangen door Jenin. Ik zal niet toestaan dat de staat Israël de noodlottige fout van Oslo herhaalt, die de meest extreme elementen in de Arabische wereld in het hart van ons land en Gaza heeft gebracht, die zich inzetten voor de vernietiging van de staat Israël en die daartoe hun kinderen opvoeden.
Het debat tussen Hamas en Fatah gaat niet over 'of' om de staat Israël te elimineren, maar 'hoe' om het te doen. Volgens een enquête die een paar dagen geleden werd gehouden, rechtvaardigt 82% van de Palestijnse bevolking in Judea en Samaria het gruwelijke bloedbad van 7 oktober. Op dit moment weigert het hogere leiderschap van de Palestijnse Autoriteit eenvoudigweg het bloedbad te veroordelen en sommigen van hen prijzen het zelfs openlijk. Zullen zij Gaza ‘de dag erna’ controleren? Hebben we niets geleerd? Als premier van Israël zal ik niet toestaan dat dit gebeurt.
Het is belangrijk om dit nu duidelijk te maken, omdat we onder vrienden de waarheid moeten vertellen en geen illusies moeten koesteren, vooral als het gaat om een existentiële en noodlottige kwestie als deze. Vervolgens herhaal ik tegen onze vrienden: na de eliminatie van Hamas zal de Gazastrook worden gedemilitariseerd, onder Israëlische veiligheidscontrole staan, en geen enkel element daarin zal ons bedreigen of zijn kinderen opvoeden om ons te vernietigen.
Ik wil jullie vertellen, burgers van Israël, dat hoewel de overwinning tijd zal vergen, we vastbesloten zijn om door te gaan tot het einde, ondanks de immense pijn, ondanks het verdriet dat ons hart verscheurt, ondanks de internationale druk. Wij zullen doorgaan tot het einde. Niets zal ons tegenhouden – totdat we de overwinning behalen.
Samen zullen we vechten en, met de hulp van G-d, samen zullen we winnen.’
In antwoord op een vraag van een journalist, omschreef Netanyahu de Oslo-akkoorden als “een noodlottige vergissing” en zei dat de resultaten van de “kleine Palestijnse staat in Gaza”, veroorzaakt door de Israëlische terugtrekking uit Gaza in 2005, het gevaar aantoonden van het toestaan van Palestijnse soevereiniteit op de Westelijke Jordaanoever.
“Ik ben er dan ook trots op dat ik de oprichting van een Palestijnse staat heb voorkomen, omdat vandaag iedereen begrijpt wat die Palestijnse staat had kunnen zijn, nu we de kleine Palestijnse staat in Gaza hebben gezien. Iedereen begrijpt wat er zou zijn gebeurd als we hadden gecapituleerd voor de internationale druk en een staat als die in Judea en Samaria, rond Jeruzalem en aan de rand van Tel Aviv mogelijk hadden gemaakt.”
Hij hield vol dat hij ‘de Oslo-akkoorden had geërfd’, en dat ‘het besluit om de PLO uit Tunis te halen en deze in het hart van Judea en Samaria, de Westelijke Jordaanoever, en in Gaza te planten, een besluit was dat werd genomen en ten uitvoer werd gelegd. voordat ik premier werd’, en hij had gedacht dat het een vergissing was.
De kritiek op de opmerkingen van Netanyahu volgde snel, waarbij Yisrael Beytenu, parlementslid Oded Forer, erop wees dat Netanyahu in de jaren negentig interim-overeenkomsten voor het vredesproces van Oslo had geïmplementeerd; stemde vóór de terugtrekking uit Gaza; voerde de deal uit om de ontvoerde soldaat Gilad Shalit te bevrijden, waarbij de huidige leider van Hamas in Gaza, Yahya Sinwar, werd vrijgelaten; en kwam tot een regeling waardoor Qatari-geld tijdens zijn ambtstermijn als premier naar Hamas Gaza kon stromen.
