Foto IDF woordvoerder
Geachte gasten,
Sinds het aanbreken van onze onafhankelijkheid zijn degenen die vielen bij de oprichting van Israël begraven op de berg Herzl.
Elk jaar komen wij, de hoofden van de veiligheids- en inlichtingenorganisaties, bijeen in de Herdenkingshal op de berg Herzl ter ere van degenen die zijn gevallen ter verdediging van Israël.
Elk jaar staan we hier samen, om de nagedachtenis te eren van de soldaten en kameraden die zijn gesneuveld.
Partnerschap is geen routinematige samenwerking. Partnerschap is een geest waarin lotsbestemmingen met elkaar verbonden zijn . Partnerschap ontstaat als gevolg van keuze en een besluit om zich te verenigen onder gedeelde waarden. Het doel van de partners wordt gedeeld en is een langetermijn doel, dat alleen samen kan worden bereikt. Als ze succesvol zijn, is er geen gelijke aan hun succes. In tijden van moeilijkheden of nood zijn de partners bereid alles voor elkaar te doen, en als hun lot hen inhaalt, vallen ze ook samen.
Zeven maanden zijn verstreken sinds we allemaal te maken kregen met de gruwelijke aanval, ongekend in de geschiedenis van de strijd voor het recht van het Joodse volk om te leven en te bloeien in ons voorouderlijk thuisland.
Wij dragen een grote verantwoordelijkheid voor de veiligheid van het land, wij dragen een grote verantwoordelijkheid in deze gebeurtenis, ook voor de pijnlijke gevolgen ervan . Gedwongen door noodzaak werden we geconfronteerd met de harde gevolgen van de aanval, waarbij we ons er samen tegen verzetten en samenwerkten om deze te corrigeren; Gedwongen door noodzaak viel ons volk terwijl het zij aan zij vocht, en sindsdien staan we elke dag samen, werkend in het belang van de burgers van de staat Israël en om de veiligheid te herstellen.
Een tijdje geleden bezocht ik de graven van degenen die zijn gesneuveld in de 'Zwaarden van IJzer'-oorlog. Daar liggen zij aan zij IDF-soldaten, gevechtssoldaten en commandanten, leden van de ISA en de Israëlische politie, die tijdens het uitvoeren van hun plicht zijn omgekomen op de dag dat de oorlog uitbrak en in de daaropvolgende veldslagen.
De oorlog is nog steeds aan de gang en de sluier moet nog worden verwijderd van veel van de heroïsche gebeurtenissen die in de eerste dagen plaatsvonden. Eén van die heroïsche gebeurtenissen is het verhaal van het politiebureau in Sderot.
Op de ochtend van Simchat Torah, 7 oktober, werden de inwoners van Sderot wakker met het geluid van sirenes. Kort daarna braken terroristen de stad en het politiebureau binnen. Ze probeerden de controle over te nemen en te voorkomen dat de politiediensten van de stad grenzend aan de grens haar inwoners zouden beschermen.
De politieagenten, die heldhaftig vochten vanuit het station en vanaf het dak van het gebouw, werden vergezeld door soldaten van de IDF, de ISA, de grenspolitie en de “Yamam” (Centrale Terrorismebestrijdingseenheid). Na lange uren van intense strijd slaagden ze erin de moordpartij van de terroristen te stoppen en de levens van veel inwoners te redden.
Degenen die zij aan zij vochten in Sderot waren geen lid van dezelfde eenheid. Sommigen van hen waren op vakantie en haastten zich vanuit hun huizen in de stad en nabijgelegen gemeenschappen naar het station; anderen kwamen als versterking naar het station. Hoewel ze uit verschillende eenheden en organisaties kwamen, verenigden ze zich en traden ze op als één eenheid met één doel: terugvechten, de burgers beschermen, de vijand vernietigen en de gewonden evacueren.
Op de ochtend van die sabbatdag werd binnen de grenzen van het politiebureau van Sderot een verhaal over een gedeeld lot geschreven. Onze mensen vochten samen met moed en vastberadenheid, in een strijd die het leven kostte aan dappere politieagenten. De strijdlust die die ochtend in hen opkwam, wordt steeds sterker en is aanwezig in degenen die op alle fronten, dichtbij en veraf, op deze momenten dapper strijden.
Wij, de hoofden van de organisaties, staan zij aan zij bij het voeren van de oorlog. Wij zijn partners in de strijd om de vijand te verslaan, in de pogingen om onze gijzelaars terug te brengen, om onze vermiste personen te lokaliseren en om al degenen die geëvacueerd zijn veilig naar hun huizen terug te brengen.
Ons volk vecht op het slagveld met moed en zelfopoffering, en versterkt de veiligheid van de staat Israël . Als we hen tegemoet treden, verenigd in onze missie, volgen ook zij onze leiding, tot aan de allerlaatste soldaat: de IDF-soldaten, het schaduwpersoneel in de ISA en de Mossad, de politieagenten, de gevangenisbewakers en de brandweerlieden.
Mijn collega’s Eyal, Dadi, Kobi, Kobi en Ronen,
Verpakt in de pijn van het verlies van onze dierbare mensen, zijn we vastbesloten. We zullen samen blijven vechten om ons land te verdedigen en ons bestaan hier in dit land te verzekeren.
De militaire eenheden verspreid over de hele lengte en breedte van het land vertellen in stilte het heroïsche verhaal van de soldaten die sneuvelden ter verdediging van Israël.
De komende dagen zijn dagen van nationale herdenking, en waarin de leden van de nabestaanden naar de begraafplaatsen zullen gaan om zich te verenigen met hun dierbaren op de plaatsen waar ze zijn begraven. Er zijn mensen die dit al jaren doen, en er zijn er velen voor wie dit de eerste Nationale Dodenherdenking is, en de pijn is enorm.
Gedurende deze dagen staan wij aan hun zijde en groeten wij hun dierbaren en hun heldendaden.
Opnieuw zullen we getuige zijn van de kracht van het gedeelde lot dat tussen onze lijnen naar voren komt, en we zullen opnieuw onze plicht zweren om de ouders, kinderen, echtgenoten, broers en zussen te blijven vergezellen op de lange en pijnlijke reis van rouw.
Moge de herinnering aan de gevallenen gezegend zijn.
