Foto IDF-woordvoerder
Toen Holocaust-overlevende Leah Halevy naar Israël emigreerde op het immigrantenschip "Independence", had ze zeker niet gedacht dat ze bijna 75 jaar later op een schip met dezelfde naam zou zitten - alleen deze keer van de Israëlische marine. In de haven van de stad, waar ze in 1947 ook aankwam, Haifa, kwam Leah het verhaal van haar familie vertellen voor tientallen strijders, en officieren die met fonkelende ogen wachtten om alleen naar haar te luisteren.
Als ze het dok bereikt, stopt ze voor het bord met de naam van het schip, houdt de hand van haar man vast en samen gaan ze aan boord van het dek, waar een groot aantal fonkelende ogen zijn, wachtend tot haar mond opengaat: "Dit is hoe de familie - de moeder in de negende maand, zonder het hoofd van de familie, zonder een huis," citeert Leah Halevi, een overlevende van de Holocaust, de getuigenis van haar broer.
"Na de geboorte vroeg de uitgeputte, doodsbange en wanhopige moeder om de baby achter te laten in het huis van de boer waar ze beviel," ze blijft de staalvechters vertellen, "'Wat ga ik doen?', de moeder vroeg, 'Waar ga ik het kind deze honger voeden?', 'Wie zal voor ons zorgen?', maar de kinderen besloten baby Lea onder geen beding te verlaten. " We zullen niet scheiden,' zeiden ze, 'wat bij ons zal zijn, zal bij haar zijn - zij is ons vlees.'"
Foto via IDF-woordvoerder
En zo was het – de familie bleef bij elkaar en scheidde zich niet af, zelfs niet toen ze in het concentratiekamp aankwamen, totdat ze in mei 1944 door de Sovjets werden bevrijd.
Toen ze terugkeerden naar hun stad, was het landschap dat hen te wachten stond een verwoeste en lege stad. Dus besloten ze naar Bulgarije te gaan en te proberen naar Israël te emigreren.
"Onze moeder, broer en ik gingen aan boord van het schip 'Independence' en mijn zus en zwager gingen aan boord van kibboets Galuyot. Elk schip bevatte ongeveer 7.500 overlevenden van de Holocaust, en de Britten realiseerden zich dat er samen 15.000 vluchtelingen hier zouden aankomen, dus zonden ze ons terug naar Cyprus."
Foto via IDF-woordvoerder
Het schip kwam natuurlijk uiteindelijk aan in Israël - met aan boord de jonge Lea en degenen van haar familie die het overleefden. Samen kwamen ze aan en vestigden zich in de buurt van Zichron Yaakov, en een paar jaar later ontmoette ze de man die haar man zou worden, die ze met een glimlach "Mr. Halevi" noemt. "Hij was een Sabra, de vijfde generatie in Israël, en ik was hier nog geen tien jaar", merkt ze met een glimlach op.
"De moeilijkheden die we doormaakten bleven," concludeert Lea, "maar we bleven altijd en ondanks alles een nederige en zeer verenigde familie."
Voordat ze afscheid kan nemen, komt de kapitein van het schip naar haar toe en overhandigt haar een blauwe hoed, geborduurd met de woorden "INS Independence" in goud. "Het is niet vanzelfsprekend dat een overlevende van de Holocaust naar onze hangar komt en een uur lang met ons praat", zegt hij. INS Independence groet je."
