Foto IDF-woordvoerder
Bij de meest recente operatie, "Shield and Arrow", werden honderden raketten afgevuurd op Israëlisch grondgebied. De taak van het luchtverdedigingssysteem is dat geen van de raketten ons zal raken - maar daarvoor hebben ze een continue aanvoer van onderscheppingsraketten nodig.
Dus hoe zijn onderscheppers altijd in de draagraketten van het systeem? Wie zijn de mensen die de batterijen van het systeem bereiken in een bedreigd gebied? En hoe doen ze het? Dit artikel uit de Hebreeuwse IAF-website geeft het antwoord.
De raketsystemen in het luchtverdedigingssysteem van de IAF zijn geavanceerd en bewaakt, maar beschikken niet over een onbeperkte voorraad wapens. Tijdens gevechten zijn er mensen die de lanceerinrichtingen elke keer komen bevoorraden met raketten voordat ze leeg zijn, de klok rond en zonder rust.
Tijdens Operatie "Shield and Arrow" reed de Vehicle and Transport Division van het 947th Battalion, die het Iron Dome-wapensysteem beheert, uren en uren, verving lanceerinrichtingen en laadde het systeem zo snel en succesvol mogelijk met nieuwe voorraden.
Wapens worden niet op een magische manier vernieuwd
Serg. Maj. S. is de afgelopen zes jaar de voertuigofficier van het bataljon geweest. Hij is de persoon die alle voertuigen en reizen van het bataljon beheert en integreert, in routine en in noodgevallen. De Iron Dome is immers een systeem dat op zware vrachtwagens rijdt, allemaal om alle bewoners te beschermen.
"Mijn rol in de strijd is om de defensieleveranciers van de wapens van het bataljon te beheren, en het belang is enorm", begint Ser. Maj. S. "Mijn mensen zijn de machinisten en de kraanmachinisten. De vaardigheid van onze mensen is enorm belangrijk, de ervaring die ze hebben opgedaan maakt het verschil. Voor elk moment dat we vertragen, loopt ook de verdediging vertraging op, en dat is wat we kunnen niet laten gebeuren."
Ser. Maj. Y. is een van de meest bekwame kraanmachinisten in het veld en leidt de munitievoorraadgebeurtenissen. "Midden in de nacht kreeg ik een telefoontje van mijn commandant. Mijn vrouw, die acht maanden zwanger is, zei: 'Ga, ze hebben je nodig.'Mijn familie weet wat mijn werk is en wat er van me wordt verlangd, en met alle moeite was ik binnen een half uur al op de concentratieplaats aan het wachten op instructies. Ik ging daar pas weg na het einde van de operatie. Ik werkte een paar keer met gewapende lanceerinrichtingen, en de adrenaline die door mijn lichaam stroomde, hield ons allemaal wakker. Het instinct voor bescherming leidt je, en je weet waarvoor je kwam.'
Foto IDF-woordvoerder
"Hoeveel mensen hebben we vandaag gered?"
"De vaardigheid, snelheid en professionaliteit van het vervangen van de behuizingen samen met de strijders en de technische staf zijn van cruciaal belang", zegt Sergeant Eerste Klasse Y. "Deze unieke missie is een zeer grote missie voor ons. Het geeft een groot gevoel van voldoening om te zien dat we bewapenen de lanceerinrichting en deze raketten onderscheppen vijandelijke lanceringen." Serg. Maj. M. voegt eraan toe: "Juist voor deze en vele andere momenten voeren we een trainingsroutine uit. We bereiden ons op elk moment voor op een campagne, zelfs in rustige periodes, om voorbereid te zijn op verschillende scenario's."
"Op het moment dat de door jou meegebrachte raketten vijandelijke raketten onderscheppen en vernietigen, begrijp je dat het beschermen van de bewoners ook afhangt van jou, wat je doet en je rol. Vanaf het moment dat we beginnen te werken, zijn we toegewijd tot het einde van de weg. De het doel is uiteindelijk om de mensen van het land te beschermen, wat er ook gebeurt. We zijn vervuld van grote trots en van operatie tot operatie verbeteren we alleen zoveel mogelijk met permanente verdediging voor Israël en al zijn inwoners, "deelt Sergeant First Class Y mee.
"Ik ben soms geschokt. We zijn klaar met het vervangen van de batterijen, en dan zien we dat hij voor onze ogen leegloopt, en je zegt tegen jezelf: 'Tien minuten geleden heb ik raketten geleverd aan de lanceerinrichting, en ik bewapen ze meteen weer.' Dit zijn momenten waarop ik stop, omhoog kijk naar de wolk van explosies en mezelf afvraag: 'Dus hoeveel mensen hebben we vandaag gered?' "Onze beste krijgers zien de vijand recht voor zich en vechten zo hard. We zien het over het hoofd aanvallen en we begrijpen dat we het zullen doen, wat er ook gebeurt", concludeert Sergeant Eerste Klasse Y.
