Screenshot YouTube
Dit verhaal verscheen eerder in de IDF-website en is geschreven door Alma Svarov, content editing: Yuval Tal, video editing: Roman Lerner, fotografie: Aviv Samsanovitz, Mia Ben Arush, Adi Cohen, Noah Rifkin, Yuval Pesac
Ongeveer een week geleden reisde een motorkonvooi, vergezeld van Israëlische vlaggen, tussen Achziv Beach en het West-Galilea-gebergte. Uit de diepste en grootste pijn koos één familie voor een bijzondere en verenigende manier van herdenken, die de herinnering aan een zoon, een broer en een strijder met zich meedraagt.
Screenshot YouTube
Het jaar is 2003, een weekend, er wordt een verjaardagsfeestje gehouden in het dorp Garnot HaGalil. 'S Nachts, rond één uur, komen mensen het feest binnen die er niet voor waren uitgenodigd - en al snel ontstaat er een gevecht.
Wijlen sergeant Raz Mor, een strijder van het 603rd Battalion of Combat Engineering, wiens huis vlakbij de plaats delict was, hoorde het geschreeuw en rende achter ze aan om ze te scheiden. Toen hij aankwam, ontmoette hij een 14-en-een- half jaar oude jongen, met een mes in zijn hand. De jongen dreigde hem dat als hij nu niet weggaat, hij hem zal neersteken.
Sergeant Raz Mor z'l. Foto IDF-woordvoerder
Wijlen Raz keek over de schouder van de jongen en zag een van zijn vrienden op de grond liggen. Hij probeerde naar hem toe te lopen om hem te helpen - en werd eenmaal in het hart gestoken. Een steek die resulteerde in zijn dood ter plekke, slechts 19 en een half jaar oud.
De grootste liefde van wijlen Raz waren crossmotoren. Hij zou elke kans die hij had op zijn motorfiets rijden - zelfs op de dag van het ongeval. Sinds zijn dood is er niet meer op het voertuig gereden en het blijft een herinnering voor de familie.
Foto IDF-woordvoerder
De jaren gingen voorbij en de jongere broer van Raz, majoor Avihai Mor, meldde zich na hem bij het 603rd Combat Engineering Battalion. Daar ontmoette hij Nadav, de plaatsvervangend commandant van de basis, die besloot een missie op zich te nemen - om de motorfiets van Raz na 20 jaar opnieuw op te starten.
"Het is natuurlijk 20 jaar geleden en ze zeggen dat de tijd de pijn heelt, maar dat is niet waar. We beleven de herdenkingen alsof het de eerste herdenking is, alsof het gisteren is gebeurd", zegt hij pijnlijk, "Zijn verjaardagen zijn ook heel moeilijk. Het gezin viel uit elkaar."
Op Memorial Day vorig jaar was de familie Moore uitgenodigd om een lezing te geven bij BAP Eljakim. In de lezing vertelde de familie over Raz' liefde voor motorfietsen en over zijn motorfiets die in hun huis staat, en sinds de dood van hun geliefde zoon - ze zijn niet gemotiveerd."Ik heb op dat moment beloofd dat ik er alles aan zou doen om die motorfiets te laten repareren", zegt luitenant-kolonel Nadav Dahan, plaatsvervangend commandant van de basis, "en ze zullen hem weer op de weg zetten en aan zijn familie geven - dat was uiteindelijk ook hun verzoek."
De reparatie van de motorfiets werd uitgevoerd onder auspiciën van de vereniging "Redders van de Israëlische Collector Cars", wiens taak het is om voertuigen van de gewonden, gehandicapten en martelaren van de IDF op te knappen en terug te geven aan de familie.
Drie weken lang werkte de vereniging aan de afronding van de verbouwing. Aan het einde van het proces werd de motorfiets naar de militaire basis van Eljakim gebracht, en daar zag Avichay hem voor het eerst: "Het is verbazingwekkend", getuigt hij, "de droom van het leven van mijn overleden oudere broer is voor mij uitgekomen aan de basis. Dit is een enorme troost en hoop. Voor mij, het sluiten van de cirkel voor mij en de familie. Kom als we de motorfiets langs zijn graf rijden - en hij zal het na 20 jaar horen. "
Screenshot YouTube
En als we teruggaan naar het begin, dat motorkonvooi werd georganiseerd door de familie Moore en luitenant-kolonel Nadav Dahan ter ere van de lancering van de nieuwe oude motorfiets, degene die de herinnering aan wijlen Raz deed herleven.
Aan het einde van de reis zei Judith Moore, zijn moeder: "Onze Avihai, bedankt voor het investeren van de hele ziel zodat we de melodie van Raz' leven horen. Onze rouwreis is verweven met draden van vreugde, verlangen en eindeloze pijn. Raz, ik weet zeker dat ze zelfs in de hemel de melodie van je leven zullen horen."
Comments