Foto IDF woordvoerder
Dit artikel verscheen eerder op de website van de IDF en is geschreven door Hila Gad.
Van de vrijwilliger voor de luchtmachtband die zijn leven veranderde, via de optredens voor de IDF-troepen en het diaspora-jodendom, tot het overwinnen van de angst en alarmen tijdens concerten voor soldaten in de oorlog - Ido Dekal, de commandant van de band "Godolim in Uniform" gaat met ons mee en vertelt ons over de gebeurtenissen waardoor de band vandaag speciaal 3 jaar muziek viert.
Iets meer dan drie jaar geleden nam Ido Dekal, de voormalige commandant van de luchtmachtband, een vrijwillige soldaat met het Williams-syndroom op in de gelederen van de band. Hij had geen idee dat deze soldaat zijn leven zou veranderen. “Ik zag hoe de combinatie in de band hem goed deed, en hoe hij opbloeit als hij in een liefdevolle, inclusieve en ondersteunende omgeving is en doet waar hij van houdt”, opent Dekel met een glimlach. “Daarnaast zag ik hoe goed dit is. combinatie was voor de soldaten in de buurt, die veel leerden en ontwikkelden."
Foto IDF woordvoerder
Na dit besef besloot Dekel, toen hij kort daarna uit het leger werd vrijgelaten, een militaire band op te richten die is aangepast aan soldaten met speciale behoeften. "Zo'n raamwerk bestond nog niet in het leger", zegt Dekel, "ik wilde dat soldaten met speciale behoeften dienst konden ervaren in een militaire band zoals elke gewone soldaat."
Sinds die dag is het drie jaar geleden dat de kleine band zich uitbreidde tot vier verschillende bands, met zeven vrijwillige soldaten in elke band, die optreden op de grootste podia in Israël – en in de wereld. “Voormalig stafchef luitenant-kolonel (gepensioneerd) Aviv Kochavi noemde hen de ‘huisband’. Ze traden op in alle troepen, en daarnaast hadden ze ook optredens voor diaspora-joden in Miami, Boston en New York,” bandmanager legt uit: "Ze hebben het allemaal zo druk dat ze op sommige dagen om zes uur 's ochtends vertrekken en om twaalf uur' s avonds terugkomen."
Foto IDF woordvoerder
Maar de oorlog ging niet over de speciale band heen, en net als het hele land, ook onder hun voeten, schudde de grond. "We hebben soldaten die in het zuiden wonen en zelf worden geëvacueerd, en de ouders waren ook een beetje bang, maar ze wilden hoe dan ook optreden, en ze lieten zich niet tegenhouden door alarm en angst", vertelt Dekel. "Ze pasten zich snel aan de situatie aan en begonnen kleinere optredens te geven voor de bataljons in de buitenposten in het noorden, in het zuiden en in ziekenhuizen. Ik ben trots op ze vanwege deze toewijding."
Foto IDF woordvoerder
Wanneer de band vandaag drie jaar bestaat, gaat Dekel terug naar de dag waarop hij de band oprichtte. "Ik had niet gedacht dat deze band zulke wachtlijsten zou hebben, en zoveel optredens per week", is hij opgewonden, "en zelfs meer dan dat, wat mij het meest opwindt is het aantal vrijwilligers dat zich bij de band wil aansluiten. , het geeft hoop voor de toekomst."
Foto IDF woordvoerder
