Foto Franse Miki / Ministerie van Defensie
1991, de veiligheidssituatie is niet veilig in Ethiopië, wat de joden van het land in gevaar brengt. Na het besef dat ze snel moesten worden gered, begon de IDF aan de eerste operatie in zijn soort - 'Operatie Salomo'.
In slechts 36 uur werden 14.310 Joden met 38 vliegtuigen naar Israël gevlogen. In een speciaal project luisterden we naar ongehoorde stemmen en niet vertelde verhalen, die de operatie tot een van de grootste in de geschiedenis van Israël maakten. Alma Svarov en Roni Minzant schreven er voor de IDF dit verhaal over.
"God schiep de wereld en Ethiopië bleef precies zoals hij het schiep", legt majoor Shlomo Abagaj uit, die meedeed aan Operatie Solomon toen hij bijna 7 jaar oud was.
De staat Israël begon eind jaren zeventig Ethiopische Joden naar Israël te brengen in een aantal geheime operaties, waarbij de immigranten door Soedan moesten - een moeilijke en gevaarlijke reis te voet. Tussen de jaren 1984-1985 vond Operatie "Moses" plaats - waarbij Joden werden overgebracht van de vluchtelingenkampen in Soedan naar België, en vandaar naar Israël. De operatie werd volledig geheim gehouden en toen het werd ontdekt, werd de immigratie stopgezet en werden de diplomatieke banden tussen Israël en Ethiopië verbroken
Salomo en zijn gezin, Ethiopië. Foto IDF-woordvoerder
"Ondanks de bergen en de adembenemende natuur in Ethiopië, wilden alle dorpsfamilies, en in feite de meerderheid van de Ethiopische joden, vertrekken en naar de hoofdstad komen - naar Jeruzalem. Sommigen emigreerden een paar jaar eerder naar Israël, in 'Operatie Moshe'. ', maar we zijn nooit gestopt met dromen', vervolgt majoor Abgaz', 'Als kind hoorde ik constant de gebeden: 'Met Gods hulp wordt volgend jaar Jeruzalem gebouwd', maar toen de revolutie naderde, nam de angst toe - en juist tijdens deze periode wilden we alleen maar de droom verwezenlijken en Israël bereiken."
De heerser van Ethiopië in die jaren was Mengistu Haile Mariam, die president werd na een gewelddadige revolutie die het vorige regime omver wierp. De door hem geleide regering lokte verzet en een bloedige strijd uit onder de bevolking van Ethiopië. Miljoenen burgers stierven als gevolg van overheidsterrorisme en een hongercrisis - die de Joden van het land in reëel gevaar brachten.
Voor de regering werd een gewelddadige oppositiegroep gevormd met grote macht genaamd "de rebellen". In 1991 nam hun strijd toe en bereikte haar hoogtepunt toen ze van plan waren Addis Abeba te bereiken en te bezetten. Mengistu vluchtte in reactie daarop uit Ethiopië.
In die tijd verzamelden zich duizenden achtergebleven Joden in Addis Abeba met als doel naar Israël te emigreren. In Israël realiseerden ze zich dat de veiligheidssituatie in Ethiopië in hoog tempo escaleerde, en met een gemeenschappelijk inzicht besloten ze samen met de Jewish Agency en de Amerikaanse joint de banden te hernieuwen en naar Israël te emigreren in een eerste operatie in zijn soort. die werd gedefinieerd als de 'grootste luchttrein in de geschiedenis' - Operatie Solomon.
De planning van de operatie werd geheim gehouden tot de dag dat deze werd uitgevoerd. Ehud Barak, die in die jaren chef-staf was, besloot zijn plaatsvervanger, luitenant-kolonel (gepensioneerd) Amnon Lipkin Shakh, aan te stellen als de overleden commandant van de operatie, en deze benoemde brigadegeneraal (gepensioneerd) Amir Nahumi tot hoofd van de toenmalige luchtmacht, als commandant van de CPA en de directeur van de luchtmacht namens de luchtmacht.
"We kregen de taak om de Joden van Ethiopië te redden zodra Mengisto ontsnapte", herinnert brigadegeneraal (gepensioneerd) Nahumi zich, "er werd ons gevraagd wat we konden doen, en we begrepen dat we een compagnie moesten rekruteren met capaciteiten , middelen en een uitgebreid arsenaal aan vliegtuigen - en het idee ontstond om Al-Al' te rekruteren. Aangezien het bedrijf een dergelijke vlucht niet mocht maken omdat het een civiel bedrijf was, werd overeengekomen om de piloten te rekruteren in Order 8, en sommigen van hen vlogen zelfs met vliegtuigen van de luchtmacht."
Een van de vliegtuigen. Foto IDF-woordvoerder
"De piloten vlogen in burgerkleding en niet in overall, zodat ze niet zouden herkennen dat we militair personeel waren", luitenant-kolonel (Res.) Miki Katz, een van de planners van de operatie namens 'Al-Al ', is het eens met de woorden: 'De Ethiopiërs stelden een aantal eisen, zoals bijvoorbeeld dat het een 'humanitaire operatie' zou worden genoemd, of 'gezinsherenigingsoperatie', ze eisten dat we het geen militaire operatie zouden noemen, en dus we deden."
Samen met de piloten van 'El-Al' schikte Miki de immigranten in groepen van 190 mensen - in overeenstemming met het aantal stoelen in elk vliegtuig. "In mijn vliegtuig bijvoorbeeld, voordat we het land verlieten, regelden ze 760 stoelen", vertelt luitenant-kolonel (Res.) Aryeh Oz, een piloot die deelnam aan de operatie, "dit was genoeg voor de 'Jumbo' - het vliegtuig waarmee ik vloog."
Na twee maanden plannen werd de orde van de dag geactiveerd - en de operatie, waartoe Ethiopische joden al jaren aan het vervallen waren - werd gelanceerd.
"Destijds gingen er geruchten in de dorpen dat een dergelijke operatie zou plaatsvinden", herinnert majoor Abgaz zich, "het Joods Agentschap vroeg ons te wachten. We kregen te horen dat we zodra dit gebeurt zullen worden toegelaten tot de ambassade. We wisten niet wanneer en hoe. Het was letterlijk het rijk van onzekerheid. We wachtten maar gingen door met onze routine."
"Ik zal nooit de ochtend vergeten waarop het bericht werd ontvangen. Het was op 24 mei 1991, rond tien uur 's ochtends", zegt hij, "ze kwamen naar mijn familie en vroegen hen zich klaar te maken. Ik was niet thuis, en toen ik terugkwam, was de rest van de familie al bij de ambassade. Ik herinner me dat ik er zo snel mogelijk heen rende.'
"Ik was op zoek naar mijn familie, ik begon op mensen te trappen en te schreeuwen. Uiteindelijk herkende ik de achterkant van de nek van mijn broer," vervolgt hij opgewonden, "Binnen de ambassade noemden ze onze namen en plakten ze een nummer op ons voorhoofd - zodat ze het aantal immigranten zouden weten. Ze zetten ons in het vliegtuig. We zaten op matrassen, en even later was het stil bij het opstijgen, niemand sprak. Meer kan ik me eigenlijk niet herinneren.'
Foto IDF-woordvoerder
"De luchttrein werkte als een geoliede machine - vliegtuigen vertrokken en landden op tijd", benadrukt luitenant-kolonel (gepensioneerd) Katz, "maar vanwege de rebellen, die de luchthaven van Addis Ababa wilden veroveren, was er een begrip dat de tijd beperkt was. Ik kwam ze pas tegen het einde van de operatie persoonlijk tegen."
De luchthaven van Ethiopië is omgeven door bergen, vooral vanuit het noorden, waardoor de vliegtuigen op grote hoogte moeten vliegen. Vlak voor het einde van de operatie vatte een van de motoren van Mickey's vliegtuig vlam en hij werd gedwongen de start af te breken en een noodlottige beslissing te nemen terwijl op de achtergrond het geweervuur van de rebellen te horen was.
"Een vliegtuig met drie motoren kan niet naar een hoogte klimmen, het blijft lang laag", legt luitenant-kolonel (gepensioneerd) Katz uit, "zodat we niet met de bergen in botsing komen en neerstorten, hebben we een route gebouwd dat gaat in de tegenovergestelde richting van degene die we gebruiken - vliegend naar het zuiden in plaats van naar het noorden."
Brigadegeneraal (res.) Nahumi leidde de CPC en was rechtstreeks betrokken bij de omgang met luitenant-kolonel (res.) Katz. "We zagen hem zich omdraaien en terugkomen. Er ontstond een heel groot debat over wat er moest gebeuren," herinnert hij zich, "er waren twee belangrijke meningen - de piloten ter plaatse vonden het nodig om op te stijgen en de operatiemanagers in Israël vonden het te gevaarlijk. Uiteindelijk was ik de opperbevelhebber in het veld, en nadat ik me realiseerde dat de rebellen ons al heel dicht bij waren, besloot ik dat ik met de piloten mee zou gaan - dat we zouden opstijgen met drie motoren. Dat is gelukt - en uiteindelijk waren we zo'n vijf uur onderweg naar huis."
Om de immigranten niet in gevaar te brengen, werd besloten om ze uit het vliegtuig van luitenant-kolonel (gepensioneerd) Katz te halen - behalve een gezin met een tweeling, naar wie we later zullen terugkeren.
De moeder en de tweeling in het vliegtuig van Lt. Col. (Res.) Miki Katz. Foto IDF-woordvoerder
De commandant van de operatie, wijlen Lipkin-Shahak, vroeg de jumbopiloot, luitenant-kolonel (res.) Aryeh Oz, om alle passagiers die van boord gingen in zijn vliegtuig te nemen. Hij slaagde erin om voor iedereen plaats te maken en toen hij in Israël landde, ontdekte hij dat het aantal mensen in het vliegtuig groter was dan hij dacht - 1.087 mensen, een aantal dat hem zelfs een Guinness-record opleverde.
Het Guinness record van Lt. Col. (Res.) Aryeh Oz. Foto IDF-woordvoerder
"Toen we de lucht van het land bereikten, al boven Mitzpe Ramon, konden we de aura van de lichten van Jeruzalem zien", herinnert Lt. Col. (Ret.) Oz zich, "Toen we recht boven de stad waren, ik vertelde de immigranten dat dit de plek was - en ze barstten in zingen uit 'Jerusalem of Gold'. Ze leerden de woorden terwijl ze wachtten in Addis Abeba. Het was een emotioneel moment, mensen in de cockpit huilden."
De luchttrein werd uitgeroepen tot de grootste in de geschiedenis en duurde ongeveer 36 uur. Dankzij de operatie bereikten tienduizenden Ethiopiërs het land waar ze hun hele leven van hadden gedroomd. "Mijn ouders begrepen de omvang van de gebeurtenis, maar als kind slaagde ik er niet echt in", geeft majoor Avgazh toe, "Ik herinner me het moment van de landing. Ik herinner me de oude vrouw voor me en mijn moeder die naar buiten kwam, zich uitstrekte op de grond en die kuste."
Foto IDF-woordvoerder
"Het is belangrijk om te onthouden dat de immigratie van Joden niet eindigt met hun vlucht", verklaart brigadegeneraal (Res.) Nahumi nadrukkelijk, en majoor Avgaz voegt aan zijn woorden toe: "Opgenomen zijn en deel uitmaken van de staat is erg moeilijk, maar ik leef met het concept dat als ik ga zitten huilen om mijn lot, het me nergens zal brengen."
"Het grootste deel van mijn activiteiten bij de luchtmacht, behalve deze operatie, was om de trekker over te halen", concludeert brigadegeneraal (gepensioneerd) Nahumi, "en plotseling maakte ik deel uit van een militaire operatie die niet tot doel had wapens te gebruiken, maar om levens te redden. Het is een historisch gevoel."
Foto Franse Miki / Ministerie van Defensie
De jaren gingen voorbij en majoor Avgaz was geen klein kind meer en begon te wennen aan het leven in het nieuwe land: "Ik ben opgegroeid op een kostschool. Ik heb me niet voorbereid op de IDF en niemand heeft me ooit iets over het leger uitgelegd. Op een dag kwamen er soldaten op bezoek. Ze waren gekleed in prachtige gestreken uniformen, en op dat moment besefte ik dat ik ook dienst wilde nemen in het leger. "
Foto IDF-woordvoerder
"De dag na het bezoek schreef ik een brief aan het rekruteringsbureau en vroeg om vrijwilligerswerk te doen voor speciale oorlogsvoering. Ze nodigden me uit voor de formatie en ik nam dienst in Maglan. Dit waren de drie meest uitdagende en beste jaren van mijn leven. Kort daarna Ik werd vrijgelaten, ik keerde terug naar het leger als persoonlijke bewaker - ook als de persoonlijke bewaker van de toenmalige stafchef, Benny Gantz", vandaag dient hij als veiligheidsofficier in de Kiryat Ha-Tusadam.
Zonder dat hij het wist, was Benny Gantz de commandant van Sheldag in 'Operatie Solomon', de eenheid die de Israëlische vliegtuigen veiligstelde. "Ik wist het toen nog niet omdat ik een kind was", zegt majoor Avgaz, "pas achteraf, toen ik hem begon te beveiligen, begreep ik het verband, en voor mij was het het sluiten van de cirkel."
Foto IDF-woordvoerder
Een andere cirkel die werd gesloten, was die van luitenant-kolonel (res.) Miki Katz - die de tweeling die hij ondanks de storing in zijn vliegtuig had achtergelaten, naar hen opspoorde en na niet minder dan een jaar zoeken lokaliseerde. We besloten elkaar te ontmoeten. We hebben een hele mooie foto die tijdens de operatie van ons samen met de familie aan de voet van het vliegtuig is gemaakt. Voor de bijeenkomst heb ik de foto gekopieerd en voor elke foto een opdracht geschreven en naar de tweeling gebracht."
Mickey en de tweeling. Foto IDF-woordvoerder
"Ze waren zich helemaal niet bewust van het drama dat zich om hen heen afspeelde. Het was leuk om ze na zoveel jaren te ontmoeten, tot op de dag van vandaag hebben we contact", voegt hij er met een glimlach aan toe.
"Ik vind dat mijn generatie ook onze ouders en grootouders moet bedanken. Ik ben hier dankzij hen en zet hun pad voort. Dit is de overwinning voor mij", zegt Shlomo, en met deze woorden slaagt hij erin de operatie samen te vatten - en misschien ook het verhaal van het Ethiopische jodendom als geheel.
Foto IDF-woordvoerder
Comments