Screenshot YouTube
Premier Benjamin Netanyahu, hield zaterdagavond, 17 februari 2024, op het kantoor van de premier in Jeruzalem een tv toespraak welke onderstaand volledig vertaald uit het Hebreeuws wordt weergegeven, opdat u zelf uw conclusie kunt trekken, o.a. over zijn uitspraak dat er zonder inname van Rafah geen overwinning zal zijn:
"Burgers van Israël,
Aan het begin van mijn opmerkingen wil ik mijn medeleven betuigen aan de families van degenen die zijn vermoord bij de weerzinwekkende terroristische aanslag gisteren op Re'em Junction. Ik wil ook graag mijn beste wensen voor een volledig herstel overbrengen aan de gewonden. Deze aanval herinnert ons eraan dat het hele land zich in de frontlinie bevindt. De moordenaars komen niet alleen uit Gaza en ze willen ons allemaal vermoorden. Wij zijn vastbesloten om ze te bestrijden en de veiligheid en rust in het zuiden, het noorden en het hele land te herstellen. Deze overwinning ligt binnen handbereik en we zullen deze behalen dankzij jullie geweldige veerkracht, burgers van Israël, en dankzij de geweldige moed van onze strijders.
Vanavond wil ik u over deze moed vertellen. Onlangs bezocht ik de revalidatieafdelingen van de Hadassah- en Sheba-ziekenhuizen. Ik ontmoette daar zeer dappere strijders. Ze ontroerden mij tot tranen. Eén van hen verloor beide benen vanaf de dijen naar beneden. Hij keek me in de ogen en zei: 'Mr. Minister-president, we moeten doorgaan. Ga door tot het einde.' Ik hoorde exact dezelfde woorden van alle helden op de revalidatieafdelingen. De een zonder hand, de ander zonder been en sommigen zelfs zonder beide benen. Zonder uitzondering zeiden ze allemaal tegen mij: 'We moeten doorgaan tot het einde, tot de overwinning, totdat Hamas is geëlimineerd.' Sommigen van hen voegden er zelfs aan toe: 'Als we gerehabiliteerd zijn, zullen we weer tegen onze vijanden vechten, omdat alleen de overwinning het voortbestaan van onze staat zal verzekeren.'
Burgers van Israël, zeg ik, en weet je, we hebben een geweldige generatie; we zijn ze veel verschuldigd. Dankzij hen zullen we blijven vechten totdat we alle doelen van de oorlog hebben bereikt.
Deze week hebben we tijdens een briljante operatie van de National Counter Terrorism Unit, de ISA en de IDF twee extra gijzelaars vrijgelaten en hen teruggegeven aan de omhelzing van hun families. In realtime keek ik angstig naar de dappere strijders terwijl ze zich daadwerkelijk voorbereidden om in te breken in het hol van de terroristen. Ik was om 01:40 uur in de operatiekamer; dit was het beslissende moment, het moment waarop de afstand tussen succes en mislukking een haarbreedte is. Binnen enkele seconden hoorde ik op de radio: 'De diamanten zijn in onze handen.' We zuchtten allemaal van opluchting en er was grote vreugde. Ondanks het grote risico heb ik deze complexe operatie goedgekeurd, omdat ik in onze strijders geloof. Ik geloof in hun professionaliteit, vastberadenheid en heldenmoed. Toen ik ze de volgende dag ontmoette, omhelsde ik ze en zei tegen ze: 'Er is niemand zoals jij. Jullie zijn de beste vechters ter wereld. Het volk van Israël is trots op je.'
De essentie van ons beleid om de gijzelaars vrij te laten is sterke militaire druk en zeer harde onderhandelingen. Daarmee hebben we tot nu toe 112 gijzelaars vrijgelaten en zo zullen we doorgaan totdat we ze allemaal hebben vrijgelaten. De onderhandelingen vereisen een krachtig standpunt.
Ik moet u zeggen, burgers van Israël, dat de eisen van Hamas tot op dit moment misleidend zijn geweest en slechts één ding betekenen: de nederlaag van Israël. Het is duidelijk dat wij daar niet mee akkoord zullen gaan. Maar als Hamas deze bedrieglijke eisen laat vallen, kunnen we verder. Ik wil tegen jou en de families van de gijzelaars zeggen: geen moment zijn we onze verplichting vergeten om alle gijzelaars terug te sturen.
Ik zou een belangrijk woord willen zeggen tegen de ontheemden in zowel het zuiden als het noorden: de regering van Israël is vastbesloten om u veilig naar uw huizen terug te brengen. In het zuiden zijn we dicht bij het bereiken van dit doel. In het noorden zullen we dit diplomatiek of militair doen. De totale overwinning in het zuiden is een duidelijke en scherpe boodschap aan al onze vijanden, dichtbij en ver weg, die ook de veiligheid in alle delen van het land zal herstellen.
Op weg om dit doel te bereiken, betreur ik het dat we een zeer hoge prijs betalen. Ook deze week vielen heroïsche strijders, onder wie bataljonscommandant luitenant-kolonel. Netanel Alkobi, vader van vijf kinderen. Netanel's vader Albert prees hem op zijn begrafenis en zei: 'Het volk van Israël leeft – dit is niet zomaar een slogan. De zonen van de generatie van de overwinning zijn vertrokken om tegen een meedogenloze vijand te vechten. Tijdens hun dood hebben ze ons bevolen om vrij van vijanden in het Land Israël te leven.'
Vanaf hier zeg ik tegen Albert en alle burgers van Israël: we zullen niet stoppen totdat we de meedogenloze vijand hebben verslagen waarvoor Netanel en zijn heldhaftige vrienden hun leven hebben gegeven om te verslaan. We naderen Hamas in de terroristenhoofdstad Khan Yunis. We hebben onlangs plaatsen bereikt waarvan de vijand nooit had gedacht dat we ze zouden bereiken. We hebben de meeste bataljons van Hamas vernietigd en zullen niet stoppen totdat we ze allemaal hebben vernietigd. Dit is een noodzakelijke voorwaarde voor het behalen van de totale overwinning en wij zullen daar niet aan toegeven. Wij zullen de aartsmoordenaars achtervolgen, de hoofden van Hamas, die ondergronds van tunnel naar tunnel vluchten. De dag is niet ver weg waarop ze zich nergens meer kunnen verstoppen. Wij zullen de rekeningen met hen vereffenen. Het is slechts een kwestie van tijd.
Donderdag sprak ik met de Amerikaanse president Joe Biden. Ik spreek elke dag met wereldleiders. Ik zeg ze resoluut: Israël zal vechten totdat we de totale overwinning behalen. En inderdaad, dit omvat ook actie in Rafah, uiteraard nadat we de burgers in de gevechtsgebieden hebben toegestaan te evacueren naar veilige gebieden. Iedereen die wil voorkomen dat wij in Rafah opereren, zegt ons feitelijk dat we de oorlog moeten verliezen. Ik zal dit niet toestaan. De diplomatieke campagne die ik samen met mijn collega's leid, heeft ons vijf maanden lang ongekende vrijheid van militair optreden gegeven, wat in de oorlogen in Israël niet is gebeurd. Ik wil je zeggen dat dit niet vanzelfsprekend is. Wij bereiken dit dankzij uw steun, burgers van Israël.
Wij zullen niet toegeven aan enige druk. Wij zullen ons niet overgeven, want wij zijn een volk van helden. Wij zullen ons niet overgeven, omdat wij een volk zijn dat naar het leven verlangt. We zullen ons niet overgeven omdat we het kwaad moeten, moeten verslaan. Ook zullen wij ons niet overgeven aan een internationaal dictaat over een toekomstige regeling met de Palestijnen.
Ik heb het het kabinet duidelijk gemaakt en ik herhaal het vanavond aan de wereld: een regeling kan alleen worden bereikt door directe onderhandelingen tussen de partijen, zonder voorafgaande voorwaarden. Onder mijn leiding zal Israël zich krachtig blijven verzetten tegen de eenzijdige erkenning van een Palestijnse staat. En wanneer willen ze zo’n eenzijdige erkenning geven? Na het verschrikkelijke bloedbad van 7 oktober. Er kan geen grotere en ongekende prijs zijn voor het terrorisme, dat ook een toekomstig vredesakkoord in de weg zal staan.
Burgers van Israël, we zijn op weg naar de overwinning. Onze strijders eisen het. De gewonden eisen het. De nabestaanden eisen het en de overgrote meerderheid van de mensen eist het. Om de overwinning te behalen hebben we één ding nodig: eenheid, geen tijdelijke eenheid maar echte eenheid.
Toen ik onze heldhaftige strijders ontmoette op de revalidatieafdelingen van ziekenhuizen, zag ik deze eenheid in al zijn glorie. Ik was diep ontroerd. Ik voelde me verheven op een manier die moeilijk te beschrijven is. Ik omhelsde deze helden; Ik was ontroerd. Maar korte tijd later werd deze verheven geest vervangen door bittere teleurstelling. Nadat ik het ziekenhuis had verlaten, arriveerde er nog een bezoeker. Hij wendde zich tot een Israëlische held, Noam Ben-Shloush, een strijder van de IDF Golani Brigade die tijdens een gevecht een been verloor. In plaats van Noam te steunen, predikte hij tegen hem: 'Hoe durf je de premier te ontmoeten?' Noam stond op zijn ene been en schreeuwde naar hem: 'Wie ben jij dat je over een breuk spreekt? Jij maakt de kloof!' Ik omhels Noam en groet hem en zijn vrienden, onze helden.
Ik zou tegen jullie allemaal willen zeggen: luister niet naar degenen die proberen verdeeldheid onder ons te veroorzaken. Zij vormen een kleine minderheid die niet de beslissende meerderheid van de burgers van Israël vertegenwoordigt. Een meerderheid van de mensen wil één ding: eenheid voor de overwinning. Deze eenheid bestaat binnen de APC's en de tanks, en op de slagvelden tussen Gaza en Rafah; het bestaat in alle delen van het volk en het land.
Samen zullen we vechten, en – met de hulp van God – samen zullen we winnen."
