Screenshot YouTube
Hieronder volgt de volledig vertaalde verklaring van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken, na afloop van zijn gesprekken met Israëlische leiders.
Wat opvalt is dat er geen gezamenlijke persverklaring met premier Netanyahu is geweest, waaruit je zou kunnen opmaken dat er onenigheid tussen die twee bestaat.
Ook valt op dat Blinken de naam van Sigrid Kaag noemt en er bij Israëlische leiders op aandringt met haar samen te werken.
Het volgende is een transcriptie van een persconferentie gehouden door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken in Tel Aviv op 10 januari 2024:
Goedenavond,
Dit is mijn vierde reis naar Israël sinds de gruwelijke Hamas-aanvallen van 7 oktober, dus ik ben hier iets meer dan drie maanden – 95 dagen – sinds die aanvallen plaatsvonden.
We weten dat voor de mensen die het meest getroffen zijn door de aanslagen en het conflict dat daarop volgde, de tijd anders beweegt.
Direct daarvoor had ik een ontmoeting met de families van gijzelaars die in Gaza werden vastgehouden en met gijzelaars die waren vrijgelaten. Een aantal van die families heb ik nu meerdere keren ontmoet. Voor hen is elke dag, elk uur, elke minuut dat ze gescheiden zijn van hun dierbaren een eeuwigheid.
Ook voor gezinnen in Gaza voelt de tijd anders; honderdduizenden van hen kampen met acute voedselonzekerheid. Voor de moeder of vader die iets probeert te vinden om een hongerig kind te voeden, is het verstrijken van weer een dag zonder eten ondraaglijk.
De tijd voelt ook anders voor Israëliërs en Palestijnen wier onschuldige dierbaren zijn vermoord. Voor hen valt de tijd vaak in ‘voor’ en ‘na’ – het ‘na’ gevuld met een verlies dat de meesten van ons nooit zullen weten en zich ook niet volledig kunnen voorstellen.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden van hoe zwaar deze 95 dagen hebben gevoeld – en nog steeds voelen – voor de mensen die het zwaarst door dit conflict zijn getroffen.
Deze immense menselijke tol is een van de vele redenen waarom wij Israël blijven steunen om ervoor te zorgen dat 7 oktober nooit meer kan plaatsvinden.
Dat is ook de reden waarom we ons intensief richten op het naar huis brengen van de overgebleven gijzelaars, het aanpakken van de humanitaire crisis, het versterken van de bescherming van burgers in Gaza, en het voorkomen dat het conflict zich verspreidt.
En het is de reden dat we dringend werken aan het banen van een pad naar duurzame vrede en veiligheid in deze regio.
Wij geloven dat de onderwerping tegen Israël aan het Internationale Gerechtshof de wereld afleidt van al deze belangrijke inspanningen. En bovendien is de beschuldiging van genocide ongegrond.
Het is bijzonder schrijnend, gezien het feit dat degenen die Israël aanvallen – Hamas, Hezbollah, de Houthi’s en hun aanhanger Iran – openlijk blijven oproepen tot de vernietiging van Israël en de massamoord op Joden.
Tijdens deze reis kwam ik naar Israël na een ontmoeting met de leiders van Türkiye, Griekenland, Jordanië, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië.
Al deze leiders delen onze zorgen over de verspreiding van het conflict. Ze zijn allemaal vastbesloten hun invloed aan te wenden, de banden die ze hebben aan te wenden om te voorkomen dat de situatie escaleert, om te voorkomen dat er nieuwe fronten ontstaan.
Bovendien uitten allen hun ernstige bezorgdheid over de verschrikkelijke humanitaire situatie en het aantal burgerslachtoffers in Gaza.
We weten dat de confrontatie met een vijand die zich onder de burgers nestelt – die zich verschuilt in scholen en vanuit ziekenhuizen – dit ongelooflijk uitdagend maakt. Maar de dagelijkse tol van de burgers in Gaza, vooral van kinderen, is veel te hoog.
Er is belangrijke vooruitgang geboekt bij het vergroten van de hoeveelheid hulp die Gaza binnenkomt, onder meer door het openen van Kerem Shalom.
Niettemin kampt 90 procent van de bevolking van Gaza volgens de Verenigde Naties nog steeds met acute voedselonzekerheid. Voor kinderen kunnen de gevolgen van een lange periode zonder voldoende voedsel levenslange gevolgen hebben.
Zoals ik vandaag tijdens onze bijeenkomsten heb onderstreept, moeten er meer voedsel, meer water, meer medicijnen en andere essentiële goederen Gaza binnenkomen. En als ze eenmaal in Gaza zijn, moeten ze effectiever de mensen bereiken die ze nodig hebben.
En Israël moet er alles aan doen om eventuele obstakels voor de grensovergangen naar andere delen van Gaza weg te nemen. Het verbeteren van deconflictieprocedures om ervoor te zorgen dat de hulp zich veilig kan verplaatsen, is daar een cruciaal onderdeel van.
De Verenigde Naties spelen een onmisbare rol bij het aanpakken van de immense humanitaire behoeften in Gaza. Er is simpelweg geen alternatief.
VN-personeel en andere hulpverleners in Gaza tonen buitengewone moed door levensreddende diensten te blijven verlenen onder uiterst uitdagende omstandigheden.
Ik sprak gisteravond met Sigrid Kaag, de nieuwe senior humanitaire en wederopbouwcoördinator voor Gaza van de VN, over al deze inspanningen die momenteel gaande zijn.
Nu is Sigrid Kaag iemand met wie ik een paar jaar geleden heel nauw heb samengewerkt, toen zij leiding gaf aan de VN-missie die de chemische wapens van het Assad-regime in Syrië vernietigde. Ik kan dus uit ervaring zeggen dat ze alles in huis heeft om deze klus te klaren.
Ze heeft de volledige steun van Amerika. Ze moet ook die van Israël hebben.
Vandaag hebben we ook gesproken over de gefaseerde overgang van Israëls militaire campagne in Gaza. Wij blijven ons beste advies geven over hoe Israël zijn essentiële doel kan bereiken: ervoor zorgen dat 7 oktober nooit meer kan plaatsvinden. En wij geloven dat Israël aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt in de richting van deze fundamentele doelstelling.
Terwijl de campagne van Israël in het noorden van Gaza naar een fase van lagere intensiteit gaat en de IDF zijn strijdkrachten daar terugschroeft, zijn we het vandaag eens geworden over een plan voor de VN om een beoordelingsmissie uit te voeren. Het zal bepalen wat er moet gebeuren om ontheemde Palestijnen veilig terug te laten keren naar hun huizen in het noorden.
Nu zal dit niet van de ene op de andere dag gebeuren. Er zijn ernstige uitdagingen op het gebied van veiligheid, infrastructuur en humanitaire problemen. Maar de missie zal een proces op gang brengen dat deze obstakels evalueert en hoe ze kunnen worden overwonnen.
Tijdens de bijeenkomsten van vandaag was ik ook glashelder: Palestijnse burgers moeten naar huis kunnen terugkeren zodra de omstandigheden dit toelaten. Ze mogen niet onder druk worden gezet om Gaza te verlaten. Zoals ik de premier vertelde, verwerpen de Verenigde Staten ondubbelzinnig alle voorstellen die pleiten voor de hervestiging van Palestijnen buiten Gaza, en de premier bevestigde mij vandaag opnieuw dat dit niet het beleid van de Israëlische regering is.
We spraken ook over de spanningen aan de noordgrens van Israël met Libanon, waar Hezbollah dagelijks raketaanvallen op Israël blijft lanceren. Zoals ik het oorlogskabinet en andere hoge functionarissen heb verteld, staan de Verenigde Staten achter Israël om ervoor te zorgen dat de noordgrens veilig is. We zijn volledig toegewijd om met Israël samen te werken om een diplomatieke oplossing te vinden die escalatie voorkomt en gezinnen in staat stelt terug te keren naar hun huizen, zodat ze veilig kunnen leven in Noord-Israël en ook in Zuid-Libanon.
Ten slotte blijven we bespreken hoe we in de regio een duurzamere vrede en veiligheid voor Israël kunnen opbouwen. Zoals ik de premier vertelde, zeiden alle partners die ik tijdens deze reis ontmoette, dat ze bereid zijn een duurzame oplossing te steunen die een einde maakt aan de langlopende cyclus van geweld en de veiligheid van Israël garandeert. Maar zij onderstreepten dat dit alleen kan gebeuren via een regionale aanpak die een weg naar een Palestijnse staat omvat.
Deze doelen zijn haalbaar, maar alleen als ze samen worden nagestreefd. Deze crisis heeft duidelijk gemaakt dat het een niet zonder het ander kan, en dat je beide doelen niet kunt bereiken zonder een geïntegreerde regionale aanpak.
Om dit mogelijk te maken moet Israël een partner zijn van Palestijnse leiders die bereid zijn hun volk te leiden in een leven zij aan zij in vrede met Israël en als buren. En Israël moet stoppen met het nemen van stappen die het vermogen van de Palestijnen om zichzelf effectief te regeren ondermijnen. Extremistisch geweld van kolonisten dat straffeloos wordt uitgevoerd, uitbreiding van nederzettingen, sloop en uitzettingen maken het allemaal moeilijker, en niet gemakkelijker, voor Israël om duurzame vrede en veiligheid te bereiken.
De Palestijnse Autoriteit heeft ook de verantwoordelijkheid om zichzelf te hervormen en haar bestuur te verbeteren – kwesties die ik onder meer bij president Abbas wil bespreken tijdens onze bijeenkomst morgen.
Als Israël wil dat zijn Arabische buren de moeilijke beslissingen nemen die nodig zijn om zijn duurzame veiligheid te helpen garanderen, zullen de Israëlische leiders zelf moeilijke beslissingen moeten nemen.
Toen president Biden dagen na de aanval van 7 oktober het volk van Israël toesprak, deed hij een heel eenvoudige belofte: de Verenigde Staten staan vandaag, morgen en altijd achter Israël. De vriendschap tussen onze naties is werkelijk uitzonderlijk. Het is onze unieke band en de blijvende toewijding van Amerika aan het volk Israël die het mogelijk maakt – en zelfs eist – dat we zo openhartig mogelijk zijn op de momenten waarop de inzet het hoogst is, wanneer de keuzes er het meest toe doen.
Dit is een van die momenten.
