Screenshot YouTube
Hieronder de volledige, in het Nederlands vertaalde, toespraak van president Herzog voor het Amerikaanse Congress.
Mevrouw de vice-president, meneer de spreker, op 10 november 1987 zat ik thuis met mijn vrouw, Michal, in verwachting van ons eerste kind. We keken naar de eerste Israëlische president die was uitgenodigd om een gezamenlijke zitting van het congres toe te spreken, ter ere van de 40e Onafhankelijkheidsdag van Israël. Die president was mijn vader. Hier vandaag staan, als vertegenwoordiger van de Joodse, democratische staat Israël in zijn 75e jaar, op het podium waar wijlen mijn vader, president Chaim Herzog, sprak, is de eer van je leven. En ik dank u er hartelijk voor.
Ik ben geboren en getogen in Israël. Maar de diplomatieke post van mijn vader bij de Verenigde Naties bracht mijn familie in de jaren zeventig naar New York. Tijdens de middelbare school deed ik vrijwilligerswerk bij de Legal Aid Society for the Elderly in Brooklyn, New York. Ik deed vrijwilligerswerk bij arme en kansarme ouderen, waaronder oorlogsveteranen en overlevenden van de holocaust, die hun beste jaren gaven aan het land waar ze van hielden.
Mijn mentor bij de organisatie was een subtiele, gereserveerde professional. Ze was strikt zakelijk. Het moment dat ze karakter brak, is me bijna 50 jaar bijgebleven. Het was de dag dat ze me vertelde dat de liefde van haar leven stierf terwijl ze vocht voor Israël. Haar verloofde, een lange, intelligente Amerikaans-Joodse jongen, werd geïnspireerd door de zionistische droom en het verlangen van het Joodse volk naar onafhankelijkheid. Hij ging vrijwillig aan boord van een schip naar Haifa, vocht in het Israëlische leger en sneuvelde in de strijd voor de onafhankelijkheid van Israël - slechts enkele weken voor hun huwelijk. Hoewel er tientallen jaren waren verstreken en ze haar leven weer had opgebouwd, bleven de scheuren in haar hart bestaan.
Dat moment, waarop ik hoorde van het leven dat hij gaf voor de staat Israël, sprak tot de kern van de band die was gesmeed tussen het volk van de Verenigde Staten en het volk van Israël. Hoe de naties die we hebben opgebouwd het verlies hebben overwonnen. Hoe diep onze verhalen elkaar aanvullen. Wat zijn we allemaal samen gekomen.
Spreker McCarthy, ik dank u voor het hosten van deze feestelijke gezamenlijke sessie van het Congres ter ere van de eerste 75 jaar van de onafhankelijkheid van Israël. Nog maar een paar weken geleden, tijdens uw eerste buitenlandse reis als Spreker, eerde u het Israëlische volk door de Knesset in Jeruzalem, de hoofdstad van de staat Israël, en het Joodse volk toe te spreken.
Uw oprechte uiting van vriendschap namens de Verenigde Staten van Amerika vond echt weerklank bij de Israëli's. Bedankt.
Vice-president Harris, het is een groot genoegen u weer te zien. Ik herinner me levendig dat ik je een paar jaar geleden in de Knesset heb ontvangen. Uw ontroerende opmerkingen tijdens de receptie van de Onafhankelijkheidsdag van de Israëlische ambassade een paar weken geleden, weerspiegelen zowel die van u als president Bidens decennialange, ijzersterke vriendschap met Israël.
Speciale dank gaat uit naar voormalig voorzitter Nancy Pelosi, die mij minder dan een jaar geleden voor het eerst uitnodigde, samen met senator Chuck Schumer.
En speciale dank aan mijn dierbare vrienden, Senaatsleider Mitch McConnell, en House Minority Leader Congreslid Hakeem Jeffries, voor deze tweeledige uitnodiging met twee kamers.
Mijn dank gaat ook uit naar de geachte leden van het begeleidingscomité, voor het zo mooi begroeten.
Meneer de Spreker, beste vrienden. Bij joodse bruiloften wordt een glas op de grond geplaatst, waarop opzettelijk wordt gestampt. Dit ritueel roept de verwoesting van onze Tempel in Jeruzalem tweeduizend jaar geleden op. Pas als het glas gebroken is, kan het feest echt beginnen. Temidden van de meest vreugdevolle gelegenheden in het leven van twee individuen die samen zijn gekomen om iets geheel op te bouwen, herinneren we ons wat ooit gebroken was in ons land. Zo vermengt het bittere zich met het zoete. Vandaag wijst de Hebreeuwse kalender naar de 1e dag van de maand Av. In de joodse traditie is dit een sombere periode waarin we rouwen om het verlies van onze soevereiniteit. Joodse gemeenschappen over de hele wereld betreuren het begin van onze nationale ballingschap, waar we gedurende twee millennia voortdurend een spirituele verbondenheid tot uitdrukking brachten met ons voorouderlijk Heilige Land en een verlangen om naar huis terug te keren en onze onafhankelijkheid te herwinnen.
Maar vandaag, op dit moment in de geschiedenis van mijn volk, terwijl ik samenkwam op Capitol Hill om 75 jaar Israëlische onafhankelijkheid te vieren met onze grootste partner en vriend, de Verenigde Staten van Amerika, loopt mijn ziel over van trots en vreugde.
Het volk van Israël is eindeloos dankbaar voor de vervulde oude belofte en voor de vriendschap die we hebben gesmeed.
In 1949 had de president van de Verenigde Staten van Amerika, Harry S. Truman, een ontmoeting met de opperrabbijn van de pas opgerichte staat Israël, mijn grootvader rabbijn Yitzhak Isaac Halevi Herzog, in het Oval Office. Dit was slechts een paar jaar nadat elk van hen had gepleit en campagne had gevoerd voor de redding van de Europese Joden die tijdens de Holocaust door de nazi's werden afgeslacht. In een gesprek met president Truman bedankte Rabbi Herzog hem dat hij de eerste wereldleider was die de staat Israël officieel erkende, elf minuten na de oprichting ervan. Hij sprak over de Goddelijke Voorzienigheid die president Truman had voorbestemd om de wedergeboorte van Israël te helpen bewerkstelligen, na tweeduizend jaar ballingschap. Getuigen van de ontmoeting herinnerden zich dat er tranen over de president liepen over Truman's wangen. We zijn vereerd om de kleinzoon van president Truman, Clifton Truman Daniel, hier vandaag bij ons te hebben.
Toen de staat Israël in 1948 werd gesticht, ontwikkelde het land dat de Almachtige aan Abraham beloofde, waar Mozes de Israëlieten naartoe leidde, het land van de Bijbel, van melk en honing, zich tot een prachtig land van democratie. Tegen alle verwachtingen in keerde het Joodse volk terug naar huis en bouwde een nationaal tehuis, dat een prachtige Israëlische democratie werd, een mozaïek van Joden, Moslims, Christenen, Druzen en Circassiërs, seculier, traditioneel en orthodox, van alle denominaties, van alle mogelijke opvattingen en levensstijlen. Een land dat de inzameling van ballingen uit meer dan honderd landen verwelkomde. Een land dat de Startup Nation werd - een bruisend centrum van innovatie en creativiteit, sociale actie en intellectuele ontdekking, spiritueel ontwaken en zakelijke ondernemingen, wetenschappelijke vindingrijkheid en levensreddende medische doorbraken.
We hebben een natiestaat opgebouwd die sinds zijn geboorte te maken heeft gehad met meedogenloze oorlog, terreur en delegitimering. Een land dat vecht om zichzelf te verdedigen tegen vijand en vijand, maar waarvan de burgers elkaar blijven begroeten met het woord "vrede", Shalom.
Een land dat trots is op zijn levendige democratie, zijn bescherming van minderheden, mensenrechten en burgerlijke vrijheden, zoals vastgelegd door zijn parlement, de Knesset, en gewaarborgd door zijn sterke Hooggerechtshof en onafhankelijke rechterlijke macht.
Een staat gebaseerd op volledige gelijkheid van sociale en politieke rechten voor al zijn inwoners, ongeacht religie, ras of geslacht – zoals expliciet bepaald in de Onafhankelijkheidsverklaring van Israël.
Een land dat steeds in ontwikkeling is. Een divers amalgaam van accenten, overtuigingen, achtergronden en gewoonten. Echt een hedendaags wonder.
Dit is de zoetheid waarmee ons land gezegend is. Maar beste vrienden, het bittere werpt een donkere schaduw over ons land, over onze regio en over de wereld.
Meneer de spreker, misschien wel de grootste uitdaging waarmee Israël en de Verenigde Staten op dit moment worden geconfronteerd, is het Iraanse nucleaire programma.
Laat er geen twijfel over bestaan: Iran streeft niet naar kernenergie voor vreedzame doeleinden. Iran bouwt nucleaire capaciteiten op, die een bedreiging vormen voor de stabiliteit van het Midden-Oosten en daarbuiten. Elk land of elke regio die door Iran wordt gecontroleerd of geïnfiltreerd, heeft een totale verwoesting meegemaakt. We hebben dit gezien in Jemen, in Gaza, in Syrië, in Libanon en in Irak. We hebben dit in feite gezien in Iran zelf, waar het regime zijn mensen heeft verloren en hen op brute wijze onderdrukt.
Iran heeft haat, terreur en lijden verspreid in het Midden-Oosten en daarbuiten, wat brandstof toevoegt aan de rampzalige brand en het lijden in Oekraïne.
Iran is de enige natie op de planeet die publiekelijk middelen oproept, beraamt en ontwikkelt om een andere natie, een lid van de familie van naties, de staat Israël, te vernietigen.
Israël heeft geen grens met Iran. Israël heeft geen middelen die door Iran worden betwist. Israël heeft geen conflict met het Iraanse volk. En toch streeft het Iraanse regime – samen met zijn gevolmachtigden in het hele Midden-Oosten – ernaar en werkt het aan de vernietiging van de staat Israël, het doden van de Joden en het uitdagen van de hele vrije wereld.
Het is onaanvaardbaar dat Iran een nucleaire drempelstaat wordt – door nalatigheid of door een diplomatieke commissie. De wereld kan niet onverschillig blijven voor de oproep van het Iraanse regime om Israël van de kaart te vegen. Het tolereren van deze oproep en de maatregelen van Iran om deze te realiseren, is een onvergeeflijke morele ineenstorting. Gesteund door de vrije wereld, moeten Israël en de Verenigde Staten krachtig samenwerken om de fundamentele bedreiging van Iran voor de internationale veiligheid te voorkomen. Ik ben hier om te herhalen wat elke Israëlische leider al tientallen jaren heeft verklaard: de staat Israël is vastbesloten om te voorkomen dat Iran kernwapencapaciteiten verwerft.
Mijnheer de spreker, we zijn er trots op de beste partner en vriend van de Verenigde Staten te zijn. We zijn de Verenigde Staten dankbaar voor de nodige middelen die u ons hebt verstrekt om onze kwalitatieve militaire voorsprong te behouden en ons in staat te stellen onszelf te verdedigen. Dit weerspiegelt uw voortdurende inzet voor de veiligheid van Israël. We zijn er ook enorm trots op dat de onze een tweerichtings alliantie is, waarin Israël op tal van manieren cruciale bijdragen heeft geleverd aan de nationale veiligheid en belangen van de Verenigde Staten.
Dank u, beste leden van het Congres, voor uw steun aan Israël door de geschiedenis heen en op dit kritieke moment.
Mijnheer de spreker, het lijdt geen twijfel dat de vrede die de Verenigde Staten tot stand hebben gebracht tussen Israël en zijn buren, een revolutie teweeg heeft gebracht in het Midden-Oosten. De historische vredesverdragen met de Arabische Republiek Egypte en het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië hebben de vele zegeningen aangetoond van opt-out uit de cyclus van oorlog. Zowel Jordanië als Egypte hebben enorm bijgedragen aan het verstevigen van de kostbare vrede en het verbeteren van de stabiliteit en het welzijn van onze regio.
Drie jaar geleden brachten de Abraham-akkoorden onze verbeelding en onze regio opnieuw op één lijn. Israël verwelkomde gretig de Verenigde Arabische Emiraten, het Koninkrijk Bahrai
en het Koninkrijk Marokko tot een exclusieve warme vrede tussen onze volkeren. Sinds de ondertekening van de akkoorden hebben meer dan een miljoen Israëli's de Abrahamitische Naties bezocht - een duidelijke uitdrukking van onze wil om geïntegreerd te worden in de regio.
Dit is een vrede die verankerd is in vertrouwen, hoop en voorspoed. Een echte game-wisselaar. Elk van deze historische overeenkomsten, die de koers van het Midden-Oosten hebben veranderd, werd gefaciliteerd door onze grootste vriend, de Verenigde Staten van Amerika.
Israëls hand is uitgestrekt en ons hart staat open voor elke partner in vrede – dichtbij of ver weg.
Israël bedankt de Verenigde Staten voor hun inspanningen om vreedzame betrekkingen tot stand te brengen tussen Israël en het Koninkrijk Saoedi-Arabië, een leidende natie in de regio en in de moslimwereld. We bidden dat dit moment mag komen. Dit zou een enorme verandering zijn in de loop van de geschiedenis in het Midden-Oosten en de wereld als geheel.
Mijn diepe verlangen, meneer de voorzitter, is dat Israël op een dag vrede sluit met onze Palestijnse buren. In de loop der jaren heeft Israël gedurfde stappen in de richting van vrede gezet en verreikende voorstellen gedaan aan onze Palestijnse buren. Ondanks de diepe politieke meningsverschillen en de talrijke uitdagingen die het Israëlisch-Palestijnse conflict en de betrekkingen omringen – en ik negeer ze niet – moet het duidelijk zijn dat men niet over vrede kan praten terwijl men terreur goedkeurt of legitimeert, impliciet of expliciet. Echte vrede kan niet verankerd worden in geweld.
Palestijnse terreur tegen Israël of Israëli's ondermijnt elke mogelijkheid voor een toekomst van vrede tussen onze volkeren. Israëli's zijn het doelwit terwijl ze wachten op bussen, terwijl ze een wandeling maken over de boulevard, terwijl ze tijd doorbrengen met hun gezin. Tegelijkertijd worden succesvolle terreuraanslagen gevierd, worden terroristen verheerlijkt en worden hun families financieel beloond voor elke Israëliër die ze aanvallen. Dit is ondenkbaar. Het is een morele schande. Terreur is geen "hobbel op de weg". Terreur is haat en bloedvergieten. Het is in tegenspraak met de meest fundamentele vredesprincipes van de mensheid. Israël kan en wil geen terreur tolereren, en we weten dat we hierin worden vergezeld door de Verenigde Staten van Amerika.
Twee Israëlische officieren, Oron Shaul en Hadar Goldin, en twee burgers, Hisham al-Sayed en Avera Mengistu, worden jarenlang door Hamas gegijzeld, met als enig doel de achtergebleven families te martelen. Luitenant Hadar Goldin werd ontvoerd in strijd met een door de Verenigde Staten gesponsord humanitair staakt-het-vuren. Zijn familie vecht al negen jaar om hem thuis te krijgen. Ik heb de moeder van Hadar Goldin, Leah, gevraagd om hier vandaag bij ons te zijn. We bidden voor de terugkeer van haar zoon, evenals voor de drie andere Israëli's.
We bidden voor de vervulling van de profetie van Jesaja: "Natie zal geen zwaard opnemen tegen natie, noch zullen ze de oorlog meer leren".
De jongere generatie Israëli's en Palestijnen verdient beter. Ze verdienen allemaal een toekomst om naar uit te kijken, een toekomst van vrede en welvaart. Een toekomst van hoop. En ik ben volledig toegewijd aan deze visie, een visie van hoop en vrede, echte vrede, zonder enige terreur.
Mijnheer de spreker, beste vrienden, de heilige band die we delen is uniek in reikwijdte en kwaliteit, omdat deze is gebaseerd op waarden die generaties, regeringen, regeringen en coalities overstijgen en ons door tijden van onrust en opgetogenheid voeren.
Honderdzestig jaar geleden sprak president Abraham Lincoln over de droom om de Joden terug te brengen naar hun nationale thuis, een droom die door veel Amerikanen werd gedeeld. De inscriptie op de Liberty Bell in Philadelphia verwoordt de ethische code van de Hebreeuwse Bijbel: "Verkondig vrijheid door het hele land aan alle inwoners daarvan". Dit vers uit Leviticus, dat door de kier van de Liberty Bell schijnt, onderstreept de principes die de Amerikaanse droom voeden. Deze woorden hebben onze naties door de eeuwen heen gebonden. Door vandaag samen te komen, in deze kamer van vrijheid en vrijheid, realiseren we allemaal de hoop van onze grondleggers en moeders. We zijn zo trots op de echte vriendschap die we hebben gesmeed. Een wederzijds voordelig partnerschap dat uitdagingen en grote meningsverschillen heeft doorstaan, omdat het niet gebaseerd is op een uniforme aanpak, maar op de ultieme valuta van vertrouwen. Het hangt niet af van het in harmonie opereren, maar van de geschiedenis die we delen, van de waarheden die we koesteren, van de waarden die we belichamen. Dit partnerschap is ook gebaseerd op de overeenkomsten en affiniteit tussen onze volkeren, de moedige immigranten en de baanbrekende pioniers. Het is diep geworteld in onze respectieve onafhankelijkheidsverklaringen. In de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring deden de oprichters een beroep op de “Supreme Judge of the World”. In de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring, beïnvloed door die van Amerika, stelden onze oprichters hun vertrouwen in "de Rots van Israël".
De gerespecteerde Amerikaans-joodse spirituele leider Rabbi Abraham Joshua Heschel belichaamde de brug tussen onze volkeren en het verhaal van het Amerikaanse jodendom. Na aan de holocaust te zijn ontsnapt, heeft rabbijn Heschel in het openbaar apleitte voor interreligieuze dialoog. Hij vocht voor burgerlijke vrijheden in Amerika en marcheerde samen met dominee Dr. Martin Luther King Jr. in de historische mars van Selma naar Montgomery, in maart 1965.
Rabbi Heschel schreef: "Zijn is staan voor". Ik ben zo blij dat zijn dochter, professor Susannah Heschel uit Dartmouth, hier vandaag bij ons is. Dankjewel Susannah.
Susannah, je vader herinnert ons eraan dat de principes die we verdedigen ons maken tot wat we zijn.
Uiteindelijk staan Israël en de Verenigde Staten – en hebben ze altijd gestaan – voor dezelfde waarden. Onze twee naties zijn beide diverse, levensbevestigende samenlevingen die staan voor vrijheid, gelijkheid en vrijheid. In onze kern proberen onze beide volkeren de scheuren in onze wereld te herstellen. Dit gezegd hebbende, ben ik me er terdege van bewust dat onze wereld aan het veranderen is. Een nieuwe generatie Israëli's en Amerikanen neemt leiderschapsrollen op zich. Een generatie die niet op de hoogte was van de ontberingen van Israëls vormingsjaren. Een generatie die minder betrokken is bij de wortels die onze volkeren verbinden. Een generatie die misschien de relatie tussen de VS en Israël als vanzelfsprekend beschouwt. Toch ben ik op dit moment optimistisch. Omdat het voor mij duidelijk is dat de verschuiving in generaties geen veranderende waarden weerspiegelt. Evenmin wijst het op veranderingen in onze belangen. Als de Verenigde Staten sterk zijn, is Israël sterker. En als Israël sterk is, zijn de Verenigde Staten veiliger.
Vandaag, beste vrienden, krijgen we de kans om de toekomst van onze relatie opnieuw te bevestigen en te herdefiniëren. Ieder van ons heeft hier een beslissende rol in de toekomst waaraan we bouwen. Veel van de uitdagingen waarmee Israël en de Verenigde Staten worden geconfronteerd, zijn vergelijkbaar. We maken allemaal een tumultueuze balansverschuiving mee, zichtbaar op talloze gebieden: geopolitieke onrust, grote machtsconcurrentie, catastrofale oorlog in Oekraïne, pandemieën, klimaatcrisis, het onbekende van kunstmatige intelligentie, energietekorten, voedselonzekerheid, waterschaarste en woestijnvorming, wereldwijde terreur, sociale polarisatie en de pogingen om de democratie te destabiliseren. Elk van deze uitdagingen biedt een kans om samen naar oplossingen te zoeken die de wereldwijde gemeenschap ten goede zullen komen. Israël heeft het vermogen om op een unieke, significante manier bij te dragen aan het aanpakken van deze uitdagingen. Israël en de Verenigde Staten zijn wereldleiders in het helpen van landen waarvan de bevolking heeft geleden. Onze samenwerkingsmogelijkheden, gekoppeld aan ons wederzijds voordelige partnerschap, zijn de sleutel tot de toekomst van onze kinderen. Voor ons is het duidelijk dat Amerika onvervangbaar is voor Israël en Israël onvervangbaar is voor Amerika. Het is tijd om samen de volgende fase van onze zich ontwikkelende vriendschap en ons groeiend partnerschap te ontwerpen.
Dames en heren, laten we het samen doen. Laten we onze samenwerking naar een nieuw niveau tillen.
Mijnheer de spreker, ik ben niet ongevoelig voor kritiek van vrienden, waaronder enkele van gerespecteerde leden van dit Parlement. Ik respecteer kritiek, vooral van vrienden, hoewel je die niet altijd hoeft te accepteren. Maar kritiek op Israël mag de grens niet overschrijden in ontkenning van het bestaansrecht van de staat Israël. Het in twijfel trekken van het zelfbeschikkingsrecht van het Joodse volk is geen legitieme diplomatie, het is antisemitisme. Het belasteren en aanvallen van Joden, of het nu in Israël, in de Verenigde Staten of waar dan ook ter wereld is, is antisemitisme. Antisemitisme is een schande in elke vorm, en ik prijs president Joe Biden voor het opstellen van de allereerste nationale strategie van de Verenigde Staten om antisemitisme te bestrijden.
Beste vrienden, het is geen geheim dat het Israëlische volk de afgelopen maanden een verhit en pijnlijk debat heeft gevoerd. We zijn ondergedompeld in het uiten van onze meningsverschillen en het opnieuw bekijken en heronderhandelen van het evenwicht van onze institutionele bevoegdheden bij gebrek aan een geschreven grondwet. In de praktijk is het intense debat dat thuis gaande is, terwijl we spreken, het duidelijkste eerbetoon aan de standvastigheid van de Israëlische democratie. De Israëlische democratie is altijd gebaseerd geweest op vrije en eerlijke verkiezingen, op het eren van de keuze van het volk, op het waarborgen van de rechten van minderheden, op de bescherming van menselijke en burgerlijke vrijheden, en op een sterke en onafhankelijke rechterlijke macht. Onze democratie bestaat ook uit honderdtwintig leden van de Knesset, bestaande uit joden, moslims, christenen of druzen, die elke mening onder de Israëlische zon vertegenwoordigen, zij aan zij werkend en debatterend. Onze democratie is ook laat op vrijdagmiddag, wanneer het geluid van de muezzin die oproept tot gebed, zich vermengt met de sirene die de sabbat in Jeruzalem aankondigt, terwijl in Tel Aviv een van de grootste en meest indrukwekkende LGBTQ Pride Parades ter wereld gaande is. Onze democratie komt ook tot uiting in demonstranten die door het hele land de straat op gaan om nadrukkelijk hun stem te verheffen en vurig hun standpunt te verkondigen. Onze democratie is de blauw-witte Israëlische vlag waarmee wordt gezwaaid en die geliefd is bij alle Israëli's die aan het debat deelnemen. Ik ben me terdege bewust van de onvolkomenheden van de Israëlische democratie en ik ben me bewust van de vragen die onze grootste vrienden stellen. Het gewichtige debat in Israël is pijnlijk en diep y zenuwslopend, omdat het de scheuren in het geheel benadrukt.
Als president van Israël ben ik hier om het Amerikaanse volk, en ieder van u, te vertellen dat ik veel vertrouwen heb in de Israëlische democratie. Hoewel we net als u door pijnlijke problemen heen werken, weet ik dat onze democratie sterk en veerkrachtig is. Israël heeft democratie in zijn DNA.
Ik ben me zeer bewust van de uitdaging die dit moment vormt voor de Israëlische samenleving, en ik heb het tot de prioriteit van mijn presidentschap gemaakt om een leidende rol te spelen in deze kritische en emotionele publieke discussie. Ik zal tegen jullie, onze vrienden, in het Engels zeggen wat ik tegen mijn volk, tegen mijn zusters en broeders, in het Hebreeuws heb gezegd: als natie moeten we de manier vinden om met elkaar te praten, hoe lang het ook duurt. Als staatshoofd zal ik er alles aan blijven doen om een brede publieke consensus te bereiken en de democratie van de staat Israël te behouden, te beschermen en te verdedigen.
Meneer de spreker, voor zoveel Israëli's is dit zeer openbare debat ook zeer persoonlijk. Het is nu iets na 18.00 uur in Israël. Binnenkort gaan ze aan tafel zitten, samen, naast familie of vrienden, met wie ze het misschien ernstig oneens zijn. Maar ze zijn en blijven familie.
Israël en de Verenigde Staten zullen het onvermijdelijk oneens zijn over veel zaken. Maar we zullen altijd familie blijven. Onze evolutionaire samenlevingen hebben de wereld zoveel te geven en zoveel van elkaar te leren. Onze band wordt soms op de proef gesteld, maar is absoluut onbreekbaar. Het Israëlische volkslied, "Hatikva", is een lied van hoop. Wijlen Rabbi Lord Jonathan Sacks schreef dat in het jodendom hoop een actieve deugd is, die veel moed vereist. Hoop is de overtuiging dat we samen de wereld kunnen verbeteren, dat we eventuele tegenslagen kunnen overwinnen en de breuken in onze wereld kunnen helen.
Israëls eerste vijfenzeventig jaar waren geworteld in een oude droom. Laten we onze komende vijfenzeventig jaar baseren op hoop. Onze gedeelde hoop, dat we onze gebroken wereld kunnen genezen, als de naaste bondgenoten en vrienden.
Bedankt, leden van beide huizen, voor het vieren van de onafhankelijkheid van Israël. Am Yisrael Chai (Het volk van Israël leeft.) God zegene de staat Israël God zegene de Verenigde Staten van Amerika.
