Foto IDF-woordvoerderseenheid
Hij raakte ernstig gewond toen hij gewonde mensen redde uit de diepten van Jenin, en deze week, meer dan 20 jaar later, was de cirkel rond toen hij voor het eerst meedeed aan een speciale reddingsoefening.
Ter gelegenheid van de Dag van Waardering voor de gewonden van de Israëlische strijdkrachten en slachtoffers van vijandelijkheden, hoorden we het verhaal van chef-staf (res.) Gilad Hadari, die met grote stappen weer een uniform aantrekt.
Het was weer een nacht, in het voorjaar van 2002, midden in de operatie "Beschermende Muur" - toen het bericht binnenkwam: gewonden moesten worden gered uit de diepten van Jenin. Het team van generaal-majoor Gilad Hadari, toen nog een jonge strijder, kwam binnen een seconde in actie. Ze kwamen aan bij de arena en generaal-majoor Hadari kan zich de volgende minuten niet herinneren. Misschien door de schoten en explosies die vanuit elke hoek te horen waren, of misschien door de snelheid waarmee dingen gebeurden.
Hij en zijn teamgenoten aarzelden niet. Ze kwamen het vijandelijke territorium binnen, terwijl er gevechten gaande waren in elk huis om hen heen, maar ze hebben een duidelijk doel - "om bij de strijders te komen, ze allemaal veilig naar buiten te krijgen en te vertrekken", herinnert sergeant-majoor Hadri zich van die momenten. Ze voltooiden de missie met succes, maar tijdens de redding raakte hij hard gewond en verloor hij bijna zijn been.
Generaal-majoor Hadri werd naar het ziekenhuis gebracht, waar zijn revalidatieproces begon. "Het was een lang proces, maar zodra ik kon keerde ik terug naar het leger", zegt hij, "ik kwam naar de IDF om levens te redden, dat is wat Ik zal het doen zolang ik kan."
Na zijn ontslag uit het ziekenhuis besloot hij de cirkel rond te maken en zich aan te sluiten bij het Home Front Command. "Het redden van slachtoffers en soldaten is een topwaarde voor mij", benadrukt generaal-majoor Hadri. Tegenwoordig is hij in actieve reservedienst bij bataljon 944 van het Home Front Command in het Dan-district.
Door de jaren heen kon hij met behulp van revalidatie weer lopen, "Ik heb zelfs gerend", deelt hij met een halve glimlach. Maar ongeveer acht maanden geleden moesten de doktoren zijn been amputeren vanwege herhaalde complicaties.
"Toen ik uit de operatie kwam, stonden twee officieren van het Home Front Command op me te wachten en twee dagen later kwam de districtscommandant naar me toe", herinnert hij zich, en de opwinding is nog steeds duidelijk in zijn stem. Het moment, toen hij nog herstellende was en niet wist wanneer hij weer zou kunnen lopen, beloofde hij zijn districtscommandant - "Ik zal komen oefenen, staat op twee benen."
Hij beloofde het, en dat deed hij - vorige week verraste generaal-majoor Hadri het hele bataljon toen hij met opgeheven hoofd en met hetzelfde typische zelfvertrouwen de training inging. "Ze zijn mijn familie".
