Voormalig gijzelaar Alon Ohel bouwt zijn leven in Tel Aviv weer op met hoop, muziek en steun van zijn familie

Alon Ohel. Foto Foto: Sharon Tzur / Ynet

Ohel bouwt zijn leven weer op in Tel Aviv, vastbesloten om zijn onafhankelijkheid terug te krijgen en terug te keren naar de muziek. Zijn ouders zeggen dat zijn herstel een leven lang zal duren, en een crowdfundingactie is bedoeld om zijn fysieke en emotionele revalidatie te ondersteunen, schrijft Ynet.

Op 9 oktober 2023 zou Alon Ohel een nieuw leven beginnen in Tel Aviv, in een appartement dat hij met vrienden had gehuurd. In de afgelopen twee jaar wisselden de huisgenoten, maar Ohels kamer wachtte op hem. Nu hij eindelijk thuis is, zeggen zijn ouders, Idit en Kobi, dat hij zijn leven in de stad al aan het plannen is.

"Zijn vrienden zijn er," zeiden zijn ouders. "Hij heeft geen reden meer om terug naar het noorden te gaan. We waren bang dat hij zich zou willen isoleren, geen mensen zou willen zien, maar hij wil nu al zijn onafhankelijkheid terugkrijgen. Hij is vastberaden om zichzelf weer op te bouwen. Hij stelt doelen, maakt plannen voor de toekomst en wil zijn vingers sterker maken zodat hij weer muziek kan spelen. Zelfs de artsen zijn verbaasd over zijn energie en motivatie."

"Hij heeft zijn hele leven revalidatie nodig, maar hij is optimistisch en wil weer aan het leven beginnen", zeiden ze.

Idit en Kobi zeggen dat ze zich elke dag verbazen over de mentale veerkracht van hun zoon. "Hij zei tegen me: 'Mam, ik ben niet zomaar Alon Ohel, de gijzelaar die het overleefde. Ik ben een symbool van hoop. Ik wil dat mensen me zien en vooruitkijken, dat ze weten dat het mogelijk is om zoiets te boven te komen'", zei Idit. "Dat is Alon – optimisme, beweging, kracht."

Idit en Kobi. Foto Ynet

Zeven maanden lang zaten Ohel en medegijzelaar Eli Sharabi aan elkaar vastgeketend en vochten ze voor elke ademtocht. "Kort voordat Eli werd vrijgelaten, begonnen ze hen iets meer eten te geven, omdat ze wisten dat hij snel zou worden vrijgelaten. Een week voor zijn vrijlating verwijderden ze hun ketenen. Nadat Eli was vertrokken, bleef Alon alleen achter. Dat was een enorme emotionele klap voor hem," zeiden zijn ouders. "Hij houdt van hem als familie. Toen ze elkaar na de vrijlating ontmoetten, barstten ze allebei in tranen uit. Hun band is diep – bijna spiritueel. Een van de wonderen was dat Eli bij Alon werd geplaatst."

Na Sharabi's vrijlating bleef Ohel vele maanden in de tunnels, volledig afgesloten van de wereld. "Hij werd op de 51e dag van de oorlog naar de tunnels gebracht en had sindsdien geen daglicht meer gezien. Een tunnel van twee bij twee meter. Hij moest in gedachten zien te overleven. Hij zong in zichzelf, speelde denkbeeldige melodietjes met zijn vingers op de matras, mediteerde, probeerde zich los te maken van de verschrikkingen die hij meemaakte.

Hij zei tegen zichzelf: 'Dit moet ooit stoppen.' Die hoop hield hem op de been," zeiden ze.

Maar de martelingen, de hongersnood en de isolatie waren niet de enige dingen waar Ohel bang voor was. "Zijn grootste angst was de IDF", onthulden zijn ouders. "Ofwel dat het leger de tunnel zou aanvallen, ofwel dat zijn ontvoerders hem zouden neerschieten als de soldaten te dichtbij kwamen. Elke keer dat er in Israël een provocerende uitspraak werd gedaan – vooral van minister Ben Gvir – voelde hij het. Op die dagen kregen ze geen eten of water."

Net als veel andere gijzelaars leerde Ohel Arabisch tijdens zijn gevangenschap, hoewel hij probeerde niet met zijn ontvoerders te praten. "Hij zat vast in een zeer onherbergzaam gebied in Gaza. Hij probeerde niet met hen te praten. Hij probeerde gewoon te overleven."

Ohels strijd eindigde niet bij de poort van het ziekenhuis. "Vanwege wat hij heeft meegemaakt – zowel fysiek als mentaal – moet hij nog zoveel herstellen: behandelingen, therapie, een oogoperatie. We zijn een crowdfundingcampagne gestart, omdat de staat slechts het absolute minimum biedt, en dat is niet genoeg", aldus Idit en Kobi.

"De campagne brengt Alon in verlegenheid – en ook ons", voegden ze eraan toe. "We zijn geen familie die om aalmoezen vraagt, maar we weten niet zeker of we hem alles kunnen geven wat hij de komende jaren nodig heeft. Zijn revalidatie zal een leven lang duren. Twee jaar zijn hem afgenomen. Hij heeft fysiek en psychisch misbruik ondergaan. Hij verdient steun."

"Alon is optimistisch en altijd in beweging. Hij wil weer muziek maken, plannen maken, in Tel Aviv wonen en zich weer in het leven storten," zeiden zijn ouders trots, en vroegen "alleen degenen die willen en kunnen" om te helpen met de crowdfundingcampagne die ze waren gestart – zodat Alons muziek "alleen maar sterker zal worden".