Voormalig gijzelaar Omer Wenkert over het leven na 505 dagen in Gaza: 'Toen ik vrijkwam, wist ik dat ik een gezin wilde'

Omer Wenkert en vriendin Adi Taub. Foto Adi Orni

Omer Wenkert, die ontvoerd werd tijdens het Nova-muziekfestival en 505 dagen gevangen werd gehouden, herenigt zich met Adi Taub, zijn beste vriend en nu partner. Ze vertellen hoe het trauma hen samenbracht en waarom het stichten van een gezin hun volgende doel is, schrijft Ynet.

Omer Wenkert (24) en Adi Taub (27) ontmoetten elkaar in 2019 tijdens hun werk bij restaurant Nina Bianca in de buurt van Bilu Junction. Hij begon er op 17-jarige leeftijd als kassier; zij ging er aan de slag als barvrouw nadat ze haar militaire dienst had voltooid.

"Eerlijk gezegd heeft ze me lange tijd achterna gezeten," lacht hij. "We waren altijd bang dat als het niet zou werken, het onze vriendschap zou verpesten en onnodige spanning op het werk zou veroorzaken, dus besloten we het er niet op te wagen." Ondanks hun besluit werd de relatie in 2022 even romantisch.

Adi: “Er ontstond liefde, maar die duurde precies twee dagen. Op dat moment was ik manager van het restaurant en Omer ploegleider. Het is lastig om een ​​relatie te hebben met iemand die voor je werkt. Iedereen om ons heen zag dat er gevoelens waren, maar toen ik besefte waar het naartoe ging, heb ik het beëindigd. Ik ben er heel rationeel over geweest. Ik had er een gebroken hart van, maar kon het niet laten merken. Ik moest bij mijn functie blijven en hem blijven aansturen.”

Omer: “Ik was echt teleurgesteld. Ik kon er niet goed tegen. Ik was er helemaal voor gegaan, maar zij niet. Ze was afstandelijk en weigerde erover te praten.”

Adi: "Zodat ik niet opnieuw in die situatie terechtkom."

Wat gebeurde er daarna?

Adi: “Ik heb twee maanden afstand gehouden en hem vermeden. Omer was erg gekwetst en ik was een tijdje afstandelijk. Ik kon mijn excuses niet aanbieden, want wat dan? Uiteindelijk werden we weer goede vrienden. Nadat ik ontslag had genomen bij het restaurant, wilde ik heel graag weer met hem samen zijn, maar hij wilde dat niet.”

Omer: "Ik snapte je hints niet."

Adi: “Het was geen subtiele hint – ik zei het gewoon rechtstreeks. Hij wilde het alleen niet horen. Voordat ik op een lange reis naar Zuid-Amerika vertrok, vertelde ik hem dat we na mijn terugkomst weer samen zouden zijn. Maar tijdens de reis werd ik verliefd op iemand anders en kwam ik terug met een vriend. Hij had toen ook al een relatie. Ik wist altijd dat hij er voor me zou zijn, dat hij mijn beste vriend was, maar onze band was niet meer zo hecht als vroeger.”

Op de ochtend van 7 oktober was Adi van plan om met Omer en zijn goede vriend Kim Damti, die later om het leven kwam, naar het muziekfestival in Re'im te gaan . Maar op het laatste moment besloten Omer en Kim de avond ervoor al te vertrekken. Een uur nadat ze waren aangekomen, begonnen de raketsirenes te loeien. De twee stapten in hun auto en reden noordwaarts, maar toen er raketten overvlogen, parkeerden ze hun auto in een schuilplaats langs Route 232, samen met ongeveer 40 anderen. Slechts 12 mensen overleefden het.

In de schuilplaats wist Omer zich te verbergen onder lichamen. Maar toen hij besefte dat de terroristen van plan waren iedereen binnenin levend te verbranden, stapte hij naar buiten, zich er volledig van bewust dat dit zijn laatste momenten konden zijn. Buiten werd hij door de terroristen gegrepen en in een pick-up truck gegooid, op weg naar Gaza.

Aanvankelijk werd hij vastgehouden in een tunnel samen met Liam Or , die ontvoerd was uit Kibboets Re'im, en een aantal Thaise arbeidsmigranten. Toen zij in november 2023 werden vrijgelaten in het kader van de eerste gijzelingsdeal, werd Omer overgebracht naar een andere tunnel, waar hij verbleef tot zijn vrijlating op 22 februari 2025.

Foto Adi Orni

In totaal overleefde Omer 505 dagen in gevangenschap. Op dag 197 voegden Tal Shoham , Evyatar David en Guy Gilboa Dalal zich bij hem in de tunnel. Ze ondergingen allemaal vernedering, ernstig fysiek geweld, psychische kwelling, honger en een constante angst voor de dood, ervaringen die ze sindsdien in talloze interviews hebben beschreven .

Adi, wanneer hoorde je dat Omer naar Gaza was gebracht?

"Zijn broer Ran stuurde me 's middags een berichtje met de mededeling dat er een video was waarop Omer in Gaza te zien was. Voor mij stond de wereld even stil. Ik moest overgeven in het toilet, huilde hysterisch en sloeg met mijn hoofd tegen de muur. Mijn moeder probeerde me te troosten, maar ze huilde zelf ook. Ik kon mezelf er niet toe zetten de video te bekijken. Ik zag hem pas een week later, toen ik Omers ouders voor het eerst bezocht. Niva overtuigde me om hem te bekijken, zodat ik met eigen ogen kon zien dat Omer nog leefde."

De eerste twee weken was ik in diepe rouw. Drie van mijn goede vrienden waren met Omer in diezelfde schuilplaats: Idan Herman, die daar om het leven kwam, en Eden Yehoshua en Yair Shidlov, die gewond raakten en het bewustzijn verloren. De terroristen dachten dat ze dood waren, en zo hebben ze het overleefd.”

Omer: "Eden probeerde me ervan te overtuigen niet naar buiten te gaan, maar ik zei haar dat ik daar niet levend verbrand wilde worden. Ik wilde niet dat mijn familie me op die manier terug zou krijgen. Ik zou liever worden neergeschoten, dan zou het meteen voorbij zijn."

Adi: "We wisten niet of hij nog leefde of dood was."

Omer: "Pas toen Liam Or werd vrijgelaten en aan mensen vertelde dat hij bij me was geweest en dat het goed met me ging."

Hoe heeft de gevangenschap je veranderd?

“Ik ben vandaag trotser op mezelf. Ik heb veel geleerd over wie ik ben. Vroeger dacht ik er niet zo over, maar nu, voor mij gaat familie boven alles.”

Terwijl Omer gevangen zat, sloot Adi zich aan bij het communicatieteam dat zijn familie ondersteunde. "Ik heb er alles aan gedaan om hem thuis te krijgen," zegt ze. Op dat moment had ze nog een relatie met de partner die ze in Zuid-Amerika had ontmoet. "Een van de teamleden vroeg me om hem over Omer te vertellen," herinnert ze zich. "Nadat ik had uitgelegd wie Omer voor mij was, vroeg hij: 'Was er iets tussen jullie twee? Ik denk dat je heel erg verliefd op hem bent.' En ik dacht: 'Wat? Echt niet.' Diep van binnen wist ik het altijd al. Ik wilde gewoon verder met mijn leven. Maar hij heeft me wakker geschud. Na dat gesprek heb ik de relatie beëindigd."

Omer: "Toen ik ontvoerd werd, wist ik dat ze een relatie had, en tijdens mijn gevangenschap voelde ik een enorm gevoel van verlies."

Heb je aan haar gedacht toen je daar was?

'Ze vindt deze vraag geweldig,' lacht hij. 'Je kunt Guy, Evyatar en Tal vragen hoeveel ik over haar heb gepraat. Ik heb ze alles verteld: wat we hadden en hoe ik me voelde toen ik wist dat ze met iemand anders was. En toen Guy en Evya vrijkwamen, hebben we via FaceTime contact gehad, en ze wisten zeker wie ze was.'

Adi: "Hij vertelde ze hoeveel hij me haatte en hoe gekwetst hij was," lacht ze. "Terwijl hij gevangen zat, bleef ik maar denken hoe ik de liefde van mijn leven met mijn eigen handen had kapotgemaakt. Het enige wat door mijn hoofd spookte was: 'Is dit hoe ik hem kwijtraak?

Nu hij boos op me is?'"

Omer: “Ik was helemaal niet boos. Natuurlijk vertelde ik ze waar ik me in het verhaal gekwetst voelde, maar ik sprak ook over de vriendschap, de gesprekken, de samenwerking. Ik heb nooit iets negatiefs over haar gezegd.”

Wanneer was jullie eerste ontmoeting na zijn vrijlating?

“Een paar dagen nadat ik terugkwam, nodigde ik vier goede vrienden uit naar het Beilinson Ziekenhuis. Ik nodigde haar ook uit en zei dat ze 's avonds kon komen. Ik had afgesproken dat ze zou blijven tot iedereen weg was.”

Hoe was de reünie?

Adi: “Fysiek was het heel moeilijk voor me om hem te zien. Hij was zo mager, bleek – zelfs zijn stem klonk anders. Ik zag dat het Omer was, maar hij was iemand anders. Niva en Shay wisten dat ik sterk was, maar ze bereidden me toch voor op wat ik zou zien. Ze wisten dat ik het niet zou redden.”

Omer: "Ze kwam binnen en viel flauw. Boem, ze zakte in elkaar op de grond. Ik begreep niet wat er aan de hand was, dus ik zei tegen haar: 'Sta op, sta op, huilbaby, geef me een knuffel.'"

Adi: “Niva hielp me overeind, en toen omhelsden we elkaar innig. Het enige wat ik kon uitbreken waren scheldwoorden: ‘Jij klootzak, waar ben je gebleven?’ Ik had er zo lang op gewacht, ik wilde het zo graag. Na ongeveer vijftien minuten kwamen ze mij en de andere bezoekers ophalen, en toen zei Omer: ‘Blijf.’ Toen iedereen weg was en we met z’n tweeën over waren, konden we geen woord uitbreken, we keken elkaar alleen maar aan. En wat is het eerste wat hij tegen me zegt?”

Wat?

'Je bent rond, hè?' lacht ze.

Heb je het afgerond?

“Ik werd ronder en kwam aan in gewicht. Ter verdediging: ik droeg twee broeken over elkaar omdat het buiten ijskoud was.”

Omer: "Ter verdediging: ik was gewend geraakt aan het zien van dunnere mensen."

Adi: “En voor hem leek ik wel een olifant. Toen vroeg hij: ‘Wat hebben jullie allemaal op mijn verjaardag gedaan? Want ik heb een klap op mijn hoofd gekregen als cadeau.’ Wat kun je daar nou op zeggen? Ik liet hem maar praten – het was belangrijk voor hem om alles eruit te gooien, zodat ik wist wat hij had meegemaakt. Nadat ik alles had gehoord, nam ik een besluit: ik laat hem nooit meer lijden. Ik word zijn schild, zijn beschermer.”

Foto Adi Orni

Hoe zijn jullie dan bij elkaar gekomen?

Omer: "Twee weken nadat ik terugkwam, kwam ze langs en legde alles uit – ze legde haar gevoelens op tafel."

Afgelopen mei vierde Omer zijn eerste verjaardag sinds zijn vrijlating uit gevangenschap met een feest in het bos vlakbij zijn huis. Twee maanden geleden organiseerde hij samen met zijn nieuwe vriend Eliya Cohen , een partyproducer en eveneens voormalig gijzelaar, een groot feest in Shittim. Sinds hun ontmoeting delen de twee een droom: een muziekfestival organiseren genaamd "Vortex", waar zij en hun vrienden kunnen feesten met elektronische muziek, net als op het Nova festival. Het evenement was opgedragen aan Amit Ben Avida, de neef van Ziv Aboud – Eliya's partner – die samen met zijn vriendin Karin Schwarcman werd vermoord in de schuilplaats langs de weg.

Omer: “Er is een soort band die onmogelijk te verklaren is. Eliya Cohen en Almog Jean waren bijvoorbeeld niet bij me in Gaza, maar ze zijn nu goede vrienden. Vandaag belde ik Rom Braslavski nadat ik een interview met hem had gezien en zei tegen hem: 'Broeder, we hebben iets meegemaakt dat anderen misschien niet begrijpen – ik ben er voor je.' De band tussen ons is de sterkste die er is. We begrijpen elkaar zonder woorden.”

Wanneer is de bruiloft?

“Voor de ontvoering zag ik mezelf niet trouwen vóór mijn dertigste. Maar de gevangenschap gaf me een nieuw perspectief. Op mijn verjaardag, nadat een terrorist me met een metalen staaf had geslagen, heb ik een zegen uitgesproken in de naam van mijn broers, mijn moeder en mijn vader. Mijn vader had die traditie elk jaar: hij zei dan 'Gefeliciteerd met je verjaardag en bedankt'. Op een keer vroeg ik hem waar dat 'bedankt' over ging, en hij zei: 'Omdat je me op deze dag vader hebt gemaakt.'

“Op dat moment, geslagen en gekneusd, op mijn dieptepunt, begreep ik het. Ik besloot dat ik, zodra ik vrijkwam, een gezin wilde stichten. Want vader zijn is het meest ontroerende wat een mens kan overkomen. Ik had vroeger grote dromen, maar nu is mijn grootste droom om vader te worden.”