Vrijgelaten Mia Shem: "ik kookte voor de terroristen om niet verkracht te worden"

Foto N12News

Miya Shem, 21 jaar oud uit Shoham, werd op het laatste moment vrijgelaten uit Hamas-gevangenschap nadat ze op 7 oktober was ontvoerd van het muziekfeest in Re'im. Gisteren (vrijdagavond) vertelde ze in "Olan Shishi" wat ze op die zwarte Shabbat, 7 oktober, en de 54 dagen daarna door toedoen van de terroristen, had meegemaakt, en ook over de terugkeer naar huis en de rehabilitatie - fysiek en mentaal.

Terwijl ze tijd doorbracht op een feestje met haar beste vriendin, Elia Toledano, voelde Mia dat er iets ging gebeuren. "Ik had een heel zwaar gevoel van angst. Zodra het alarm afging zijn wij direct naar huis vertrokken. Na 25 minuten rijden stonden er twee busjes met terroristen op ons te wachten”, zei ze. “Ze schoten op onze ramen. Een van de Hamasniks keek mij aan en schoot mij van zeer korte afstand in de hand. Ik riep: 'Ik heb geen hand! Ik zei 'Shema Israel', ik wilde niet sterven."

"Een terrorist heeft Alia's handen vastgebonden. Hij draaide zich naar mij toe en smeekte me om met hem mee te gaan. Hij was bang. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien," zei Mia.

Plotseling zag ik weer een terrorist: “Het was een beslissing van een moment: óf met hem meegaan en wat er ook gebeurt, óf blijven en sterven. Hij begon me aan te raken aan het bovenste deel van mijn lichaam, terwijl ik mijn hand vasthield en ik onder het bloed zat. Ik schreeuwde waanzinnig, er kwam een ​​auto aan met vier terroristen. Een van hen trok me bij de haren, zette me in de auto, boog mijn hoofd - en we reden naar Gaza.'

De jonge vrouw zei dat ze, toen ze in Gaza aankwam, haar bij de haren trokken en haar in een achterkamertje van het ziekenhuis gooiden. De verachtelijke terroristen kleden haar uit, en verbonden haar gewonde hand met een stuk plastic. "Ik was drie dagen zo. Daarna kleedden ze me aan en brachten me naar de operatiekamer, zonder pijnstillers, zonder iets. De chirurg zei tegen me: 'Je zult nooit levend naar huis terugkeren'", voegde ze eraan toe.

Mia in een Hamas video.

De gehele 54 dagen werd de gewonde Mia in een kleine kamer op een matras vastgehouden in het bijzijn van een terrorist die haar 24 uur per dag bewaakte. "Zijn ogen en zijn gezicht zitten nog steeds in mijn hoofd. Hij onderzocht mij, hij betaste mij, ik was bang dat hij plotseling een kogel in mijn hoofd zou schieten", zei de vrouw die uit Hamas-gevangenschap werd bevrijd. "Daarna verhuisden ze me naar een klein kamertje bij een gezin. Ze gooiden me één keer per dag eten toe, er waren dagen dat ik geen eten kreeg. De kinderen deden de deur open, keken me aan en lachten. De jongen, 10 jaar oud, kwam de kamer binnen met een zak snoep. Hij gaf het aan zijn vader, ging naast me staan, opende de zak - sloot hem en vertrok. Het gaat over het kwaad, ze keken me aan als een dier. '

“De vader heeft mij niet aangeraakt alleen maar om de simpele reden dat zijn vrouw buiten de kamer was. Het is waarschijnlijk dat als we alleen waren, de kans groot was dat er iets zou zijn gebeurd”, zei Miya. “Zijn vrouw kon het niet verdragen dat ik met haar man alleen in de kamer was, ze was jaloers. Ze kwam eens in de paar dagen binnen, praatte met hem, ze brachten hem eten, koffie, thee en niets voor mij. Er waren dagen dat ze me helemaal niet liet eten."

Screenshot N12News

In de kamer waar ze werd vastgehouden, mocht Mia niet praten, bewegen of huilen. "Op een keer stikte ik letterlijk, en hij dreigde me dat als ik niet ophield met huilen, hij me naar de tunnel zou sturen. Ik stopte het in mijn hoofd: 'Blijf sterk. Val hier niet uit elkaar, je komt eraan.' snel thuis.' is, en voor het hele gezin. Ik had gedachten over Thailand. Hoe kom ik daar weg en vlieg ik met mijn moeder. Het is een overlevingsvisie.'

Miya zei ook dat "de terrorist op een dag gek werd. Hij begon te huilen en pakte zijn kalasjnikov . Ik wist zeker dat hij een kogel door mijn hoofd zou schieten. Ik kwam naar hem toe, ik vroeg hem waarom hij huilde. Hij zei dat twee van zijn vrienden werden gedood door Israëlische bommen. In mijn hart was ik woedend over moord. Ik speelde het spel alsof ik pijn had, alsof ik zijn pijn voelde.'

Op een gegeven moment begonnen de terroristen de jonge vrouw van het ene naar het andere appartement te verplaatsen, terwijl de familie van de terrorist bij haar introk. "Ik heb al 54 dagen geen daglicht gezien. Mijn lichaam bewoog niet. Het was moeilijk voor mij om te lopen, mijn benen trilden. Ik sliep een uur per dag, je kunt niet slapen als hij zit en naar hem staart mij. Een douche? In mijn dromen,' zei ze.

“Een keer zijn we met drie andere Hamasniks in een huis gaan wonen. Ze zaten allemaal gewapend met hun gezicht bedekt. ​​Ik was doodsbang”, voegde ze eraan toe. “Ik vroeg hen of ze honger hadden. Ik stuurde een van hen naar de markt, ik zei hem wat boodschappen te halen en ik maakte er een ‘gerecht’ van. Ik vervloekte de situatie. Het is óf eten voor ze bereiden of verkracht worden, of misschien wel vermoord worden.”

Miya toen ze werd vrijgelaten. Foto N12News

Miya verklaarde dat ze de bombardementen van de Israëlische luchtmacht had gehoord. "Er waren zware knallen, het glas brak op mij, ik vloog tegen de muur. Er waren een aantal dagen dat ik niets kon horen", herhaalde ze. "Ik was er geen moment bang voor, het deed me goed. Ik had het gevoel dat ik niet vergeten werd. Totdat het op een dag volkomen stil was en ik besefte dat er iets aan de hand was." De jonge vrouw benadrukte ook over de Gazanen: "Er is daar geen enkele onschuldige burger, die bestaat niet."

Toen de deal om de ontvoerden vrij te laten werd afgerond, brachten de terroristen Mia naar een andere locatie, waar ze voor het eerst andere ontvoerden ontmoette. "Ze waren allemaal een echt wrak. Het is Russische roulette. Sommigen worden vrijgelaten en sommigen blijven, het is het moeilijkste ter wereld", zei ze. Toen nam ik afscheid van de ontvoerden die niet werden vrijgelaten: "Ze stonden op om me te omhelzen en smeekten: 'Miya, maak er alsjeblieft bekend. Zodat ze ons niet vergeten'. Ik verontschuldigde me voor mijn vertrek en zei tegen hen: ' Je gaat ook hier weg, dat beloof ik. ''

Miya na haar vrijlating met haar moeder. Foto N12News

Bij haar terugkeer naar Israël ontmoette Miya haar moeder Keren voor het eerst in 54 dagen, en ze was er kapot van. 'Ik was een een gebroken wrak, dun, voorovergebogen, fluisterend', tegen de moeder, die had gevochten voor de vrijlating van haar dochter. "Na de operatie kreeg ze een gekke krampachtige aanval. Het was epilepsie veroorzaakt door het gebrek aan slaap en het trauma." Mia voegde eraan toe: "Toen ik thuiskwam bij mijn moeder, voelde ik dat ik ruimte had om in te storten, dus het kwam er fysiek uit voor mij", legde ze uit.

Miya met andere familieleden herenigd. Foto N12News

Wijlen Elia, haar beste vriendin, die ook werd ontvoerd, werd in gevangenschap vermoord. De IDF vond haar lichaam terug in de Gazastrook. Mia was niet bij de begrafenis, maar verzamelde de krachten om later naar haar graf te gaan.