IDF-opperbevelhebber Aviv Kochavi bij het huis waar zijn gootvader opgroeide. Foto IDF-woordvoerderseenheid
Tijdens zijn bezoek aan Polen ging IDF-opperbevelhebber Aviv Kochavi naar het huis in Krakau waar zijn grootvader opgroeide. Staande voor dat huis sprak hij de volgende indrukwekkende rede uit.
Saul en Mina Sterngast uit Krakau hadden acht kinderen. Een van hen, Romak, was mijn grootvader. Hij en enkele van zijn broers en zussen waren gefascineerd door het idee van het zionisme en ze emigreerden voor de oorlog naar Israël. De rest van de familie die in Krakau achterbleef, werd gedwongen het getto in te gaan en uiteindelijk, net als de joodse gemeenschap als geheel, de gaskamers van Auschwitz in te persen en te stikken. Terwijl ze stikten, stikten de mensheid, gerechtigheid en moraliteit met hen.
Ik kwam aan bij hun ouderlijk huis dat er tot op de dag van vandaag nog steeds staat. Het is gemakkelijk om je het geluid voor te stellen van de voetstappen van kleine kinderen als ze de houten trap afgaan om buiten te spelen of zich voor te bereiden op de Shabbat.
Ik kon me ook voorstellen dat de familie uit het huis werd gezet terwijl ze op deze trap werden geslagen. Mijn emotie groeide toen ik boven de grote zaal van het crematorium van Auschwitz stond naast zes bataljons- en eenheidscommandanten van de Israel Defense Forces. Ik ken ze persoonlijk - ze vertegenwoordigen ons allerbeste, degenen die ervoor kiezen hun leven te wijden aan het allerbelangrijkste. Veel van hun families zijn vermoord in de Holocaust, en nu, rechtstreeks uit de staat Israël, met Israëlische bodem op de zolen van hun laarzen, verzamelen ze zich op de laagste en donkerste plek in de geschiedenis, dit keer als het speerpunt van de verdediging van de staat Israël en zijn burgers.
Waar onze families in as veranderden, staan we in IDF-uniformen, rechtop en gewapend. Op onze kleding, in plaats van de gele ster, staan nu IDF-symbolen en campagnemedailles die oorlogen en operaties aanduiden waarin we onze vijanden hebben geslagen en afgewend, of dat nu in het verre verleden is of in de afgelopen weken. Elk van de commandanten vertegenwoordigt unieke capaciteiten en militaire kracht. Elk van hen heeft tijdens hun diensttijd gevochten en verdedigd, en elk van hen leidt activiteiten en operaties om bedreigingen te verijdelen, te verdedigen en de sterkte van de IDF op te bouwen.
We staan tussen de kazernes van de dood en voelen de betrokkenheid versterken en de betrokkenheid intensiveren. Vanaf hier worden Israël en zijn instellingen, het leger, de cultuur en al zijn componenten en prestaties als een prachtig bezit gezien. Het is onze uiterste plicht om ze te beschermen en te bewaken.
Hier krijgen de families van ieder van ons ook een extra en speciale betekenis.
De leden van mijn familie, evenals de familieleden van de bataljons- en eenheidscommandanten, hadden niet kunnen bedenken dat binnen de afstand van drie uur vliegen van hier - vanaf de plaats waar ze werden vermoord en waar een poging werd gedaan om vernietig het hele volk van Israël - dit volk zal op zijn hoogtepunt bestaan in een welvarend en ontwikkeld land dat is gevormd op basis van de waarden van het Joodse volk en in staat is zichzelf te verdedigen.
We zijn gezegend met ons eigen leger, een sterk, professioneel en moreel leger dat tot de meest vooraanstaande legers ter wereld behoort. We hebben het voorrecht om te dienen in de Israel Defense Forces.
