Illustratie Weizmann Institute
We denken vaak dat onze wereld een oneindig rijk is dat bestaat uit grote vlaktes, oerwouden en oceanen, vol met wilde dieren die te zien zijn in gedenkwaardige natuurshows zoals Planet Earth van de BBC.
Maar de eerste wereldwijde telling van de biomassa van wilde zoogdieren, uitgevoerd door onderzoekers van het Weizmann Institute of Science en vandaag gerapporteerd in PNAS, onthult de mate waarin onze natuurlijke wereld - samen met de meest iconische dieren - aan het verdwijnen is.
Het nieuwe rapport laat zien dat de biomassa van wilde zoogdieren op het land en op zee in het niet valt bij het gecombineerde gewicht van runderen, varkens, schapen en andere gedomesticeerde zoogdieren. Een team onder leiding van prof. Ron Milo ontdekte dat de biomassa van vee ongeveer 630 miljoen ton heeft bereikt - 30 keer het gewicht van alle wilde landzoogdieren (ongeveer 20 miljoen ton) en 15 keer dat van wilde zeezoogdieren (40 miljoen ton).
Een eerdere, veelbesproken studie door onderzoekers in Milo's lab in Weizmann's Plant and Environmental Sciences Department toonde aan dat in 2020 de massa van door mensen gemaakte objecten - alles van wolkenkrabbers tot kranten - de totale biomassa van de planeet had overtroffen, van sequoia's tot honingbijen. In de laatste studie bieden de onderzoekers een nieuw perspectief op de snel toenemende impact van de mensheid op onze planeet, gezien in de verhouding tussen mensen en gedomesticeerde zoogdieren en wilde zoogdieren.
"Deze studie is een poging om het grotere plaatje te zien", zegt Milo. "De oogverblindende diversiteit van verschillende zoogdiersoorten kan de dramatische veranderingen die onze planeet beïnvloeden, verhullen. Maar de wereldwijde verspreiding van biomassa onthult kwantificeerbaar bewijs van een realiteit die anders moeilijk te vatten is: het legt de dominantie bloot van de mensheid en haar veestapel over de veel kleinere populaties van overgebleven wilde zoogdieren.”
Om de biomassa van onze warmbloedige klasse te berekenen, verzamelden de onderzoekers bestaande tellingen van wilde zoogdiersoorten en de bepalende kenmerken van honderden andere. Onderzoeksstudenten Lior Greenspoon en Eyal Krieger leidden de vertaling van de verzamelde informatie in biomassaschattingen. De verzamelde tellingen leverden gegevens op over ongeveer de helft van de wereldwijde biomassa van zoogdieren. Het team berekende de resterende helft met behulp van een machine-learning computermodel dat op de eerste helft was getraind en waarin meerdere parameters waren verwerkt, waaronder het lichaamsgewicht van individuen, oppervlakteverdeling, voeding en zoölogische classificatie.
Uit de analyse bleek dat menselijke invloed ook sterk van invloed is op de relatief beperkte resterende aanwezigheid van zoogdieren in de natuur. Veel van de wilde zoogdieren die bovenaan de biomassakaart staan, zoals de witstaartherten en de wilde zwijnen, zijn daar mede door menselijke activiteiten terechtgekomen en worden nu in sommige gebieden als ongedierte gezien.
De schattingen van de biomassaverhoudingen van de nieuwe studie kunnen helpen om populaties van wilde zoogdieren wereldwijd te volgen en om te helpen bij het evalueren van het risico van ziekten die zich van dieren op mensen verspreiden - een dynamiek waarvan veel epidemiologen waarschuwen dat ze epidemieën zal blijven genereren.
Zes pond per persoon
Voor de mensheid zijn wilde zoogdieren een inspiratie, en ze dienen vaak als iconen die inspanningen voor natuurbehoud stimuleren. Om de menselijke impact op het milieu beter te begrijpen, analyseren wetenschappers in het laboratorium van Milo momenteel hoe de biomassa van zoogdieren de afgelopen eeuw is veranderd. "Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk om te begrijpen wanneer het gecombineerde gewicht van gedomesticeerde zoogdieren precies dat van wilde overtrof", zegt Greenspoon. "Een beter begrip van de door de mens veroorzaakte veranderingen kan helpen bij het stellen van instandhoudingsdoelen en ons perspectief bieden op wereldwijde langetermijnprocessen."
“Hoe meer we worden blootgesteld aan de volle pracht van de natuur, of het nu door films, musea of ecotoerisme is, hoe meer we in de verleiding komen om ons voor te stellen dat de natuur een eindeloze en onuitputtelijke hulpbron is. In werkelijkheid is het gewicht van alle overgebleven wilde landzoogdieren minder dan 10 procent van het totale gewicht van de mensheid, wat neerkomt op slechts ongeveer 6 lbs wilde landzoogdieren per persoon', zegt Milo. "Met andere woorden, ons onderzoek laat in meetbare termen zien hoe groot onze invloed is en hoe onze beslissingen en keuzes in de komende jaren zullen bepalen wat er overblijft van de natuur voor toekomstige generaties."
Andere deelnemers aan de studie zijn Uri Moran, Dr. Ron Sender, Dr. Yuval Rosenberg, Dr. Yinon M. Bar-On, Tomer Antman en Dr. Elad Noor van Weizmann's afdeling Plant and Environmental Sciences; Prof. Shai Meiri van de Universiteit van Tel Aviv; en Dr. Uri Roll van de Ben-Gurion Universiteit van de Negev.
Zoogdiernummers:
Het gecombineerde gewicht (biomassa) van mensen is 390 miljoen ton.
De biomassa van vee is 630 miljoen ton, gedomineerd door vee, op 420 miljoen ton.
De biomassa van wilde landzoogdieren is 20 miljoen ton.
Tien soorten zijn goed voor ongeveer 40 procent van de biomassa van alle wilde landzoogdieren.
Witstaartherten, bij velen bekend uit de Disney-animatiefilm Bambi, hebben de grootste biomassa van alle wilde landzoogdieren, gevolgd door wilde zwijnen en Afrikaanse olifanten.
Alleen al de biomassa van varkens is bijna het dubbele van die van alle wilde landzoogdieren.
De biomassa van gedomesticeerde honden is gelijk aan die van alle wilde landzoogdieren samen.
De biomassa van zeezoogdieren is 40 miljoen ton.
Gewone vinvissen hebben de grootste biomassa van alle zeezoogdieren. Potvissen en bultruggen hebben respectievelijk de tweede en derde slots.
Biomassastudies bieden een ander perspectief op de dierenwereld in vergelijking met andere metrieken. De 1.200 soorten vleermuizen zijn bijvoorbeeld goed voor een vijfde van alle soorten landzoogdieren en tweederde van alle wilde zoogdieren op basis van het aantal dieren (totaal aantal individuen). Ze vormen echter slechts 10 procent van de biomassa van wilde landzoogdieren.
Prof. Ron Milo is hoofd van het Mary and Tom Beck Canadian Centre for Alternative Energy Research; zijn onderzoek wordt ondersteund door het Schwartz Reisman Collaborative Science Program; de Ullmann Family Foundation en het Yotam Project. Prof. Milo bekleedt de leerstoel Charles en Louise Gartner.
Comments