top of page
Foto van schrijverJoop Soesan

Yulia Chaban, 24, dierenliefhebber en moeders ‘heldere ster’. Vermoord door Hamas-terroristen op het strand van Zikim op 7 oktober

Yulia Chaban. Foto via Times of Israel


Dit is een artikel uit de Times of Israel reeks Those We Have Lost


Yulia Chaban, 24, uit Arad, werd op 7 oktober vermoord door Hamas-terroristen op het Zikim-strand.


Om 06.40 uur stuurde Yulia haar zussen een gesproken bericht waarin ze de chaos van het raketvuur en de Hamas-invasie beschreef, met de geluiden van explosies en geweervuur ​​op de achtergrond. “Ze kwamen met boten uit Gaza”, beschreef ze geschokt. “We hebben niet het vermogen om te bewegen.”


Ze hebben nooit meer iets van haar gehoord. Yulia, die op het strand was met haar vriend Abed Ziyadne, die ook werd gedood, werd bijna tien dagen als vermist beschouwd voordat haar lichaam uiteindelijk werd geïdentificeerd. Ze werd op 16 oktober begraven in Arad.

Ze laat haar ouders, Sergei en Ksenia, en haar zussen Katya en Olya achter.


Suzana Zoaretz, die met haar samenwerkte in een schoenenwinkel in een winkelcentrum in Beersheba, merkte op dat Yulia een paar jaar geleden naar de stad was verhuisd, ‘en een zee van dromen en plannen had om anderen en dieren te helpen. Ze was bescheiden en vriendelijk en glimlachte, ik hou van je, mijn kleine, geliefde meisje.


Yulia, voegde ze eraan toe, “werd geboren in ons land en hield zoveel van het land Israël… Ik mis je zo erg, ik zal je voor altijd missen.”


Vier maanden na haar dood schreef haar moeder, Ksenia, op Facebook: “Mijn favoriete engel! Mijn heldere kleine ster!” Ondanks het verstrijken van enkele maanden schreef ze: 'Ik wacht altijd op je telefoontje, het lijkt erop dat je nu op de deur klopt en zegt... 'Mam, ik ben hier, ik wil eten!' Mijn meisje, ik weet dat er niets kan veranderen. Als ik kon, zou ik mijn leven voor jou geven! Mijn heldere ster, ik geloof dat je ons ziet! En als er nog een leven is, wees daar dan gelukkig! Ik ben altijd bij je, mijn liefste!”


Zes maanden nadat haar dochter was vermoord, vroeg Ksenia: ‘Hoe kan ik leven zonder deze lieve, vriendelijke ogen? Zonder hen elke dag en elk uur? Hoe kan ik nergens met haar over praten, haar niet kussen, haar niet aanraken, haar niet wakker maken… Ze heeft ons zoveel levensgeluk gegeven! Haar ziel zal puur blijven.”







217 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page