Foto IDF-woordvoerder
In de afgelopen week, tijdens de "Shield and Arrow"-operatie, hoorden we vaak de reeks woorden: "In het afgelopen uur vielen IDF-vliegtuigen de Gazastrook aan." Het is voor ons allemaal duidelijk dat achter zo'n aanval Air Forceer piloten en squadrons, maar onder hen op de grond opereren tientallen troepen - soldaten en vrouwelijke soldaten zonder wie het vliegtuig helemaal niet kan opstijgen.
Gerichte en precieze aanvallen, zoals die tijdens de operatie worden uitgevoerd, vereisen scherpe en bekwame intelligentie, navigatie en verkenningscapaciteiten. En het is niet voor niets dat er in de luchtarm een positie is die alle drie combineert: luchtafweeronderofficieren.
"We zijn routinematig verantwoordelijk voor het trainen en voorbereiden van generiek vluchtmateriaal, in realtime maken we kaarten met routes, bedreigingen die in het gebied bestaan en doelen", deelt korporaal A. "Tit is gearrangeerd en samengesteld, en bevat veel van de informatie die zal door hen worden gebruikt in de missie."
Foto IDF-woordvoerder
Het begin van de operatie zal ze zeker niet vergeten. "Ik stond stand-by en werd gesprongen, ik kwam aan bij het squadron en we begonnen allemaal non-stop te werken. De hele dienst wacht hierop, de verantwoordelijkheid belast ons niet, we weten wat we doen en dit zijn onze piekmomenten We voelen het belang - geen enkele sortie gaat de lucht in zonder de tape die we voorbereiden. "
Vanaf hier gaan we verder naar de PFCM's.
De operatiekamer is het kloppende hart van de operationele activiteiten van de luchtmacht. De PAC's zijn te vinden in alle bases van het korps, in de verschillende squadrons en in de speciale en geclassificeerde eenheden - de kern van de activiteit.
Foto IDF-woordvoerder
"Zoals gebruikelijk, houden we ook tijdens operaties alles bij wat er in het squadron gebeurt", legt sergeant Noa, pilootpiloot in het 119e squadron uit, "we stellen het schema vast en beslissen wie wanneer vliegt. De piloten worden van alles op de hoogte gehouden op elk moment. Als een operatie begint of een dringende missie binnenkomt, zullen we het evenement managen, en we zullen precies weten hoeveel mensen moeten springen en hoeveel vliegtuigen er nodig zijn."
"Toen de operatie begon, werden we ingezet op de Hazor-basis. We realiseerden ons dat we nodig waren in het squadron - dus keerden we terug om te versterken", zegt ze. volgens de volgorde en alles weten en opnemen. De mankracht en de taakverdeling - hangt van ons af. Het is een druk die moeilijk uit te leggen is, maar daarna vertrek je met een gevoel van trots en missie."
Foto IDF-woordvoerder
Vanuit de PFMC gaat de taak over op de leden van de 'Hatsa'-formatie.
Het personeel van de formatie krijgt de taak van de PAC, en beheert deze voor de technische tak (dit is een spoiler voor het volgende niveau), ze kennen de tak als hun broekzak, weten welke producten van kracht zijn, hoe lang het duurt om elk vliegtuig te repareren of te bewapenen, welk vliegtuig voor welke behoefte kan worden gebruikt en wanneer, en of de taak moet worden gewijzigd - ze weten wat de beste manier is om dit te doen.
"Veel van onze mensen kwamen uit de technische branche, en zelfs degenen die het vak niet kennen", legt sergeant Daniel, plaatsvervangend boordwerktuigkundige bij het 119 squadron uit, "er zit een enorme waarde in deze kennis. Als je weet hoe hoe lang het duurt om een vliegtuig te gebruiken of te bewapenen voor een missie, en wat het werk nodig had om het voor elkaar te krijgen - we begrijpen hoe we het werk en de taken op de meest efficiënte manier kunnen verdelen."
Foto IDF-woordvoerder
"De overgang tussen routine en noodgeval gebeurt bij ons binnen enkele seconden", legt ze uit, "Toen de operatie begon, was ik op weg naar huis en zodra ik werd gebeld, kwam ik terug. Iedereen raakte in zeer korte tijd betrokken , en alles gebeurde snel. We werkten de klok rond en werden niet moe, het zat vol adrenaline. We voelden dat dit een missie was - die voor Wij zijn hier."
En vanaf hier gaan we samen met de taak naar de volgende rol. En als je goed leest, moet je begrepen hebben dat dit het technische gedeelte is.
Zij zijn verantwoordelijk voor het hanteren van de meest geavanceerde systemen van de luchtarm. De branche heeft verschillende rollen op het gebied van elektronica, elektriciteit en mechanica en de service daarin vormt de operationele kern van de vlieg- en onderhoudssquadrons, in routine- en noodsituaties. De soldaten van de tak worden op alle bases van de luchtmacht ingezet en elk vliegtuig gaat voor en na het opstijgen - zeker tijdens een operatie - door de technische tak.
Foto IDF-woordvoerder
"We bereiden, testen en repareren elk vliegtuig - van de kleinste schroeven tot de raketbewapening", benadrukt Torai Agam, een gevechtsvliegtuigtechnicus. "Als we een missie hebben, klinkt er een speciaal alarm in de aankondiging. Iedereen weet waar hij hoort en rent daarheen. Als er een operatie is, stopt het werk niet en werken we non-stop."
"Ons werk is niet gemakkelijk. We onthouden elk klein detail in onze vliegtuigen en we mogen niets vergeten", zegt ze. "Het is een uitdaging, maar we weten dat het vliegtuig zonder ons niet kan opstijgen - en dat geeft ons de kracht en zin om het werk het beste te doen".
Foto IDF-woordvoerder
En nu het vliegtuig klaar is om op te stijgen en de informatie beschikbaar is, kunnen de navigators (samen met de piloten natuurlijk) vertrekken.
De navigators zijn verantwoordelijk voor de wapensystemen en fungeren als extra bemanningslid in de vlucht, belast met de uitvoering van de missie. Maar natuurlijk, zoals hun naam al doet vermoeden, navigeren ze ook.
De navigator houdt zich veel bezig met bewapening en doelen, en zorgt ervoor dat het doel wordt geraakt en niet de niet-betrokkenen. "Het is een grote verantwoordelijkheid", verduidelijkt luitenant T, een gevechtsnavigator in het 119 squadron, "elke fout kan leiden tot letsel bij onschuldigen. Maar we zijn getraind en weten hoe we onszelf moeten vertrouwen dat we geen fout hebben gemaakt."
Foto IDF-woordvoerder
"Op de dag dat de operatie begon, zaten we in het squadron. Ze riepen iedereen bij elkaar en lieten ons de situatie zien tijdens de operatie", herinnert hij zich, "We begrepen wat er gebeurde en we begonnen onmiddellijk met het plannen van de aanvallen."
"Een militaire operatie is niet zoals elke andere missie", deelt luitenant T. op nadrukkelijke toon, "Als je landt en op het nieuws hoort: 'De IDF viel terroristische doelen in Gaza aan', is er een krankzinnig gevoel van voldoening - we iets belangrijks hebben gedaan, zijn we geslaagd in de missie."
Kortom, een luchtaanval is zeker geen eenmanszaak. De vliegtuigbemanningen werken samen met vele andere bekwame mensen die de beste voorwaarden bieden om de missie te laten slagen. "De meest succesvolle operaties van de arm zijn niet alleen het werk van de persoon die in de cockpit zit", concludeert Lt. T., "Ze zijn een kwaliteitsproduct van gezamenlijk werk, schouder aan schouder, vleugel aan vleugel."
