Alon en Eyal vullen elkaar in de IDF aan en raakten beiden gewond

Alon en Eyal op een trip. Foto IDF

Van grappen voor insiders en familie-evenementen tot reizen door het hele land - Alon en Eyal gaan overal samen naartoe. Hun hechte vriendschap ontstond naar aanleiding van een traumatische gebeurtenis waarbij ze een gezamenlijke blessure opliepen op de revalidatieafdeling van Sheba. Sindsdien heeft ze hen in moeilijke momenten ondersteund en geholpen om weer op de been te komen, schrijft de IDF.

Op 7 oktober 2023 meldden ze zich aan bij de reservetroepen: "We zaten samen in Brigade 55 en begonnen te opereren in het gebied rond Khan Yunis. Vanaf de eerste uren hadden we te maken met veel botsingen en onophoudelijke gevechten, plotseling drong het besef door dat er een kans bestond dat we hier niet allemaal meer terug zouden komen."

Van daaruit nemen ze ons mee naar december 2023. "Het was een heldere dag, we begonnen met rustige activiteit tussen de detecties door", begint Alon terwijl hij het gebied beschrijft. De stilte was oorverdovend en in de minuten die volgden, klonk er een explosie: "We zaten allebei in de HAFK en staken de weg over om naar de plek te gaan waar de schietpartij plaatsvond." Een paar minuten later klonk er nog een knal.

Alon en Eyal. Foto IDF

Door de explosie raakten beiden gewond. Alon raakte met zijn hand verstrikt in scherven en Eyal raakte door de klap gewond aan zijn been. "We werden op de grond behandeld en vervolgens per helikopter naar het ziekenhuis gebracht", aldus Eyal. De komende acht dagen zitten ze in een kamer naast elkaar, gescheiden door slechts een dunne wand.

"De artsen kwamen en vertelden me dat Eyal ook gewond was", herinnert Alon zich. Ze brachten ons telefoons en we belden elkaar via FaceTime - en dit is een beeld dat in mijn geheugen gegrift staat. We maakten een screenshot om dit moment te herinneren, toen we elkaar voor het eerst na de ruzie zagen.

De pijnstillers begonnen te werken en tegelijkertijd werd de realiteit duidelijker. "Deze periode was erg moeilijk", vertelt Eyal. "Ik was gewend om actief te zijn en te bewegen, en nu ben ik ineens bedlegerig en kan ik niet meer opstaan. Het drukt op alle pijnlijke knoppen, ook mentaal."

In de daaropvolgende dagen verhuisden de twee naar één kamer en hun gedeelde lot zette zich voort in de revalidatie. "Na zo lang is het geen vriendschap meer, het is een relatie," lacht Alon, en Eyal vervolgt: "Ik raakte gewond aan mijn been en Alon aan zijn hand - zelfs onze verwondingen vullen elkaar aan. Als hij zijn hand moest gebruiken of zich moest aankleden, hielp ik hem, en als ik iets moest halen, deed hij het voor me."

In het veld waren ze gewend om in dezelfde tent te slapen, en tijdens de revalidatie waren ze gewend om bed voor bed te slapen. "Het wordt een levenslange relatie", legt Eyal uit. "Sinds 7 oktober is hij de persoon met wie ik de meeste tijd heb doorgebracht. We zijn eraan gewend geraakt om samen te zijn."

Maar net als alle huisgenoten zijn ze het over één ding nooit eens. "Alon houdt echt van de kou, hij zette de airconditioning aan en ik wilde hem het liefst uitzetten. Zo brachten we een deel van de dag door met ruzie maken over de temperatuur in de kamer," grapt Eyal, en Alon voegt er meteen aan toe: "Toen zijn fysieke conditie verbeterde, gingen we wandelen en sliepen we weer samen, en die avond zei ik tegen hem: 'Ik ben het wel zat om met jou te slapen.'"

En in de loop van de tijd ging de relatie ook verder dan alleen revalidatie. "We begonnen met de families te reizen," zegt Alon, "en ze kwamen ook op bezoek. Eyals dochters en vrouw, en mijn vrouw ook. Dat waren de leukste avonden, we spreidden de uitschuifbedden uit en deelden allemaal een kleine kamer."

Foto IDF

"De omgeving was een integraal onderdeel van onze revalidatie en herstel", zegt Eyal. "Dit waren de mensen die ons optilden, zowel familie als vrienden. Tijdens de revalidatie in Sheba was er een balkon dat we 'het hostel' noemden, we zaten daar, vertelden duistere moppen en deelden elkaars problemen. Uiteindelijk vochten we allemaal voor een bepaalde missie, en dat was de gemene deler die iedereen daar verbond."